ΜΕΛΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

            Άνοιξη, η εποχή των λουλουδιών!

            Φαντάζομαι πως λίγο πολύ όλοι σας θα αγαπάτε τα λουλούδια. Ίσως όχι όλα τα είδη τους αλλά σίγουρα καποια από αυτά θα αγαπάτε. Δε μπορώ να φανταστώ πως υπάρχουν άνθρωποι που μισούν τα φυτά και κυρίως τα λουλούδια.

            Τώρα θα μου πείτε πως μου ήρθε να γράψω σχετικά με τα λουλούδια αλλά έτσι είμαι εγώ μου φυτρώνουν από το ξαφνικά διάφορες προτάσεις που θέλω να αναλύσω και να μοιραστώ μαζί σας.

            Να λοιπόν πως μου ήρθε να γράψω για τα λουλούδια:

            Καταρχήν δεν είμαι ειδικός στο παραπάνω θέμα. Μου αρέσει πολύ η φύση αυτή την εποχή γιατί θεωρώ πως έχει τα πιο ωραία χρώματα και γενικά εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί ευφορία το ανθισμένο τοπίο αλλά μέχρι εκεί. Δε ξέρω ούτε να τα περιποιούμαι σωστά μα ούτε και όσα πρέπει να ξέρουμε για την επιμέρους φροντίδα τους.

            Παντού λοιπόν στη γειτονιά μου βλέπω ανθισμένους κήπους και πολύ με ευχαριστεί το συγκεκριμένο θέαμα.

            Αγαπώ πολύ τα λουλούδια γιατί μου θυμίζουν τους ανθρώπους ή μάλλον τα στάδια ζωής των ανθρώπων.

Φυτρώνουν, ανθίζουν, ξεραίνονται!

Έτσι κ εμείς. Γεννιόμαστε, ανθίζουμε (κάποιοι όχι όπως θα έπρεπε) και καποια στιγμή γερνάμε… Ποτέ όμως δε πάψαμε για τους ανθρώπους που μας αγαπάνε να είμαστε τα μπουμπούκια τους.

 Έτσι δεν είναι;

Πχ για μια κυρία που αγαπάει πολύ τα λουλούδια της και τα φροντίζει καθημερινά με πάθος, ένα λουλούδι που ανήκει στο κήπο της, όταν ξεραθεί θα πάψει ποτέ να είναι για εκείνη το μπουμπούκι που πριν καιρό ομόρφυνε τον ήδη όμορφο κήπο της; Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνετε τι θέλω να πω…

            Άσχετο αλλά όπως καταλάβατε έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στα τριαντάφυλλα! Από παλιά! Εμ τι να κάνουμε αδυναμίες είναι αυτές! Δε μου αρέσει καθόλου που κάποιοι τα κόβουν για να τα προσφέρουν. Κι εγώ τα έκοβα παλιά κυρίως για να τα προσφέρω στη μαμά μου αλλά τώρα πια είμαι αντίθετη στο να κόβουμε τα λουλούδια γενικώς. Θεωρώ πως πονάνε και πως κανένας δε πρέπει να τους στερεί το δικαίωμα να ζήσουν.

            Και συνεχιζω…

            Αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις λίγες ή πολλές γραμμές για κάποιους γιατί ήθελα κάτι να γράψω αλλά δεν ήξερα τι. Από τη στιγμή που θέλησα κάτι να γράψω θα το έγραφα έτσι κι αλλιώς έστω κι αν ηταν μπούρδα αλλά εντελώς ξαφνικά μου ήρθε το θέμα που με τόση θέρμη έψαχνα.

            Πώς μου ήρθε;

            Να….

            Εκεί που καθόμουν και βαριόμουν και προσπαθούσα να κατεβάσω καμιά καλή ιδέα πέρασε μια κυρία απ έξω που αγαπώ πολύ και με φώναξε.

            Κρατούσε μια γλάστρα με δυο ωραία λουλούδια τα οποία δυστυχώς δε ξέρω μα και δε ρώτησα για να μάθω την ονομασία τους. Συνήθως ρωτάω αλλά σήμερα ξεχάστηκα γιατί έμαθα κάτι άλλο που δεν ήξερα και ομολογώ πως με εντυπωσίασε πολύ.

            Της είπα που λέτε πως είναι πολύ όμορφα τα λουλούδια της και πως έχουν πολύ όμορφο χρώμα, πράγμα που όντως ηταν αλήθεια.

            Και μου είπε πως και τα δυο στην αρχή ηταν άσπρα.

            Και της λέω και πώς άλλαξαν χρώμα;

            Και μου είπε πως πήγαν οι μέλισσες πάνω και έτσι άλλαξε το χρώμα τους.

            Στην αρχή λέω μπα δε μπορεί πλάκα μου κάνει αλλά από την άλλη μόνο και μόνο από την ηλικία που έχει σκέφτηκα πως μπορεί και να μη μου έκανε πλάκα.

            Και συνεχιζω εγώ τις ερωτήσεις.

            Της λέω πώς είναι δυνατό να αλλάζει χρώμα το λουλούδι από τις μέλισσες; Πρώτη φορά το ακούω αυτό.

            Και μου είπε πως αυτό συμβαίνει λόγω της γύρης. Αλλάζει χρώμα το λουλούδι λόγω της γύρης και μάλιστα έχει σημασία και σε τι χρώμα λουλούδι θα καθίσει η μέλισσα.

            Το ξέρατε εσείς αυτό; Εγώ όχι αλλά εντυπωσιάστηκα!

            Λέτε να με δούλευε και γω να το χαψα; Όχι τίποτα άλλο αλλά πάει και τσάμπα τούτη η ανάρτηση! :Ρ

            Θα ήθελα να μου πείτε όποιος - όποια από εσάς ξέρει αν είναι αλήθεια το παραπάνω!

            Θέλω πολύ να είναι αλήθεια! Δε θέλω να μου φύγει ο ενθουσιασμός που νοιώθω.

Συμπέρασμα: Από που μπορεί να ενθουσιαστεί κανείς τελικά…!

Πάντως αν όντως αληθεύει το παραπάνω για άλλη μια φορά αποδεικνύετε το πόσο μοιάζουμε με τα λουλούδια.

Τα λουλούδια αλλάζουν το υπάρχον χρώμα τους όταν μια μέλισσα τους αφήσει τη γύρη τους. Έτσι και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν χαρακτήρα και τη προσωπικότητά τους όταν κάποιος άλλος άνθρωπος προσπαθεί να «σταμπάρει» τη ψυχή τους;

Εντάξει δεν είναι ακριβώς το ίδιο γιατί μια μέλισσα μπορεί να ομορφύνει ένα λουλούδι, μπορεί και να το κάνει όμως και χειρότερο.

Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι το ίδιο συμβαίνει και με εμάς.

Οι δικές μας «μέλισσες» μπορούν να μας ομορφύνουν μα μπορούν και να μας κάνουν άσχημους, κακούς, τρομαχτικούς ανθρώπους.

Το λουλουδάκι δυστυχώς δε μπορεί να αμυνθεί εκτός κι αν κάποιος άνθρωπος έγκαιρα καταφέρει να διώξει τη μέλισσα πριν αυτή του αφήσει τη γύρη της.

Εμείς όμως μπορούμε να αμυνθούμε στις μέλισσες που έχουν σκοπό να μας κάνουν κακό. Σωστά;

Να προσπαθείτε λοιπόν να μην επιτρέπετε στις κακές μέλισσες να σας αγγίζουν. Να αφήνετε να σας ακουμπούν μονάχα αυτές που σκοπό έχουν να σας ομορφύνουν επιπλέον.

Τώρα θα μου πείτε πως θα τις ξεχωρίσετε.

Ε αυτό είναι άλλη ιστορία

Προσοχή λοιπόν! Κάποια στιγμή η κακιά μέλισσα θα φανεί! Και τότε απλά πετάχτε τη από τη ζωή σας!

Καλό ΣΚ να έχετε φίλοι μου!