Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ



     Το παρακάτω ποίημα το βρήκα σερφάροντας στο internet και ο τίτλος του και μόνο που κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον.  
      Το διάβασα ήδη τρεις φορές, όχι για να το κατανοήσω πλήρως, ήθελα μόνο να το απολαύσω ολοκληρωτικά.
      Πραγματικά δηλώνω εκστασιασμένη! 
      Απολαύστε το και εσείς μαζί μου, αν δε το έχετε ήδη απολαύσει.



ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
του Γιώργου Μαρινάκη. 




Ανησυχώ
μπροστά στην εξουσία,
απολογούμαι ακόμα
και για την ύπαρξη μου.

Αναζητώ
σαν νέος Διογένης,
στις πόλεις καταφύγια
και στις καρδιές αξίες.

Απαριθμώ
θανάτους και πολέμους,
τσιμέντα, σίδερα, καπνούς
κι ανυπαρξία φύσης.

Ακολουθώ
το πλήθος άθελα μου,
καθώς το χρήμα προσκυνάει
και το Θεό ξορκίζει.
Αντιδικώ
με κάθε τι που φταίει,
πότε γίνομαι πρόβατο
και πότε ένα λιοντάρι.

Αιμορραγώ
από άγχος κι από φόβο,
καθώς το μίσος κι οι φωτιές
σκοτώνουν τις ελπίδες.

Ακροβατώ
στο τσίρκο των ανθρώπων,
μα δεν υπάρχουν στο κενό
δίχτυα για να με σώσουν.




Σχόλια

  1. Ένα φιλάκι έφερα κι εδώ...

    Δίχτυα υφαίνουμε Εμείς,μάτια μου....
    Δουλεύοντας την Αντοχή μας,
    τον ελιγμό αποφυγής της Πτώσης,
    την Πεισματική μας Προσπάθεια να μοιάσει Παραδεισος ΑΥΤΗ η πόλη,
    που φιλοξενεί πόνο κι ευτυχία
    σε ίση δοσολογία...

    Βρήκαμε τους χαμενους θησαυρούς...
    ΟΛΟΥΣ...
    ανθος κι αγκαθι....

    τωρα παίζουμε και με τα ΔΥΟ εξίσου ανετα
    και παιδικά
    αψηφώντας τον Κίνδυνο
    ΓΙΑΤΙ ξεφύγαμε από τα πλοκάμια των Μεγάλων Εξουσιαστών
    και σε σκηνές νομάδων διαμένουμε κι Εμεις και τα Ονειρά μας..

    Ελευθεροι...
    πίστεψέ με..

    Ελεύθεροι πιά

    επιτελους...

    από Θάνατο κι από Αυτη τη Ζωή που Λάθος σχεδίασαν οι Κατεχοντες.....

    εμεις ενα Σεφερη ακολουθήσαμε, ένα Ριτσο κι έναν Γκάτσο
    και βρήκαμε Λιμάνι Ουρανού να χωρέσει η Ελπίδα μας....


    Σε φιλω γλυκά......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν έχω λόγια...

    γράφεις τόσο εκπληκτικά

    τοσο ολοκληρωτικα

    τοσο τελεια!

    τι να πω...

    χαρα μου να εισαι εδω!

    φιλιά σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Αντιδικώ
    με κάθε τι που φταίει,
    πότε γίνομαι πρόβατο
    και πότε ένα λιοντάρι"
    ...........................
    "Ακροβατώ
    στο τσίρκο των ανθρώπων"
    KΑΛΗΜΕΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κατερινάκι μου γλυκό και εμένα μου άρεσε πάρα πολυ! και εχει και εκπληκτικό τίτλο! :)

    καλημερααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλημέρα γλυκιά και αγαπημένη ίριδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευτυχώς που κατάφερα κι έφτιαξα μόνη μου γερά δύχτια...!!! Το αστείο όμως είναι ότι ενώ πάντα ήμουν λιοντάρι, συμπεριφέρομαι σαν προβατο...!!!

    Καλημέρα κι απο δω:-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημερα μαριβίλη μου!

    συμπεριφερεσε σα προβατο αλλα οταν χρειαστει γινεσε λιονταρι ε?

    καλο ειναι αυτο!

    το κακο θα ηταν να συνεβενε το αντιθετο!

    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πρεγματικα υπεροχο! ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζι μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...