Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Barsaat: Ο χορός της βροχής: Θάλασσα... Έρωτας... Μοναξιά... Ξενιτιά... Νοσταλγία... Ελπίδα Ένας ατέλειωτος χορός κάτω από τη βροχή. - Σμαραγδή Μητροπούλου από τις εκδόσεις 24γράμματα



 Θάλασσα... Έρωτας... Μοναξιά... Ξενιτιά... Νοσταλγία... Ελπίδα
Ένας ατέλειωτος χορός κάτω από τη βροχή.

"Βαριά νέφη είχαν καλύψει το νυχτερινό ουρανό προμηνύοντας μπόρα δυνατή.
Φεύγει αλύπητα ο καιρός και δε θέλω να θαμπώσει μέσα μου η εικόνα σου... είσαι εδώ... κι ας μη με πιστεύει κανείς... δεν πειράζει.
Μια σταγόνα βροχής έπεσε στο πρόσωπό του...
Το κόκκινο μαντήλι σου ακόμα κρατά το χρώμα του, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το έχω στο λαιμό δεμένο, το αγγίζω, καίγομαι ολόκληρος... μα θυμάμαι."

BARSAAT
Σε περιμένω
κι αντηχούν τα πολύχρωμα βραχιόλια στα χέρια μου
σαν χορεύω για σένα κάτω απ' του ουρανού τα νέφη.
Θα 'ρθεις το νιώθω...
Μια λέξη μόνο...
Barsaat...
την ώρα της βροχής...
Barsaat...
κι ο χορός δεν σταματά... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)








Την Παρασκευή παρέλαβα το νιοτάξιδο βιβλίο της αγαπημένης μας Smaragdi Mitropoulou και νιώθω κυριολεκτικά μαγεμένη.
Πανέμορφο τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Με μαγνήτισε και διαβάζοντας μερικά από τα ποιήματά του μπορώ να πω πως το βρίσκω κάτι παραπάνω από εξαιρετικό, το βρίσκω πολύτιμο και αυτό σημαίνει πως ήδη κατέκτησε μια θέση στην καρδιά μου!
Συγχαρητήρια αγαπημένη μου! Καλοτάξιδο και πολυαγαπημένο εύχομαι!
Barsaat: Ο χορός της βροχής από τις εκδόσεις 24γράμματα / Εκδόσεις Βιβλίων, Αίθουσα Τέχνης

Σχόλια

  1. Να ευχηθώ ολόψυχα στην αγαπητή μας Σμαραγδή καλοτάξιδη η πνευματική της δημιουργία. Έχω εμπιστοσύνη στη γραφή της και στο λυρισμό της. Κάθε επιτυχία απ την καρδιά μου Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλοταξιδο να ειναι και καλη επιτυχια!!!Πρεπει να ειναι εκπληκτικο.⛵ Περασα φιλη μου να σου ευχηθω καλο υπόλοιπο καλοκαιριού να περασεις με υγεία και ομορφες στιγμες ⛵

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...