Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΣΚΟΠΟ.

        Καλημέρα σε όλους! 
       Σήμερα θα ξεκινήσω τις αναρτήσεις μου με μία αναδημοσίευση ενός κειμένου που μόλις διάβασα στο μπλοκ ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ και αμέσως θέλησα να ακολουθήσω τη προτροπή της γλυκιάς Ολίβιας και να διαδώσω το παρακάτω κείμενο που διάβασα στο σπιτικό της:



" Επειδή πολλές με ρωτάτε πού μπορείτε να βρείτε όμορφες μπομπονιέρες και παράλληλα τα χρήματα σας να πάνε για καλό σκοπό, μπορείτε να απευθυνθείτε πια και στην Πρότυπη Βιοτεχνική Μονάδα ΟΑΕΔ Λακκιάς (Μονάδα επαγγελματικής κατάρτισης εφήβων με νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες)


Ο Σύλλογος Γονέων απόφοιτων μαθητών της Π.Β.Μ. Λακκιάς Θεσσαλονίκης ανέπτυξε έναν νέο τομέα δραστηριότητας προκειμένου να συνεχίσει να παρέχει την υποστήριξη και απασχόληση των νέων που αποφοιτούν και παράλληλα να ανταποκριθεί στις απαιτούμενες δαπάνες που προκύπτουν.

Οι απόφοιτοι μαθητές με ιδιαίτερο ζήλο και μεράκι ασχολούνται με την κατασκευή μπομπονιερών γάμου και βάπτισης οι οποίες διατίθενται σε μεγάλη ποικιλία και φυσικά σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές.

Για κάποιους αυτή η απασχόληση φέρνει κέρδος. Για τους συγκεκριμένους, όμως, νέους που είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας και από κάθε είδους άλλης απασχόλησης, η δραστηριότητα αυτή αποτελεί πηγή ζωής και έμπνευσης και είναι η πιο έμπρακτη απόδειξη ότι οι προσπάθειές τους αποδίδουν καρπούς.

Αν παντρεύεστε ή βαπτίζετε, στηρίξτε αυτήν την προσπάθεια δίνοντας περιεχόμενο στην ζωή των νέων αυτών ανθρώπων για να απεγκλωβιστούν από την απραξία και την απομόνωση.

Διαδώστε αυτό το μήνυμα σε γνωστούς και φίλους! Πλησιάζει και η εποχή πολλών βαπτίσεων και γάμων και σίγουρα θα ενδιαφέρει πολλούς!

Για παραγγελίες και περεταίρω πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στα παρακάτω τηλέφωνα:

Κέντρο Εργασίας: 2396-304849
Κα. Σίτσα: 6973-474047
Κα. Γιώτα: 6978-098049 "


Σχόλια

  1. βρε καλο μου τόσο τούλι δεν το μπορω αλλα τα κοιυτια ειναι ωραία μακαρι να πιασει τόπο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και αν μένετε κάπου αλλού και δεν σας είναι εύκολο να στηρίξετε το συγκεκριμένο σύλλογο, μπορείτε να απευθυνθείτε στον τοπικό σας ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ή σε κάποιον οργανισμό απεξάρτησης που μπορεί να έχετε κοντά σας. ΟΤΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ, Μ Π Ο Ρ Ε Ι Σ ! ! !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. love2love και εμένα μου αρέσοουν περισσότερο τα κουτάκια, ιδίως το πράσινο και το άσπρο με το πορτοκαλί φιογκάκι αλλά και με τα τούλια μου αρέσουν. δεν είχα ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα, επίσης μου αρέσουν πολύ αυτές που έχουν στιλ ονειροπαγιδας σε πιο μικρο φυσικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΟΤΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ, Μ Π Ο Ρ Ε Ι Σ ! ! !

    ευαγγελία μου νομίζω πως τα είπες όλα σε αυτή σου τη φράση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...Κικού μου...τι τρυφερή που είσαι ??
    ...που διάβασα στο σπιτικό της:.....

    ήρθα στο σπίτι σου σήμερα μία βόλτα λοιπόν..
    να πω ένα γειά...
    να φάω ένα γλυκό κουταλιού πορτοκάλι που μου αρέσει...να κάτσουμε λίγο στον κήπο κάτω από τη μουριά, και έφυγα..

    ! ! ! !
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δήμητρά μου δε μπορείς να πεις... ωραίο ήταν το γλυκάκι που σε κέρασα... θα σε περιμένω και σήμερα για να φάμε το υπόλοιπο.... χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...