Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

     Εχθές σε κάποια εκπομπή που δε θυμάμαι πια για να είμαι ειλικρινής, άκουσα πως ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός "Το Χαμόγελο το Παιδιού" θα κάνει σήμερα ένα μαραθώνιο στο διαδύκτιο για την εξερεύνηση πόρων μιας και που η οικονομική κρίση έχει "χτυπήσει" και το δικό τους "σπιτικό" κάνοντας πολύ δύσκολη τη παροχή υπηρεσιών που όλοι γνωρίζουμε πως προσφέρει σε πολλά παιδιά της χώρας μας.
     Επειδή δε θυμόμουνα την ιστοσελίδα που ανέφεραν εχθές οι παρουσιαστές της εκπομπής, μπήκα σήμερα στο site τους και βρήκα τις απαραίτητες πληροφορίες με σκοπό να διαδώσω και εγώ με το τρόπο μου αυτό το μύνημα που πρέπει να εισακουστεί σε όλους μας.
     Νομίζω πως θα ήταν καλό να το διαδώσετε όσο πιο πολλοί απο εσάς μπορείτε γιατί είναι κάτι στο οποίο όλοι μας αξίζει να συνεισφέρουμε με το τρόπο που μπορούμε.
     Η εκδήλωση του διαδικτυακού μαραθωνίου λαμβάνει χώρα σήμερα και το Δελτίο Τύπου της Εκδήλωσης είναι το παρακάτω:

Την Τρίτη 3 Μαΐου από τις 10π.μ. το www.newstoday.gr διοργανώνει τον 1o Μαραθώνιο στο διαδίκτυο και στηρίζει «Το Χαμόγελο του Παιδιού».

Καθόλη την διάρκεια, επώνυμοι φίλοι θα βρίσκονται στα γραφεία του newstoday.gr και θα συνομιλούν με την διαδικασία του Live chat με τους αναγνώστες του site.

Επισκεφθείτε το www.newstoday.gr, για να συμμετέχετε και εσείς και να ενημερωθείτε μέσα από άρθρα, videos και άλλα για τις δράσεις του Χαμόγελου σε όλη την Ελλάδα!


       Επίσης εάν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του χαμόγελου του παιδιού μπορείτε να δείτε και ποιες είναι οι σημαντικές τους ανάγκες στα σπίτια που διατηρούν. Για να τα δείτε αναλυτικά πατήστε ΕΔΩ!

Σχόλια

  1. Μπράβο καλή μου που αναδημοσιεύεις αυτή την είδηση.. πρέπει όλοι να βάλουμε το λιθαράκι μας....
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...