Καλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Ήρθε η στιγμή να μοιραστώ κι εγώ τη δική μου ανάμνηση, στο πλαίσιο του δρώμενου "Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις" που επινόησε ο καλός μας φίλος και πάντα δημιουργικός Γιάννης Πιταροκοίλης, μέσα από το blog του «Ηδύποτον». Η δική μου έντονη ανάμνηση είναι μια εικόνα που έχω στο μυαλό μου για τα καλικαντζούρια. Τα γνωρίζετε; Είναι εκείνα τα μικρά, άτακτα πλασματάκια της παράδοσης, που μέσα στο παιδικό μου μυαλό φτιάχτηκαν και μεγάλωσαν όπως ακριβώς τα φανταζόμουν: σκανταλιάρικα, σκοτεινά, γεμάτα ενέργεια και αταξία. Μια εικόνα που ακόμη και σήμερα, όταν τη θυμάμαι, με κάνει να χαμογελώ αλλά παράλληλα και να τρομάζω. Θέλω να μοιραστώ μια παιδική ανάμνηση που ακόμα και σήμερα με ακολουθεί, άλλοτε σαν φόβος και άλλοτε σαν γλυκιά ζεστασιά. Ήμουν μικρή, στο χωριό, μαζί με την ξαδέρφη μου. Έκανε κρύο εκείνη τη μέρα και οι δυο μας παίζαμε καθισμένες πάνω στο βυσσινί χαλί, βυθισμένες στον δικό μας παιδικό κόσμο. ...
Το έχεις ευχαριστηθεί το δρώμενο, ε Κικίτσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι ανταποκρίθηκαν άψογα ως τώρα!
Φιλάκια πολλά! ♥
Nαι ναι Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΤο εχω ευχαριστηθεί πάρα πολύ.
Η κάθε συμμετοχή ήταν υπέροχη!
Σαν μία πέτρα στο κάστρο της Αγάπης!
Κάπως έτσι το βλέπω!
Φιλάκια πολλά πολλά!
Να έχεις μια όμορφη μέρα!
Κλαψ, μόνο εγώ δεν έχω καταλάβει τι παίζεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απογευματάκι!
μετα τα καταλαβες ομως. χιχιχι
Διαγραφήφιλακια πολλα φιλη!
Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου! Το απόλαυσα πραγματικά! Καλό απόγευμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω σ ευχαριστω για ολα Βιβουλα μου! <3
ΑπάντησηΔιαγραφή