Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ.


Ε, αυτή την έκπληξη σήμερα φίλοι δε τη περίμενα και οι εκπλήξεις που είναι απρόσμενες είναι οι καλύτερες.

Ήξερα από παλιά μιας και που στο Παιχνίδι της Αγάπης είχε επιμεληθεί την εικόνα του παιχνιδιού πως φτιάχνει πολύ όμορφα πράγματα στο photoshop αλλά τέτοια εικόνα με τα Λάφυρα δε την είχα φανταστεί ποτέ.

Ότι να πω είναι λίγο.

Απλώς δείτε:


Eυχαριστώ θερμά τον αγαπητό blogger Σταμάτη, γνωστό με το όνομα apokalipsis999 (http://apokalipsis999.blogspot.gr/) για την υπέροχη φωτογραφία που μου έφτιαξε χωρίς να το γνωρίζω για τα Λάφυρα. Ακόμη μια υπέροχη έκπληξη συνανθρώπων μου. Ευχαριστώ πολύ για όλα! Να είσαι πάντα καλά και να περνάς όμορφα τις στιγμές σου.


Συνοδεύω την εικόνα με τους εξής στίχους:

"Μπορούμε ακόμα μια ζωή να ζήσουμε καινούρια,
αντίς να μαραζώνουμε σαν τον κομμένο δυόσμο:
φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους Θαλασσοπόρους που,
μια πατρίδα αφήνοντας-εύρισκαν έναν κόσμο!"



Κώστας Ουράνης (πραγματικό όνομα Κλέαρχος Νιάρχος ή Νεάρχου όπως το άλλαξε ο ίδιος) - Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος - (1890 – 1953)


Τελικά τα Λάφυρα διασχίζουν νερά ή σύννεφα; Περιμένω να δω τις απαντήσεις σας.


Όμορφο βράδυ σε όλους σας εκφραστικοί μου φίλοι και πραγματικά εύχομαι μέσα απο τα βάθη της καρδιάς μου να σας χαρίζουν απλόχερα οι συνάνθρωποί σας τόσο όμορφες στιγμές ξαφνικής και αστείρευτης χαράς που μου χαρίζουν εμένα τους τελευταίους μήνες.


Το είχα φανταστεί αλλά τόσο ζωντανό και με τόσο έντονο παλό δε το περίμενα....


Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα όμορφο βράδυ!

Σχόλια

  1. Τί όμορφοοοοοοοοο!!!! Μπράβο και πάλι μπράβο στον δημιουργό!!!!
    Ειλικρινά είναι πολύ ευφάνταστο αυτό που έφτιαξε με αφορμή τα "Λάφυρα"!
    *Σύννεφα θα πω εγώ!
    Φιλάκια, Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα σύννεφα! Γιατί είναι ακόμα πιο φανταστικό το ταξίδι!
    Μπράβο του Σταμάτη!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά το βιβλίο σου συνεχίζει τα υπέροχα ταξίδια του.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομιζω πως τα εχετε αγαπησει πολυ τα Λαφυρα και τα βοηθατε ολοι πολυ! :)

      Διαγραφή
  4. Τι όμορφο!
    Δημιούργησε ένα υπέροχο τοπίο, με το βιβλίο σου να ταξιδεύει στα ουράνια!
    Πολλά συγχαρητήρια στον δημιουργό!

    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφη εικόνα με τα Λάφυρα στα σύννεφα!!! Συγχαρητήρια στον Σταμάτη!
    Φιλιά και καλό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μία θαυμάσια εικόνα μία απόδοση του έργου σου μοναδική.Εγώ θα έλεγα..σύννεφα γιατί ξεδιαλύνεις ότι σε βαραίνει μέσα σου και το μεταδίδεις με το δικό σου τρόπο.Καλημέρα όλη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσο όμορφο!!!
    Σίγουρα είσαι πολύ ξεχωριστή φίλη για να λαμβάνεις τόσο μοναδικά δώρα!
    εύχομαι πάντα να είναι έτσι..
    σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω γλυκια μου
      να εισαι παντα καλα
      ειμαι τυχερη που σας εχω! :)

      Διαγραφή
  8. Φυσικά...σύννεφα, άσε που τη θεωρώ μακράν την πιο ωραία διαφήμιση!
    Θα έλεγα να την προωθήσεις αυτή την εικόνα, είναι φανταστική! Καλό σ/κ Κικάκι μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ όμορφο και σαν αποτέλεσμα και σαν σκέψη!! Μπράβο στον καλό σου φίλο!!
    Εγώ σαν σύννεφα τα βλέπω Κική μου!!! Φιλάκια πολλά κι ανοιχτά πανιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάρα πολύ όμορφο Κική μου........πάρα πολύ ωραίο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μία ολόκληρη ώρα μουσική μόνο για σένα Κική για το σχόλιο που μου άφησες!

    https://www.youtube.com/watch?v=QTDC-ll1S5E

    Καλό φθινόπωρο και μακάρι να γεμίσει όλη η Ελλάδα με τα λάφυρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εξυπνη ιδεα και ομορφο αποτελεσμα!
    Φιλια και Κλαη εβδομαδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι παντός καιρού τα λάφυρά σου Κική μου. Σαν τα σούπερ-πούμα ένα πράγμα.
    Άλλες φορές κυματίζουν στις θάλασσες και γίνονται σχεδία διάσωσης.
    Κι όταν χρειαστεί, βγάζουν φτερά και κάνουν ανεμοπορίες ψηλά στα σύννεφα...
    Υπέροχο το δώρο του φίλου μπλόγκερ!
    Καλή εβδομάδα να έχεις Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η σκέψη, διασχίζει και νερό και σύννεφα! Το νερό συμβολίζει την ανθρώπινη φύση (αποτελούμαστε κατά τα 2/3 από νερὀ) και τα σύννεφα την φιλοσοφική σκέψη (που βρίσκεται πάνω από τα ανθρώπινα). Το θέμα είναι να υπάρχει ταξίδι, διαδρομή, προορισμός και όχι στασιμότητα!
    Κατά τ' άλλα, λίγη έμπνευση, λίγο photoshop και έτοιμο το κολάζ! Χάρηκα πολύ που άρεσε! Ούτε που το περίμενα να το δω σε ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα εννοείται πως θα του έκανα ανάρτηση και γιατί είναι πολύ όμορφο αλλά και γιατί το έκανε ένας καλός μπλοκοφίλος.
      Σε ευχαριστώ πολύ για όλα! Είδες άλλωστε πως στους συνανθρωπους μας αρεσε παρα πολυ! :)

      Διαγραφή
  15. Αααα τότε νομίζω πως πρέπει να σκαρφιστώ κι εγώ κάτι να σου φτιάξω. αμ πώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...