Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΩΡΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ~REFLECTION~





       Κι όπως πολύ σωστά πρόσθεσε η φίλη  ~REFLECTION~ το παραπάνω τραγούδι ταιριάζει απόλυτα με το παρακάτω "Κάψιμο", που θελω να πω πως η ίδια μου έστειλε και το βρήκα εξαιρετικό! Σ' ευχαριστώ και για αυτό λοιπόν! :)



Συγχρορδία σαγήνης σ' αδιαχώρητη σύνθεση..
Διάκενο μαύρης σιγής
κι ο ρυθμικός ψίθυρος,
ντυμενος το Εφαρμοστό Διάφανο της Νύχτας,
συγχρονίζεται με την κίνηση....

Όλα ορατά..
καμπύλες υγρού σχεδιασμού
τροχιές χορογραφίας σ' εύφλεκτο κορμί
κι η ιδρωμένη παλάμη
απορροφά μουσικές..

Τρελή μου ψυχοσύνθεση
χορεύεις μονάχη
στριμωγμένη στ' αόρατα λαχανιάσματα..
Κάποιος τείνει το χέρι
σκιά, ανώνυμη, απρόσιτη, ανύπαρκτη Ίσως..
Η μουσική πέφτει βροχή
μουσκεύει το δέρμα,
αλλοιώνει το δύσκαμπτο του σκελετού..
Γίνεται κόκκινο κύμα το κορμί....

Γυμνός υγρός χορός
σε παράνομο κοκτέιλ ουσιών...
Στάλες συναίσθημα,
δυνατό μου αψέντι
-πράσινη νεράιδα η ευχή...
Σκληρή μου δοσολογία
πόσο άγριο είναι το φιλί σου...
Νοθευμένο ποτό
κι ανεβαίνουμε κλίμακα ψευδαίσθησης..

Ψυχεδελική μου κίνηση,
αίνιγμα δισεπίλυτης περιπλοκής..
Το σώμα χρησιμοποιεί τη γλώσσα του
ανορθόδοξα...
Σπασμωδικά ψελλίζει τη λύση του!...

Όλα Ένα...
Η καρδιά πάλλεται στο ποτήρι...
Γεμίζουν οι φλέβες το μπλε σου οινόπνευμα
και ιριδίζει η εύφλεκτη κίνηση...
Ιριδίζει ο ιδρώτας...
Θεϊκό μου προσάναμμα
μία σπίθα κι ολοκαύτωμα.....

και τότε..
άναψε το υγρό σου βλέμμα...
ολόκληρος απέκτησες Όνομα, Σχήμα, Υπόσταση...
και μία Υγρή Φωτιά
πυρπόλυσε τα ιχνοστοιχεία του Έρωτα......



Σχόλια

  1. Κούκλα μου...

    αυτο το τραγουδι "παει" συντροφιά με αυτο το Καψιμο!!!!

    Συγχρορδία σαγήνης σ' αδιαχώρητη σύνθεση..
    Διάκενο μαύρης σιγής
    κι ο ρυθμικός ψίθυρος,
    ντυμενος το Εφαρμοστό Διάφανο της Νύχτας,
    συγχρονίζεται με την κίνηση....

    Όλα ορατά..
    καμπύλες υγρού σχεδιασμού
    τροχιές χορογραφίας σ' εύφλεκτο κορμί
    κι η ιδρωμένη παλάμη
    απορροφά μουσικές..

    Τρελή μου ψυχοσύνθεση
    χορεύεις μονάχη
    στριμωγμένη στ' αόρατα λαχανιάσματα..
    Κάποιος τείνει το χέρι
    σκιά, ανώνυμη, απρόσιτη, ανύπαρκτη Ίσως..
    Η μουσική πέφτει βροχή
    μουσκεύει το δέρμα,
    αλλοιώνει το δύσκαμπτο του σκελετού..
    Γίνεται κόκκινο κύμα το κορμί....

    Γυμνός υγρός χορός
    σε παράνομο κοκτέιλ ουσιών...
    Στάλες συναίσθημα,
    δυνατό μου αψέντι
    -πράσινη νεράιδα η ευχή...
    Σκληρή μου δοσολογία
    πόσο άγριο είναι το φιλί σου...
    Νοθευμένο ποτό
    κι ανεβαίνουμε κλίμακα ψευδαίσθησης..

    Ψυχεδελική μου κίνηση,
    αίνιγμα δισεπίλυτης περιπλοκής..
    Το σώμα χρησιμοποιεί τη γλώσσα του
    ανορθόδοξα...
    Σπασμωδικά ψελλίζει τη λύση του!...

    Όλα Ένα...
    Η καρδιά πάλλεται στο ποτήρι...
    Γεμίζουν οι φλέβες το μπλε σου οινόπνευμα
    και ιριδίζει η εύφλεκτη κίνηση...
    Ιριδίζει ο ιδρώτας...
    Θεϊκό μου προσάναμμα
    μία σπίθα κι ολοκαύτωμα.....

    και τότε..
    άναψε το υγρό σου βλέμμα...
    ολόκληρος απέκτησες Όνομα, Σχήμα, Υπόσταση...
    και μία Υγρή Φωτιά
    πυρπόλυσε τα ιχνοστοιχεία του Έρωτα......



    φιλιαααααααααααα....υγρης φλόγας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δικιο εχεις!! ταιριαζει απολυτα! παω να το προσθεσω στην αναρτησηση! φιλια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πωπωωω καηκαμε βρε κοριτσια ;) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ειχε και ζέστη βλέπεις εχθές μαράκι μου! σήμερα μας τα χάλασε λιγάκι ο καιρός αλλά χαλάλι του... χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...