Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΆΡΤΕΜΙΣ ΜΑΤΑΦΙΑ - ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα!

Σήμερα σας έχω ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι που ανακάλυψα πρόσφατα στο διαδίκτυο, νέας καλλιτέχνιδος νομίζω και επειδή μου άρεσε πράγματι πολύ θέλω να το μοιραστώ μαζί σας και να σας παροτρύνω να το ακούσετε και εσείς.

Είναι το ακόλουθο:


Μουσική: Λαγογιάννης Στάθης 
Στίχοι: Άρτεμις Ματαφιά 

Η μουσική του μου θυμίζει τρεχούμενο ρυάκι, δε ξέρω γιατί αλλά με γοήτευσε αυτός ο ήχος! :) 

Αυτά απο μένα φίλοι! Να είστε καλά, να "υπάρχετε" και να διασκεδάζετε! :)
Labels:

Σχόλια

  1. morfeas3 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:42 μ.μ.

    nai πράγματι ωραίο ειναι
    απο διασκέδαση άλλο τίποτα!

    την καλημερα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελενα Λ.3 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:46 μ.μ.

    Πολύ ωραίο Κική μου δεν το ήξερα!
    Σε ευχαριστούμε.
    Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το στεκι της σοφιας3 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:04 μ.μ.

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΜΟΥ!!! ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. DIMI3 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:14 μ.μ.

    Kαλημέρα Κική μου!!
    Πολύ ωραίο τραγούδι!Δέ τό είχα ακούση!!
    Καλή εβδομάδα!!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. KatrinArt 3 Φεβρουαρίου 2015 στις 2:56 μ.μ.

    ωραίο το τραγουδακι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Giannis Pit.3 Φεβρουαρίου 2015 στις 6:16 μ.μ.

    Καλησπέρα Κική μου.....όμορφο τραγούδι όντως.... φωνή νεανική λιτή χωρίς βαρύγδουπα φτιασίδια...
    Θα έλεγα θυμίζει έντονα αυθόρμητες νεανικές μουσικές στιγμές
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. syros2js3 Φεβρουαρίου 2015 στις 8:35 μ.μ.

    Υπάρχουμε για να μας εκφράζεις με τις επιλογές σου!
    ;-)
    ΣΣΣΜΟΥΤΣ, κούκλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ariadni St.3 Φεβρουαρίου 2015 στις 9:04 μ.μ.

    Γεια σου Κικη μου! Ωραία επιλογη, δεν την ήξερα!
    Καλό ξημέρωμα
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. airis4 Φεβρουαρίου 2015 στις 12:22 μ.μ.

    Όμορφο και πολύ ωραία φωνή!
    Δεν τη γνώριζα φυσικά την τραγουδίστρια!
    Καλημέρα Κικίτσα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Marie-Anne4 Φεβρουαρίου 2015 στις 11:28 μ.μ.

    Πολύ ωραίο !!!! Δεν το είχα ξανακούσει!!
    Νά'σαι καλά !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...
8 σχόλια
Read more »

H Οδύσσεια ενός δοντιού και πολλά ακόμη

Δεν το πιστεύω πως επιτέλους μπορώ να κάνω αυτή την ανάρτηση... να γράφω για αυτή την Οδύσσεια και να τα έχω αφήσει όλα πίσω.  Πραγματικά αδυνατώ να το πιστέψω, είμαι όμως τόσο χαρούμενη για αυτό.  Η περιπέτειά μου ξεκίνησε μήνες πριν και τελειωμό δεν είχε... Φταίω κι εγώ βέβαια με τις όποιες αναβολές, δεν το αρνούμαι, τη μια οικονομικοί λόγοι (στο Θεό οι τιμές των οδοντιάτρων), την άλλοι προσωπικοί λόγοι, την άλλοι ψυχολογικοί (οι κυριότεροι). Καθότι άνθρωπος με φοβίες στους γιατρούς, στις ασθένειες, στις εξετάσεις και σε όλα τα συναφή, το απέφευγα και το απέφευγα ώσπου κάποια στιγμή δεν μπορούσα να το αποφύγω άλλο και αναγκαστικά οδηγήθηκα στον οδοντίατρο. Αφού πρώτα φτάσαμε στο αμήν, κοινώς περάσαμε πόνους και πόνους και φτάσαμε στο απροχώρητο, δηλαδή μας έσπασε το δοντάκι. Και μιλάμε για το πίσω δοντάκι, το μεγάλο, τον πρώτο γομφίο, κοινώς τον τραπεζίτη.  Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο και κουραστικό και ψυχοφθόρο είναι για μένα αυτό το θέμα με τους γιατρούς...
4 σχόλια
Read more »