ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΕΚ ΝΕΟΥ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Ελπίζω να είστε καλά και να μην αντιμετωπίζετε σοβαρά προβλήματα από τη βροχή.

Όπως θα παρατηρήσατε και απο το τίτλο της ανάρτησης, έχω σκοπό να μοιραστώ μαζί σας σήμερα, φωτογραφίες των Λαφύρων που μου έφτιαξε και μου έστειλε μία γλυκιά αναγνώστρια με το όνομα Ειρήνη και καταγωγή από το όμορφο Μεσολόγγι.

Δε θα πω πολλά, τις έχω δώσει άλλωστε και πιο προσωπικά τις ευχαριστίες μου, θα πω μόνο πως είναι υπέροχο συναίσθημα να νιώθεις πως ο κόσμος μπορεί να αγαπήσει τόσο πολύ κάτι δικό σου που στην ουσία αυτό που επιδίωκες ήταν να αγαπηθεί γιατί όπως συνηθίζω να λέει ότι κάνεις με αγάπη δε μπορεί παρά να λάβει πίσω το ελάχιστο από αυτή.

Εεεε.... εγώ που είμαι τυχερή λαβαίνω περισσότερη.

Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι.

Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957 

 
Ψυχήσιν Θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

"Ναι!
Αυτόν τον ήλιο ονειρεύομαι για τους συνανθρώπους μου

Ένα μπουκέτο με χρυσά λουλούδια που δημιούργησε η φύση επειδή ζήλεψε την λιακάδα των ουρανών

Ναι!
Αυτόν τον ήλιο θέλω!

Ξέρω
Ένα βράδυ σε έκλεψε η φύση και σε έφερε στην αγκαλιά της.
Γεννήθηκες για να είσαι ψηλά
Δεν άντεξες
Έφυγες
Ανέβηκες και πάλι πάνω

Μας αγάπησες όμως
και θα μας αγαπάς για πάντα

Το ξέρω
Το γνωρίζω
Είμαι βέβαιη"

Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Ο Ήλιος", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου"

 

 

 

"Δεν είσαι συναισθηματικά τόσο κοντά με εμάς για κάποιον λόγο μα όλοι σε αγαπάμε και σε έχουμε ανάγκη περισσότερο απ' όσο νομίζεις.

Σαν γνήσιο, άγριο θηλυκό δημιουργείς αντιπάλους και ενίοτε προκαλείς εκνευρισμό. Είσαι γυναίκα όμως και ξέρεις να μάχεσαι μα και να τιθασεύεις όλους εκείνους τους δούρειους ανέμους που απειλούν να ταράξουν τη φιλήσυχη ζωή σου.

Είσαι παρορμητική, χυμώδης, άγρια, μαχήτρια μα και γαλήνια συνάμα.

Κάποιες φορές πουδράρεσαι με κεχριμπαρένιες αποχρώσεις και εμείς σε κοιτάμε αποσβολωμένοι και σε καμαρώνουμε από ’κει κάτω!

Δημιουργείς παροξυσμό μα είσαι η μάνα, η φίλη, αδερφή, η θεία, η γιαγιά μας.
Είσαι όσα είμαστε εμείς και όσα θα γίνουμε κάποτε!

Σε κοιτάζω και νιώθω βαθιά μέσα μου ότι χαμογελάς.
Δεν ξέρω αν το χαμόγελό σου είναι μια καμουφλαρισμένη ειρωνία αλλά είμαι σίγουρη πώς είναι κάτι.

Είναι συναίσθημα, είναι ουσία!

Κάτω από το φαινομενικά σκοτεινό πρόσωπό σου κρύβεις δυο ευέξαπτα, κόκκινα μάγουλα που σε κάνουν τόσο μα τόσο χαριτωμένη."

Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Η Σελήνη", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου"

 

 

Είναι η ώρα που δεν σκέφτομαι. Το βλέμμα μου συναντά τον ουρανό και γίνεται ένα.
Η ώρα που αφήνω την ομορφιά να με παρασύρει στο μεγαλείο της απλότητας της.
Είναι αυτή η ώρα που ρίχνει σπόρο στα όνειρά μου.

"Ηλιοβασίλεμα μέσα μου - Word Chimes (έργα αναγνωστών)"

 

 

Προσέξατε "τσαχπινιά" έτσι;

Εκτός απο τη συνοδεία γνωμικών που τους προσάπτω (να ταιριάζουν πάντα με τις εικόνες), τις εικόνες εκείνες που η Ειρήνη πρόσθεσε και μένα (και εγώ τις άφησα η ψωναρα :P) τις συνόδεψα με αποσπάσμα του βιβλίου, τα οποία οι φανατικοί αναγνώστες του μπλοκ μου θα πρέπει να τα θυμούνται. 

Για να δούμε τα θυμάστε τελικά ή μήπως να βάλω διαγώνισμα; :P

Aς αστειευτούμε και λίγο για να έχουμε μία καλή και ευχάριστη μέρα.

Ευχαριστώ Ειρήνη μου και πάλι. Να είσαι πάντα καλά και μακάρι όλοι οι άνθρωποι να έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν ένα τόσο θερμό υποστηρικτή σαν εσένα!