ΚΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ/ Η ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΕΙΝΑΙ:

Όχι, δε θα σας το κάνω τόσο εύκολο! ;)

Θα σας τα πω όλα αλλά θα σας τα πω σιγά σιγά!

Καταρχάς δεν διοργάνωσα κάποιον διαγωνισμό αν αναρωτιέστε απο πού μπορεί να ανακυρήχθηκε κάποιος νικητής, εκτός κι αν διοργάνωσα κάτι με τον εαυτό μου και δε σας το είπα. ;)

Τι ακριβώς εννοώ.... θα μάθετε σε λίγο!

Λοιπόν πριν από όλα αυτά, θα ήθελα να αναφέρω και εδώ οτι εχθές είχε γενέθλια ο αγαπημένος μου μπαμπάς και του εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά, χρόνια καλά και χρόνια ευτυχισμένα! Να τον χαίρομαι και να τον καμαρώνω πάντα! :)

Και συνεχίζω!

Πριν λίγες μέρες μοιράστηκα μαζί σας κάτι πολύ σημαντικό, κάτι που θέλω πολύ και το θέλω χρόνια. Για όσους δε θυμούνται ή δε το διάβασαν μπορούν να πατήσων ΕΔΩ και να ενημερωθούν πλήρως. 

Σε εκείνη λοιπόν την αναρτηση δέχθηκα τόσες πολλές όμορφες ευχές που ειλικρινά σας ευχαριστώ όλους ξεχωριστά μέσα απο την καρδιά μου και εύχομαι για τον καθένα ότι επιθυμεί πραγματικά η ψυχούλα του να γίνει σύντομα πράξη και μάλιστα πράξη χαράς και συνεχούς αγάπης.

Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, σε αντίθεση με πολλούς συνανθρώπους μου, έχω ανάγκη να μοιράζομαι με τους φίλους μου και με εσάς εδώ πέρα, πράγματα που με κάνουν χαρούμενη ακόμη κι αν δεν έχουν υλοποιηθεί και δε ξέρω και αν και πότε θα υλοποιηθούνε πλήρως. Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους να μην ανακοινώνουν σημαντικά γεγονότα ούτε καν στην οικογενειά τους μεχρι να γίνουν πράξη γιατί θεωρούν ότι κάτι μπορεί να στραβώσει και να μη πάει καλά. Πιστεύω και εγώ στο "κακό μάτι" και στη "γλωσσοφαγιά" αλλά πάνω από όλα πιστεύω στην χαρά, στη θετική ενέργεια και στην "καλή εκδοχή" των ανθρώπων, όποτε αυτά τα πιστεύω μου με κάνουν να θέλω να μοιράζομαι τη χαρά, την όποια χαρά μου μαζί σας γιατί πολύ απλά έτσι είμαι εγώ και αυτό δεν αλλάζει. Τη λύπη μου θα τη μοιραστώ με λίγους αλλά τη χαρά μου θέλω με όλους και δε θέλω απλώς να τη μοιραστώ θέλω με κάποιον τρόπο να τη μεταφέρω. Τώρα αυτό δε ξέρω αν μπορώ αλλά τουλάχιστον προσπαθώ και το προσπαθώ απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πολλά χρόνια πριν! :)

Μέσα απο ζεστές, αληθινές ευχές και μέσα από λόγια συνανθρώπων που μου δίνουν δύναμη, κουράγιο, που γενικώς μου δίνουν "κάτι" που είναι όντως για το καλό μου νοιώθω πως μέσα μου γεμίζω και είμαι τόσο δυνατή που μπορώ να αντιμετωπίσω μα και να κάνω τα πάντα. Κι όταν λέω τα πάντα δεν εννοώ τα μη υλοποιήσιμα, εννοώ αυτά τα μικρά που για μένα πάντα φάνταζαν μεγάλα!

Στις 2 Απριλίου του 2014, είχα δημοσιεύσει μία αναρτηση με τίτλο "Ο Εκφραστικός Popeye" που επιβεβαιώνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα όσα ανέφερα μόλις πιο πάνω. Εάν πατήσετε επάνω στον τίτλο θα μεταφερθείτε στην σχετική ανάρτηση που είχα κάνει τότε. Εκείνες οι ευχές ήταν γενεθλίων, οι τωρινές είναι για μια αρχή που επιθυμώ να κάνω και πιστεύω μέχρι τέλη του μηνός να έχει γίνει πράξη αλλά είναι ευχές ανθρώπων που βλέπω πως χαίρονται για μένα και το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να "ξαναπροφέρω" το Ευχαριστώ μου! :)

Αυτή τη φορά όμως, το ευχαριστώ δε μου έφτανε, ήθελα και κάτι παραπάνω! Σκέφτηκα λοιπόν όταν κάνω την ανάρτηση που θα αφορούσε το βιβλίο που θα εκδώσω, να περιμένω να μου αφήσετε τα σχόλιά σας και να κάνω μία κλήρωση χωρίς να το γνωρίζετε απο πριν ώστε να δωρίσω στον νικητή ή στην νικήτρια το βιβλίο μου. Όμως! Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο όμως! Εγώ δεν είμαι ένα βιβλίο. Καλά ένα βιβλίο δε θα μπορούσα να είμαι έτσι κι αλλώς αλλά εννοώ οτι η επαφή μου μαζί σας κρατάει χρόνια, πριν καν θελήσω πραγματικά να ψάξω τί είναι αυτό που θέλω να κάνω πλήρως στη ζωή μου!

Εγώ δεν είμαι το "περιεχόμενο" ένος βιβλίου, είμαι όμως σίγουρα το "περιεχόμενο" το μπλοκ! Λέω εκφράσου, όχι εκφράζω! Λέω εκφραστείτε, όχι εκφράζομαι! 

Πρόσφατα με ρώτησε μια φίλη μου στην καφετέρια, "Τί είναι αυτό που ονειρεύεσαι για το βιβλίο σου;" και της απάντησα ειλικρινά οτι αυτό που θέλω είναι επειδή δε μπορώ να είμαι κοντά σε όλο τον κόσμο και να βοηθάω είτε με το να ακούω, είτε με το να συμβουλεύω, είτε απλώς με το να είμαι εκεί παρούσα, είναι να ξέρω πως υπάρχει κάτι δικό μου κάπου κοντά σε ανθρώπους που μπορεί έστω και έτσι να τους βοηθήσει, να τους ταξιδέψει, να τους γαληνέψει ή απλώς να τους κρατήσει συντροφιά σαν να ήμουνα εγώ εκεί.

Το ιδανικό για μένα είναι κάποια στιγμή, κάποιος άνθρωπος που είναι μόνος, να καταφεύγει στα βιβλία μου και να βρίσκει αν όχι μια λύση στα προβλήματά του, να βρίσκει μια διέξοδο. Και αναφέρομαι σε πνευματικά-ψυχολογικά κυρίως προβλήματα! Πολλές φορές θέλω να κλάψω και δε μπορώ, άρα πιθανό να συμβαίνει και σε άλλους ανθρώπους, διαβάζω κάτι δικό μου και το καταφέρνω! Μακάρι να συμβεί και σε άλλους αυτό. Ειναι λύτρωση, ακόμη και το δάκρυ είναι λύτρωση για το φορτίο που μπορεί να έχεις μέσα σου! Όσο για τη χαρά και την αισιοδοξία νομίζω πως εύκολα μπορώ να τη μεταδώσω γιατί την διαθέτω μπόλικη, οπότε αν ο άλλος είναι δεκτικός στο να μοιραστούμε κάτι μαζί, γιατί να μη προσπαθήσω; :) 

Όταν δημιούργησα το μπλοκ δεν ήξερα καν οτι μπορώ να γράψω μια ιστορία! Έγραφα καλες εκθέσεις αλλά ήταν τελείως άσχετο αυτό! Το όνομα όμως του μπλοκ ήταν πραγματικά κάτι που είχε να κάνει με τους συνανθρώπους μου! Εκφράσου! Εκφράσου για να μην χάσεις εντελώς τον εαυτό σου! Η έκφραση είναι μια μορφή Ελευθερίας αλλά η προτροπή του να θυμίζεις στον άλλο να εκφράζει τα όσα νοιώθει είναι η ίδια η Ελευθερία. Συνήθως όταν μιλάμε για Ελευθερία, τιμάμε με αυτόν τον τρόπο την Ελευθερία που επιδιώκουμε οι ίδιοι, ξεχνώντας όμως οτι κάποιος άλλος έχει περισσότερο ανάγκη αυτή την προτροπή! Ειναι σαν να εισαι δεμένος, να έχεις μόλις λυθεί και να κάθεσαι να κοιτάς τους άλλους και να τους λες λυσου! Οχι δεν ειναι ετσι! Οποιος λυθει πρωτος βοηθαει τους αλλους, οποιος κρατήθηκε δέσμιος πρέπει να κυρήσσει την "ασχήμια" των δεσμών και την ομορφιά της "μάχης" για την Ελευθερία!

Το μπλοκ αυτό, με το έντονο μπορντό χρώμα μου έφερε στη ζωή μου δύο πολύ σημαντικά αγαθά! Το πρώτο και το κυριότερο είναι οτι μου έφερε ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους που βλέπω οτι με αγαπάνε με ένα δικό του ο καθένας τρόπο και εμένα αυτό με γεμίζει ουσιαστικά! Το δεύτερο αγαθό είναι οτι στην ουσία με βοήθησε να βρω τι κρύβω μέσα στη ψυχή μου και με ποιον τρόπο θέλω αυτό να το βγάλω προς τα εξω! Καπου εκεί ανέπτυξα μεσα μου μια πιο στενη σχεση με τη φαντασια και τη συγγραφη καπως πιο αεννα θα τολμησω να πω. 

Το μπλοκ εχει ποικιλομορφα θεματα γιατι ετσι ειμαι εγω. Μεσω του μπλοκ, του τιτλου του μπλοκ θελω να θυμιζω στους ανθρωπους το ποσο σημαντικο ειναι να μη χανουν τον εαυτο τους και όταν τον χάνουν να μην απογοητεύονται και να προσπαθουν να τον ξαναβρουν!

Για να μη σας κουράζω, όποιος θέλει να διαβάσει η να θυμηθεί τα όσα πρεσβεύει για μένα αυτη η μικρή μα μεγάλη λέξη, μπορεί να πατήσει ΕΔΩ και να ενημερωθεί πλήρως.

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν ήθελα το δώρο μου να είναι ένα αντίτυπο του βιβλίου, ήθελα να είναι κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό, ήθελα να είναι κάτι που πρεσβεύει όλα όσα μπορεί να είμαι εγώ και όσα με ενδιαφέρουν με τον τρόπο τους την κάθε φορα. Ήθελα να είναι δηλαδή ένα κομμάτι που απο το 2010 μεγαλώνει κι ομορφαίνει! :)

Το δώρο μου λοιπόν θα είναι κάτι που φτιάχτηκε με πολλή αγάπη και μεράκι! Εγώ έβαλα τη φαντασία και ο μπαμπάς μου έβαλε κάτι απο το μεράκι και την τέχνη στα χέρια που διαθέτει!

Συγκεκριμένα όταν είχα πάει χωριό και καθόμουνα στο τζάκι του είπα! "Μπαμπά θυμάσαι τότε που πήγαινα σχολείο και στη χειροτεχνία με βοήθησες να φτιάξω τον ανεμόμυλο που είχα φανταστεί; Μπορείς να με βοηθήσεις να φτιάξω κάτι που θέλω να κάνω δωράκι σε έναν εκφραστικό μου φίλο;" Ε και με βοήθησε! Και το αποτέλεσμα για μένα είναι εκπληκτικό! :)

Αυτό λοιπόν είναι το δωράκι που κληρώνεται και σύντομα στέλνεται με πολλή αγάπη στον τυχερό νικητή/νικήτρια!

Δε θα σας το ανεβάσω ακόμη να το δείτε σε φωτογραφία γιατί η όλη έκπληξη στο νικητή θα χαθεί, θα το μοιραστώ μαζί σας όμως αργότερα, αφού θα έχει φτάσει στα χεράκια που το κέρδισαν.

Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι κάτι μικρό, όμορφο, έχει φτιαχτεί με αγάπη και είναι καθαρά έργο χειροτεχνίας. Του μπαμπά βέβαια, οχι δικό μου αλλά δε πειράζει! Μετράει και η σκέψη φυσικά! :)

Ο τρόπος που επέλεξα να κληρώσω το δωράκι ήταν με βάση τα σχόλια που μου αφήσατε στην αναρτηση για το βιβλίο. Με τη σειρά που μου γράψατε, είπα στον μπαμπά μου να μου πει έναν αριθμό απο το 1 έως το 60 (θεώρησα οτι αφού εκείνος το έφτιαξε εκείνος έπρεπε να επιλέξει, εξάλλου δεν ήξερε και ποιος άνθρωπος είναι στον κάθε αριθμό σχολίου) και εκείνος επέλεξε το νούμερο 18. Το νούμερο 18 λοιπόν στο σχόλιο ανήκει στην αγαπημένη μας Μαρίνα, την blogger της διπλανής πόρτας!

Συγχαρητήρια Μαρίνα μου! Περιμένω στο μαιλ μου: kikh_k@hotmail.com τα στοιχεία της διεύθυνσής σου να το ταχυδρομήσω απο βδομάδα! :)

Εύχομαι να σου αρέσει!

Σας ευχαριστώ και πάλι πολύ! :)

Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

Φιλιά πολλά σε όλους! <3