ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ.

Καλημέρα σας, εκφραστικοί.

Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Δεν ξέρω αν ο τίτλος "πρόδωσε" το θέμα αλλά εσείς που παρακολουθείτε "στενά" τη μπλοκογειτονιά θα καταλάβετε.

Πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή, συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Τότε είχε γράψει εκείνη, φέτος, είπα να την προλάβω και να γράψω πρώτη εγώ. ;)

Για όσους θέλετε να μάθετε ή να θυμηθείτε για πέρυσι εδώ: http://www.syllegw-stigmes.gr/2016/07/my-favorite-places-9-afthimeron-taxidi-stin-chalkida.vol-2-kai-bloggersinantisi.html 

* τι μαλλί είχα τότε; πω πω ήταν που, χωρίς να θέλω είχε βγει πορτοκαλί και ροζ ανταύγειες στις αφέλειες, ήταν τότε που οι φίλοι μου μου λέγανε κρίμα να μην είναι Απόκριες να σε κάψουμε για το βασιλιά Καρνάβαλο χαχαχα :P

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που είχε παρουσιάσει η Μαρία, τότε, την γνωριμία μας, ήταν άκρως παραστατική και θέλω να μεταφέρω τα πρώτα δευτερόλεπτα κι εδώ: 

  "Έφτασα στην Παραλία της Χαλκίδας περίπου στις μια και κάτι το μεσημέρι. Έχω τόσο καλό μνημονικό, που θυμόμουν τα πάντα από την πρώτη μου φορά. Τα στενά, τα μαγαζιά, πως παίρνω το αστικό λεωφορείο... δεν μπερδεύτηκα καθόλου. Παίρνω τηλέφωνο την Κική, της λέω πως έχω φτάσει ήδη... και μετά από λίγα λεπτά, όπως κάθομαι στο παγκάκι και αγναντεύω την θάλασσα, ακούω από πίσω μου μια γλυκιά φωνή να φωνάζει το όνομά μου. Να σου η Κική, χαμογελαστή, με ένα χαμόγελο να! λαμπερό και τόσο γλυκιά να με καλωσορίζει. "Είδα μια κοπέλα με κόκκινο μαλλί να κάθεται μπροστά στην παραλία, αμέσως ήμουν σίγουρη ότι θα είσαι εσύ!" Μετά μου είπε "Το ξέρεις ότι μοιάζεις για ξένη; Έχει τέτοια χαρακτηριστικά που μπορεί κάποιος να σε περάσει ότι είσαι από άλλη χώρα.", μου είπε, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Γελάσαμε! Μου το έχουν ξαναπεί! Μου το λένε συχνά, η αλήθεια είναι! Η πρώτη εντύπωση της συνάντησης; Η καλύτερη! 

  Πήγαμε λοιπόν και καθίσαμε στο γνωστό Cafe-Bar και στέκι πολλών, στο "NEGRO CAFE", παραγγείλαμε καφεδάκια και χαλαρά, όμορφα και φιλικά είπαμε πολλά πράγματα και για τα πάντα, από περί blogging, επαγγελματικά μέχρι προσωπικά και άλλα χιουμοριστικά.

  Τι να σας πω; Από την πρώτη ματιά, από το πρώτο αγκάλιασμα, από την πρώτη κουβέντα, αισθάνθηκα πολύ όμορφα, φιλικά, άνετα λες και γνωριζόμασταν ας πούμε χρόνια, λες και δεν ήταν η πρώτη μας γνωριμία. Και πιστέψτε με, αυτή την αίσθηση με κάποιον άνθρωπο είχα πολύ καιρό να το την νιώσω. Ε, η Κική είναι ένας άνθρωπος, με χαρακτήρα, συμπεριφορά, αύρα που αμέσως σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα, χαλαρά. Και το λέω αυτό, διότι δεν είμαι και εύκολη στο να είμαι τελείως χαλαρή, αντιθέτως αρκετά κουμπωμένη είμαι σχεδόν όλες τις φορές όταν γνωρίζομαι με έναν καινούργιο πρόσωπο, ακόμα κι αν αυτό είναι κάποιος που ήδη γνωρίζω ...μέσα από την γραφή του. 

  Μετά από κάποια ώρα, στην παρέα μας προστέθηκαν ο Αριστείδης και ο Στέλιος, πολύ καλοί Φίλοι της Κικής. Δυο καλά παιδιά, δυο Κύριοι που αμέσως με καλωσόρισαν με το πιο θερμό χαμόγελο τους και την συμπάθεια τους. Πραγματικά, μου έκανε εντύπωση που ένιωσα επίσης άνετα και χαλαρά και με τα παιδιά. Τι αστεία, τι πειράγματα, τι πλάκα, τι φωτογραφίες για να μην ξεχνιόμαστε να απαθανατίσουμε τις μοναδικές αυτές στιγμές;! Όσοι με ακολουθείτε, εμένα και την Κική στο facebook, Instagram θα είδατε ήδη τις φωτογραφικές μας συλλεκτικές στιγμές της παρέας μας και το πόσο όμορφα περάσαμε."

Εντάξει, παρασύρθηκα λίγο και έβαλα περισσότερα από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας αλλά αυτές οι παράγραφοι είναι αγαπημένοι μου από τότε.

Φέτος που λέτε, δεν της σύστησα κυρίους αλλά μία κυρία, συνονόματής της μάλιστα, σχετικά νέα μου φίλη στη Χαλκίδα που την αγαπώ και με αγαπάει εξίσου.

Οπότε, να 'μαστε, οι Μαρίες μου κι εγώ:

Φέτος, ήπιαμε το καφεδάκι μας στο mostar, μία καφετέρια που βρίσκεται στη παλιά γέφυρα και κάθεσαι σχεδόν πάνω από τη θάλασσα. Η Μαρία ήθελε να πάμε εκεί και φυσικά δεν γινόταν να της χαλάσω χατήρι. Μαρία μου, ήξερες άραγε πως πρόσφατ,α έχουν πέσει πάνω της δύο φορές μάλιστα, καράβια; χαχαχα 

Θυμάμαι πως όσο πλησίαζα προς το σημείο της γέφυρας που είχα κλείσει ραντεβού και με τα δύο κορίτσια, σκεφτόμουν πως έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και πέραν, από του πόσο γρήγορα κυλάει, πόσα έχουν αλλάξει και πόσα έχω ζήσει και μπορεί να έχει ζήσει η Μαρία, αντίστοιχα.

Μη σας τα πολυλέω, φτάνω στη γέφυρα σκεπτόμενη τι ώρα μπορεί να είναι, μην τις έχω στήσει και εάν θα τις βρω εύκολα γιατί έπρεπε να βρω και τις δύο Μαρίες μου. Βρίσκω πρώτα την εδώ Μαρία και θυμάμαι να της απαντώ στην ερώτησή της για το που είναι η φίλη μου "Έχω να τη δω από κοντά ένα χρόνο, θυμάμαι έχει μακριά, έντονα, κόκκινα μαλλιά" και πριν τελείωσω τη φράση μου βλέπω μια "τρελλή" (χαχαχαχα) κοκκινομάλλα, ιδιαιτέρως χαρούμενη, να περπατάει σαν να χορεύει επάνω στη γέφυρα και να με χαιρετάει με ορθάνοιχτα χέρια και λέω "Αυτή είναι, πάμε προς τα εκεί" και τελικά, ναι, αυτή ήταν. με κοντύτερα μαλλιά αλλά αυτή ήταν και ήταν τόσο θρυλική και ένθερμη η αγκαλιά μας που δίπλα μας ακριβώς έσκασε μια κούτα απο ενα σκουπιδιάρικο που μόλις περνούσε χαχαχαχα :P 

Γιατί εκφραστικοί τι σου είναι η ζωή χωρίς τα ευτράπελα; 

 

 Εντάξει, προσωπικά πέρασα και πιστεύω και τα κορίτσια, ένα υπέροχο απόγευμα. Μιλήσαμε, γελάσαμε, συζητήσαμε για πολλά θέματα και για το οτι το μπλοκινγκ δεν ανθεί πλέον όπως παλιά και για πολλά ακόμη θέματα. Βέβαια, επειδή με τη Μαρία μιλάμε και στο φεισμπουκ, δεν νιώθαμε πως έχει περάσει ένας χρόνος ακριβώς αλλά τελικά εκφραστικοί, ο χρόνος κυλάει πράγματι σαν νεράκι.

Χάρηκα πολύ Μαρία μου που επιτέλους καταφέραμε να συναντηθούμε γιατί είχαμε προσπαθήσει και στο παρελθόν αλλά εγώ δυστυχώς έπρεπε τότε να απουσιάσω.

Θέλω να πω πως είναι μεγάλη μου χαρά να γνωρίσω από κοντά ανθρώπους που βρίσκονται πίσω απο τις οθόνες και που αγαπώ να διαβάζω και μάλιστα παλιά αν με ρωτούσες θα έλεγα πως δεν νομίζω ποτέ να πράξω.

 Πλέον, με χαρά σας προσκαλώ όλους στη Χαλκίδα για καφέ αλλά να μου το πείτε κάποιες μέρες νωρίτερα για να βρίσκομαι εδώ.

Τελικά είναι ωραία να συναντάς ανθρώπους που τους ξέρεις μέσω της αλήθειας τους που επιλέγουν να δημοσιεύουν.

Αυτά, εκφραστικοί μου.

Μαρία μου, με χαρά θα σε περιμένω ξανά και σου εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο σχετικά με κάποια πλάνα που ξέρω πως έχεις και συζητήσαμε.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την στήριξή σου στο άτομό μου, στα βιβλία μου και για την κριτική - παρουσίαση που μου έκανες με τον υπέροχο, δικό σου τρόπο, τότε: http://www.syllegw-stigmes.gr/2016/07/vivliokritiki-kiki-konstantinou-ta-lafira-tis-psixis-mou-kai-oi-feggites-tis-zois-mou.html

Και για το τέλος, αν θέλετε να κερδίσετε δωράκι και να δοκιμάσετε το πόσο τυχεροί μπορεί να είστε, ακολουθήσε τη σελίδα μου στο φεισμπουκ Κική Κωνσταντίνου - Εκφράσου blog, διαβάστε την καρφιτσωμένη δημοσίευση και καλή σας επιτυχία.

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί.