Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΠΑΦΛΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ


Εκφραστικοί, καλημέρα.
Δεν μπορώ καθόλου τις υψηλές θερμοκρασίες κτλ, έχω και το μαλλί του ευχούλη που δεν βοηθάει καθόλου, οπότε όπως καταλαβαίνεται η περασμένη εβδομάδα ήταν κόλαφος για εμένα. Δυστυχώς και η επόμενη αν ισχύει το νέο κύμα καύσωνα.

Οπότε, σας δροσιστούμε λιγάκι (προκαταβολικά)



Ο παφλασμός των κυμάτων, είναι μία τόσο ωραία φράση από μόνη της. Ιδανική για τίτλο, λεζάντα, ονομασία ταίνιας, σύνθεσης, λογοτεχνικού έργου κτλ. Το οτι η εικόνα μας έδωσε και είδος χορού και μάλιστα βαλς, με κάνει αυτομάτως να ονειρεύομαι και να θέλω να χορέψω, γιατί όχι άλλωστε. ;)

Έχετε χρησιμοποιήσει κοχύλι για να ακούσετε τον ήχο των κυμάτων; Εγώ ναι, στο παρελθόν αλλά δεν το άκουσα, ίσως να μην ήταν όπως ακριβώς το περίμενα. Έχω κι αυτό το ελάττωμα εγώ, να τα φαντάζομαι όλα καλύτερα από οτι μπορεί να είναι...

Πρόσφατα, βρέθηκα με δυο φίλες μου σε ένα πολύ ωραίο μέρος, που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, τα πόδια μας ακουμπούσαν στα βραχάκια φανταστείτε και απο μπροστά μας περνούσαν μικρά βαρκάκια με ψαράδες. Υπο άλλες συνθήκες, σε εκείνο το σημείο, χρειάζεσαι ζακετούλα και εκείνο το βράδυ, βράδυ καύσωνα, σκάγαμε κυριολεκτικά. Τι θυμήθηκα τώρα... και γελάω μόνη μου....
Σε κάποια φάση, όπως καθόμασταν, η θάλασσα έμοιαζε περίεργη. Τι εννοώ, έμοιαζε μπροστά σα να είχε αλλάξει χρώμα και στάθμη και πιο βαθιά σκούρα και πιο υψηλή σαν στάθμη. Λέει η μία φίλη μου "Ρε κορίτσια, γιατί έγινε έτσι έτσι η θάλασσα; Περίεργο. Πετάγεται η άλλη φίλη μου, της λογικής και λέει "ε μάλλον θα οφείλεται στις βάρκες που πέρασαν πριν λίγο" και μετά πετάγομαι εγώ της φαντασίας και λέω "Λέτε να γίνει τσουνάμι; Έτσι δεν λένε πως όταν μαζεύεται μέσα θα γίνει τσουνάμι;" Και αρχίζω να σκέφτομαι φωναχτά αν γινόταν τσουνάμι τι θα έκανε και τι θα σκεφτόταν η κάθε μία. Εντάξει, πρέπει να γέλασαν και οι πέτρες εκείνη την ώρα. Εμείς πάντως και οι διπλανές παρέες, πολύ. Δε θα σας πω τι θα σκέφτονταν οι φίλες, μη πάω σε προσωπικά δεδομένα, θα σας πω μόνο τι θα σκεφτόμουνα και θα έκανα εγώ με βάση τα όσα είπαν εκείνες για εμένα. Πρώτον θα σκεφτόμουν τα βιβλία που δε θα προλάβω να βγάλω και δεύτερον θα έβγαζα σελφι με το τσουναμι να ερχεται χαχαχαχα :P  Μα τι ωραία που περνάμε εδώ στην εξοχή ;)

Ελάτε να ακούσουμε ένα τραγουδάκι τώρα:


Θάλασσα - Φίλιππος Πλιάτσικας


Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική:  Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μίλβα 


"τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια"


Τον συγκεκριμένο στίχο των λατρεύω.... μου ταιριάζει αυτό το "εξωπραγματικό" που μπορώ να κάνω όμως ;)


Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου.
Καλή συνέχεια καλοκαιριού.
 

Σχόλια

  1. Τι να σου πω βρε Κική μου τώρα ; ωραία κουβέντα ανοίξατε βρε παιδί μου σε ένα τόσο όμορφο μέρος. Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Κική μου σε ζηλεύω! Εύχομαι να πολλαπλασιαστούν οι φορές που θα πας σε εκείνα τα βραχάκια! Καλό Καλοκαίρι!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι το καλύτερο καλοκαιριάτικα, και όχι μόνο, να μπορείς να βρίσκεσαι πλησίον της θάλασσας! Υπάρχει καλύτερο φάρμακο εναντίον του άγχους; Σε ζηλεύω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γέλασα με το μαλλί του ευχούλη!!!!
    Ασε και στάζουμε πάλι με τα 40άρια!! Βρες θαλασσίτσα και βούτα Κική!!! Εστω και ντουζιέρα!! Μια χαρά βολεύομαι εγώ, λέπια έχω βγάλει από τα ντουζ!!!
    Καλή συνέχεια κοπέλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...