ΒΡΕΧΕΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟΨΕ

       Καλημέρα, καλημέρα, τι μου κάνετε; Βρέχει στις  περιοχές σας; Στην Εύβοια πάντως που μένω εγώ γίνετε χαλασμός κυρίου που λένε. Πολύ βροχή και λίγο (ευτυχώς) αέρα. 

       Για να είναι ειλικρινής θα προτιμούσα ήλιο τη δεδομένη χρονική στιγμή γιατί έχει αρχίσει να με θλίβει απο εχθές η αλλαγή του καιρού. Δεν ειναι πως δε μου αρέσει το κρύο και η βροχή, αντίθετα μάλιστα τα συμπαθώ περισσότερο από τη ζέστη αλλά να ο χειμώνας πέρασε και τώρα πια θέλω  να αισθανθώ την Άνοιξη που για μένα είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου γιατί δεν έχει ούτε υπερβολική ζέστη μα ούτε και υπερβολικό κρύο. Κι απ την άλλη ειναι  τα χρώματα της φύσης  που είναι πιο ζωντανά από ποτέ και που προσωπικά με κανουν να γαληνεύω και να σκέφτομαι όμορφα πράγματα. όταν χαζεύω τα ανθισμένα τοπία και κυρίως  της περιοχής μου. 

       Δυστυχώς όμως ο καιρός μου τα χάλασε και επειδή για διάφορους λόγους ψυχολογικά δεν ειμαι και στη καλύτερη φάση της ζωής μου ήθελα και  εξακολουθώ να θέλω μανιωδώς ήλιο! Έναν ήλιο μεγάλο, λαμπερό, όμορφο και χαμογελαστό! Ναι χαμογελαστό, σαν εκείνο που ζωγράφιζα όταν ήμουν μικρή στο μπλοκ ζωγραφικής μου και επειδή ήμουν άσχετη με τη ζωγραφική αυτά που μπορούσα να ζωγραφίζω ήταν και τα πιο απλά. Δηλαδή σπίτια, δέντρα, μαργαρίτες, τριαντάφυλλα, δρόμους, ήλιο, σύννεφα, πεταλούδες, κάτι ανθρώπους που μόνο με ανθρώπους δεν έμοιαζαν και αντε στο τσακίρι κέφι να ζωγράφιζα και κανα καράβι με σημαία και κανα ψάρι μέσα στη θάλασσα κάτω απο το καράβι που μεταξύ μας ούτε εκείνο έμοιαζε με καράβι. Είχαν πλάκα όμως! Ναι οι ζωγραφιές μου ήταν για γέλια. Μάλλον γι αυτό δεν έχω κρατήσει καμία.

       Αλλά ξέφυγα από το θέμα μου και δεν έπρεπε. Βασικά αυτό είναι κάτι που το κάνω συνέχεια. Από τότε που θυμαμαι τον εαυτό μου να συναναστρέφομαι με άλλους ανθρώπους πάντα παίρνω ένα θέμα και το πάω στην άλλη άκρη. Αλλάζω θέμα, αλλάζουν και οι άλλοι θέμα μαζί μου και στο τέλος δε θυμόμαστε τι συζητάγαμε. Τέλος πάντων, δε βαριέσε γέλιο έχει.

       Λοιπόν είχα μείνει στη βροχή. Πολύ βροχή που λέτε, πλημμύρα στους δρόμους και εγώ σκέφτομαι από το πρωί αυτό το τραγούδι: 

και εννοείτε πως το άκουσα ήδη αλλά να είπα να σας το βάλω να το ακούσετε και εσείς. Όποιος θέλει δηλαδή από εσάς. 

     Και να πω πως είναι σύγχρονο, ένα σωρό σύγχρονα  τραγούδια υπάρχουν με τη βροχή αλλά εμένα μου έχει κολλήσει το συγκεκριμένο από το πρωί. Το έχετε πάθει έτσι δεν είναι; Να ξυπνάτε έχοντας αποτυπωμένο ένα τραγούδι στο μυαλό σας δίχως να ξέρετε πως φύτρωσε εκεί; Αλλά εκτός από αυτό είναι και ένα πολύ όμορφο και διαχρονικό τραγούδι. Εμ τι να κάνουμε ο νέος ειναι ωραίος αλλά ο παλιός ειναι αλλιώς. Έτσι δεν λενε; Ε ισχύει και στα τραγούδια τελικά! :)

      Και συνεχίζω...

      Βασικά τι να συνεχίσω... δεν έχω κάτι άλλο να πω.

     Ανέκδοτα θέλω να σας δημοσιεύσω αλλά θέλει λίγο χρόνο να τα θυμηθώ, να τα γράψω, να τα βάλω σε μια σειρά και να σας τα παρουσιάσω. Έτσι για να γελάσουμε και λίγο! 

      Αν προλάβω θα τα αναρτήσω σήμερα αλλιώς αύριο ή καποια άλλη μέρα.

      Συμπέρασμα: Τελικά είναι  να μη πάρω φόρα εγώ. Δεν έγραφα δεν έγραφα τόσο καιρό, δυο δυο, τρεις τρεις τις ξεπετάω ξαφνικά από το πουθενά τις αναρτήσεις μου το τελευταίο καιρό.

       Μάλλον το μπλοκ ειναι κάτι σα ψυχοθεραπευτικό μέσο. Σα να αισθάνομαι μια ξαφνική χαρά μέσα μου. Αφού έχω όρεξη να σας γράψω και ιστορία που έχω πολύυυυυυυ καιρό να κάνω τώρα αλλά επειδή λόγω του καιρού θα μου βγει θλιβερή μάλλον δε θα μπω στη διαδικασία να τη γράψω. Τα ανεκδοτάκια όμως τα έχω στο πρόγραμμα.

      Φιλιά πολλά σε όλους!