Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΙ ΕΝΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΝΕΟ :(

     Δυστυχώς μετά την αστεία ανάρτηση που έκανα με τη πεθερά, έμαθα και για ένα χαμό ενός υπέροχου και αγαπημένου δικού μου και πολλών απο εμάς καλλιτέχνη που δεν είναι άλλος απο τον "καλό μας άνθρωπο ή αλλιως πράκτορα Θ.Β" δηλαδή των αγαπημένων όλων μας Θανάση Βέγγο.
     Δυστυχώς η χρονιά 2011 μας στέρησε μεχρι στιγμής πολλούς αξιόλογους και σημαντικούς καλλιτέχνες! Μέσα σε λίγους μόνο μήνες η χώρα μας, που υπενθυμίζω πως εχει καταιγιστεί κυριολεκτικά απο ένα σωρό προβλήματα έχει αρχίσει να μένει ολοένα και περισσότερο φτωχή ή ορφανή αν θέλετε απο ανθρώπους που μας δίδαξαν, χρόνια τώρα τι θα πει τέχνη, ήθος και προσφορά!
      Καλό του ταξίδι λοιπόν και καλή δύναμη σε εμάς που βλέπουμε μέρα με τη μέρα τη χώρα μας να φτωχαίνει τόσο οικονομικά, τόσο κοινωνικά όσο πνευματικά και πολιτισμικά γενικότερα.

    * Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να πατήσετε επάνω στα ονόματα με τους συνδέσμους για να σας μεταφέρουν στις σχετικές ιστοσελίδες.

Σχόλια

  1. Καλό Ταξίδι στον καλό μας άνθρωπο...τον αγαπημένο όλων μας!!!
    ένα ακόμη πηγαίο ταλέντο έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα αγαπημένη μου φίλη, χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω!
    Λυπηρή η σημερινή είδηση για τον αγαπημένο μας Θανάση. Δίδαξε ήθος και σεμνότητα κι αυτό θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας!
    Πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αληθεια;;;;;;;;;;παει ο βεγγος;;;;;; κριμα για αυτον και μονο λυπαμαι για τους αλλους δεν σκαω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ????
    δεν έχω διαβάσει καθόλου ειδήσεις σήμερα... έχω τρελαθεί στο γραφείο....
    Πω..πω... κρίμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλο ταξιδι στον καλο μας ανθρωπο ! πραγματικα ποτε δεν ακουσα καποιον να πει κακο για τον αυτον τον αγαπησαμε και σαν ηθοποιοω και σαν ανθρωπο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...