ΔΕΝ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ - KRISHNAMURTI JIDDU.

Τι ειναι η αγάπη? Η λέξη ειναι τοσο πολύ φορτωμένη και διεφθαρμένη που αποφεύγω να την χρησιμοποιώ. Όλοι μιλάνε για αγάπη-κάθε περιοδικό και εφημερίδα και κάθε ιεραπόστολος μιλούν συνεχώς για αγάπη. Αγαπώ την πατρίδα μου, αγαπώ τον βασιλιά, αγαπώ κάποιο βιβλίο, αγαπώ το βουνό, αγαπώ την απόλαυση, αγαπώ την γυναικά μου, αγαπώ τον Θεό. Είναι η αγάπη μια ιδέα? Αν όντως ειναι, τότε μπορεί να καλλιεργηθεί, θραφεί, να περιβληθεί με στοργή, να επιβληθεί, να αλλάξει κατά το δοκουν.”

“Επειδή δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το ανθρώπινο ζήτημα καταφεύγουμε σε αφαιρέσεις. Η αγάπη μπορεί να ειναι η ύστατη λύση σε όλες τις δυσκολίες του ανθρώπου, τα προβλήματα και τις επώδυνες προσπάθειες, οπότε πως θα βρούμε τι ειναι η αγάπη? Απλώς ορίζοντας την? Η εκκλησιά την όρισε με τον ένα τρόπο, η κοινωνία με άλλο τρόπο και υπάρχουν ένα σωρό αποκλίσεις και διαστρεβλώσεις. Λατρεύουμε κάποιον, κοιμόμαστε με κάποιον, η ανταλλαγή συναισθημάτων, η συντροφικότητα- ειναι αυτό που λέμε αγάπη?”

“Μπορεί η αγάπη να χωρισθεί στην ιερή και την ανίερη, την ανθρώπινη και την θειική, ή απλά υπάρχει μονο μια αγάπη? Είναι η αγάπη ένα πράγμα και οχι πολλά πράγματα? Αν πούμε “σε αγαπώ” αυτό αποκλείει την αγάπη για κάποιον άλλον? Είναι η αγάπη προσωπική ή μη προσωπική? Ηθική ή ανήθικη? Οικογενειακή ή μη οικογενειακή? Αν αγαπάς την ανθρωπότητα αγαπάς και τον καθένα ξεχωριστά? Είναι η αγάπη συναίσθημα? Είναι η αγάπη αίσθημα? Είναι η αγάπη απόλαυση και επιθυμία? Όλες αυτές οι ερωτήσεις δείχνουν, έτσι δεν ειναι, ότι έχουμε ιδέες για την αγάπη, ιδέες για το τι πρέπει να ειναι και τι δεν πρέπει να ειναι η αγάπη, έναν κανόνα η κώδικα που εχει δημιουργήσει η κοινωνία στην οποία ζούμε.”

“Τώρα πως θα βρω τι ειναι αυτή η φλόγα που λέμε αγάπη? Όχι πως να βρούμε έναν τρόπο να την εκφράσουμε διαφορετικά αλλα να βρούμε την σημασία της. Πρώτα θα απορρίψω ότι εχουν πει η εκκλησία, η κοινωνία, οι φίλοι και οι γονείς μου, κάθε βιβλίο και άνθρωπος διότι θέλω να βρω μόνος μου τι ειναι η αγάπη. Εδώ ειναι ένα τεράστιο πρόβλημα που εμπεριέχει όλη την ανθρωπότητα, υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να την ορίσεις και εγω έχω φυλακιστεί σε κάποιον τρόπο να την ορίζω. Για αυτό τον λογο δεν πρέπει να διώξω όλες τις τάσεις και τις προκαταλήψεις μου? Είμαι μπερδεμένος, διαλυμένος απο τις δικές μου επιθυμίες οπότε λέω στον εαυτό μου “πρώτα καθάρισε το δικό σου μπέρδεμα. Ίσως να μπορέσουμε να δούμε τι ειναι αγάπη καταλαβαίνοντας τι δεν ειναι.”

“Το να ανήκεις σε κάποιον, το να σε φροντίζει κάποιος και να εξαρτάσαι απο αυτόν-σε όλο αυτό πρέπει να υπάρχει πάντα άγχος, φόβος, ζήλεια, ενοχή, και όσο υπάρχει φόβος δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη. Ένα μυαλό γεμάτο πίκρες δεν μπορεί να καταλάβει τι ειναι αγάπη, αισθηματικότητα και συναισθηματικότητα δεν εχουν καμιά σχέση με την αγάπη. Έτσι, η αγάπη δεν εχει σχέση με την επιθυμία και την απόλαυση.”

“Η αγάπη δεν ειναι προϊόν της σκέψης, η οποία με την σειράς της ειναι προϊόν του παρελθόντος. Η σκέψη δεν μπορεί να καλλιεργήσει την αγάπη. Η αγάπη δεν περιορίζεται και δεσμεύεται απο την ζήλεια, γιατί η ζήλεια ειναι το παρελθόν. Η αγάπη ειναι το τωρα, το παρόν. Δεν ειναι το “θα αγαπήσω” ούτε το “αγάπησα”. Όταν αγαπάς δεν πρόκειται να ακολουθήσεις κανέναν. Η αγάπη δεν υπακούει. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει ούτε σεβασμός ούτε ασέβεια. Δεν γνωρίζετε τι θα πει να αγαπάς αληθινά κάποιον? Να αγαπάς χωρίς μίσος, χωρίς ζήλεια, χωρίς θυμό, χωρίς να θέλετε να επηρεάσετε το τι σκέφτεται ή τι κάνει ο άλλος, χωρίς να καταδικάζετε, χωρίς να συγκρίνετε? Όταν υπάρχει αγάπη υπάρχει σύγκριση? Όταν αγαπάτε κάποιον με όλη σας την καρδιά, με όλο σας τον νου, με όλο σας το σώμα, με όλη σας την ύπαρξη, υπάρχει σύγκριση? Όταν αφηνεσαι ολοκληρωτικά στην αγάπη δεν υπάρχει ο άλλος.

“Αλλά αν θέλετε ακόμα να βρειτε (τι ειναι η αγάπη), θα δείτε ότι δεν ειναι φόβος, εξάρτηση, ζήλεια, η πτητικότητα, η υπευθυνότητα και το χρέος, η αυτολυπηση, η αγωνία του να μην αγαπηθείς. Λοιπόν, αφού τα διώξετε όλα αυτά, οχι με την βία, αλλα ξεπλένοντας τα όπως η βροχή ξεπλένει την σκόνη πολλών ημερών απο ένα φύλλο, τότε ίσως βρειτε αυτό το περίεργο λουλούδι που ο άνθρωπος αναζητά τοσο πολύ. Θα σας υπαγορέψει καποια εξουσία, καποια μέθοδος, κάποιο σύστημα πως να αγαπάτε? Αν κάποιος σας πει πως να αγαπάτε τότε αυτό δεν ειναι αγάπη. Γίνεται να πείτε “θα εξασκήσω την αγάπη. Θα κάτσω κάτω και θα το σκεφτώ μέρα με την ημέρα. Θα εξασκήσω τον εαυτό μου να ειναι καλός και ευγενικός και θα τον πιέσω να δίνει προσοχή στους άλλους?”

“Η αγάπη ειναι κάτι νέο, φρέσκο, ζωντανό. Δεν εχει χτες ούτε και αύριο. Είναι πέρα απο το μαρτύριο της σκέψης. Μόνο το αθώο μυαλό μπορεί να καταλάβει τι ειναι η αγάπη, και το αθώο μυαλό μπορεί να ζήσει σε έναν κόσμο που δεν ειναι αθώος. Το να βρεις αυτό το καταπληκτικό πράγμα που ο άνθρωπος αναζητά αιωνία μέσα απο την θυσία, μέσω της λατρείας, μέσω των σχέσεων, μέσω του σεξ, μέσω κάθε μορφής απόλαυσης και πόνου, ειναι δυνατό μονο Όταν η σκέψη κατανοήσει τον εαυτό της και να φτάσει στο τέλος της. Τότε η αγάπη δεν εχει αντίθετο, τότε η αγάπη δεν εχει σύγκρουση.”

“Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης, θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και δεν είναι ανεκτή καμιά αλλαγή δε δεχόμαστε καμία κίνηση προς την αβεβαιότητα, ούτε για ένα λεπτό. Όλα είναι τόσο καλά ρυθμισμένα, τόσο στέρεα φτιαγμένα, τόσο δεσμευμένα, που δεν υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, για μια καθαρή αναζωογονητική ανοιξιάτικη ανάσα. Αυτά κι άλλα πολλά τα ονομάζουμε σχέσεις.

Αν παρατηρήσουμε από κοντά, οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, πιο αχανές κι από τη γη, γιατί οι σχέσεις είναι η ζωή. Η ζωή μας είναι σύγκρουση. Θέλουμε να κάνουμε τις σχέσεις χοντροκομμένες, ωμές, εύκολες. Έτσι χάνουν την ευωδιά τους, την ομορφιά τους. Όλα τούτα συμβαίνουν γιατί δεν αγαπάμε, κι η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, γιατί μέσα σ’ αυτή πρέπει να εγκαταλείψει κανείς ολοκληρωτικά τον εαυτό του. (το εγώ του)

Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καινούριου, είναι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίνεται ρουτίνα, συνήθεια και η αγάπη δεν είναι συνήθεια, δεν είναι κάτι βαρετό. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει το αίσθημα της έκπληξης. Θεωρούν τα πάντα δεδομένα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει την ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.

Jiddu Krishnamurti

                                  Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/07/blog-post_9144.html#ixzz2YZGagIDU