25η ωρα. (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)

Μη πείτε τίποτα για τις συνέχειες.
Σας προειδοποιώ εξ αρχής. ;)
Μόλις έγραψα το πρώτο μέρος και μένει ακόμη ένα.
Ε δε γινόταν (όπως θα διαπιστώσετε και εσείς) να γραψω και το δεύτερο μέρος σήμερα.
Εννοείται βέβαια πως το διήγημα θα σταλεί για την ιδέα της 25ης ώρας ολοκληρωμένο αλλά μεχρι τότε εσείς εδώ, η δική μου εκφραστική παρέα θα το διαβάσει σε δύο συνέχειες.

Πριν από αυτό όμως να σας πω μια μεγάλη Καλημέρα και να σας εξηγήσω τί ακριβώς είναι το project της 25ης ώρας.

Αντιγράφω από το μπλοκ της αγαπημένης Μαριλένας διότι και εγώ από εκείνη ενημερώθηκα:

Πρόσφατα έφτασε το παρακάτω λογοτεχνικό project στο mail μου από τον Γιώργο Ιατρίδη (http://updot.gr/) που το εμπνεύστηκε και με μεγάλη χαρά το μοιράζομαι καθώς ξέρω από πρώτο χέρι τι διαμάντια κυκλοφορούν στην γειτονιά!! Διαβάστε, εμπνευστείτε κι αν θέλετε διαδώστε!!!

Ηδη εχουν αναρτηθεί τα πρώτα κείμενα εδώ στο http://25thhourproject.tumblr.com/!! Για περισσότερες πληροφορίες περάστε κι από τον χώρο του Γιώργου!!

Ένα καινούριο λογοτεχνικό project μόλις άρχισε!

Τίτλος: 25^η ώρα / 25^th Hour

Θεματική: το θέμα είναι τελείως ελεύθερο, αλλά χρειάζεται να έχει κάποια σχέση με τον τίτλο. Έκταση: από 140 χαρακτήρες (όσο δηλαδή είναι ένα tweet) μέχρι ένα διήγημα (1500 λέξεις).

Είδος: Κανένας περιορισμός. Μονόλογος, στίχος, ποίημα, πεζό, διήγημα, tweet, άρθρο, οτιδήποτε!

Σημείωση: Για πιο ωραία απεικόνιση στο blog, καλό θα ήταν τα κείμενά σας να συνοδεύονται κι από μια φωτογραφία, ανάλογη της ιστορίας που έχετε γράψει. Επίσης, θα βοηθούσε το αναγνωστικό κοινό, αν στο τέλος γράφατε δυο λόγια για εσάς και κάποιο σύνδεσμο από τυχόν blog ή το facebook προφίλ ή απλά το e-mail. Και τα δύο αυτά, κι η φωτογραφία, αλλά και τα στοιχεία είναι προαιρετικά.

Συνοψίζοντας, η θεματική των ιστοριών είναι ελεύθερη, όμως υπάρχει ένα δεδομένο για όλους, ο τίτλος! Όλες οι ιστορίες πρέπει να έχουν τον εξής τίτλο: “25^η ώρα”. Η ολοκλήρωση αυτού του πρωτότυπου έργου θα διαρκέσει ανάλογα με τις συμμετοχές σας. Ονειρικός σκοπός είναι να ανεβαίνει κάθε μέρα κι από ένα κείμενο, από διαφορετικό συγγραφέα, για έναν ολόκληρο χρόνο!

Το παρόν εγχείρημα σκοπό έχει την ανάδειξη της ανοιχτής λογοτεχνίας και τη συλλογή κειμένων από ανθρώπους που αρέσκονται να εκφράζονται μέσα από τη γραφή. Το project είναι ανοιχτό προς όλους, είτε είστε καταξιωμένος συγγραφέας, είτε θέλετε να κάνετε την πρώτη σας ανάρτηση στο διαδίκτυο. Νιώστε ελεύθεροι να διαδώσετε το εν λόγω project σε φίλους και γνωστούς!

Όλα τα κείμενα θα αναρτηθούν εδώ: http://25thHourProject.tumblr.com
αλλά κι εδώ: www.facebook.com/updot.gr


Τις συμμετοχές σας μπορείτε να τις στέλνετε εδώ: giorgos.iatridis@gmail.com
hashtags: #25thHourProject #25thΗourGR #25thHourBook #updot – See more at: http://25thhourproject.tumblr.com/info#sthash.2p0XERUa.dpuf

  

Πηγή: http://marilenaspotofart.wordpress.com/2014/05/16/25i-wra-25th-hour-i-alliws-ena-kainourio-logotexniko-project/

Όσοι "πιστοί" λοιπόν, προσέλθετε! :)

Πριν διαβάσετε και τη δική μου συμμετοχή θα ήθελα να σας πω το τρόπο έμπνευσής της.

Τη Πέμπτη το βράδυ έβλεπα τηλεόραση, μία ψυχαγωγική εκπομπή και στις διαφημίσεις άλλαξα κανάλι και βαριόμουνα, ε εκεί κάπου ανάμεσα στη βαρεμάρα μου μου ήρθε στο νου η ιδέα που ακολουθεί. Συγκεκριμένα σκέφτηκα των ήρωα, το περιεχόμενο της πόρτας που θα μάθετε στη συνέχεια και τη γλάστρα. Όλα τα άλλα ήταν εύκολα, μπήκανε μόνα τους στη σειρά.

Δε ξέρω αν πέσετε μέσα στις προβλέψεις σας, γιατί δε μπορεί κάποια πρόβλεψη θα κάνετε αλλά εύχομαι να σας αρέσει.

Για πάμε τώρα και στο κυρίως μέρος της δημοσίευσης τούτης.

25η ώρα. 

( πηγή φωτογραφίας)

Εκείνο το πρωινό, δε θα ηταν ίδιο με όλα τα άλλα.

Το ήξερε!

Το ένοιωθε!

Το ζούσε!

Το μούδιασμα στα ακροδάχτυλα μαρτυρούσε πίεση, σκέψεις, αγωνία, φόβο!

Ήταν το όνειρο;

Ο εφιάλτης;

Η πραγματικότητα μας καλοστημένης σκηνής;

Ούτε κι ο ίδιος ήξερε, ούτε κι ο ίδιος ήθελε να μάθει.

Σηκώθηκε με δυσκολία από το κρεβάτι και δίχως να σκεφτεί οδηγήθηκε στο μπάνιο.

Κοίταξε το είδωλό του στο καθρέπτη. Όπως θυμόταν τον εαυτό του πάντα!

Ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, καστανά μαλλιά, λίγα αξύριστα γένια και δυο μάτια μαύρα που θύμιζαν χρησιμοποιημένο σπίρτο.

Έριξε νερό με μανία στο πρόσωπό του και κοίταξε ξανά στον καθρέπτη με την ελπίδα να δει εκείνη την «λάμψη» στα μάτια του, που την είχε αφήσει κάπου «ποδοπατημένη» πίσω, στα παιδικά του χρόνια.

Τίποτα!

Καμία λάμψη, κανένα φως, ίσως μόνο ένας μισοχαλασμένος προβολέας που ξεχάστηκε αναμμένος από τη χθεσινοβραδινή του παράσταση.

Και τί παράσταση!

Ωραία παράσταση!

Φώτα!

Κόσμος!

Σαλτιμπάγκοι!

Θεατές!

Μαριονέτες!

Ζώα!

Θηριοδαμαστές!

Χορός!

Κλουβιά!

Γέλια!

Τραγούδια!

Φωνές!

Ρόλοι!

Στρας!

Κραδασμοί!

Ποτά!

Ουσίες!

Καμουφλαρισμένη ανθρωπιά!

Καμουφλαρισμένοι άνθρωποι!

Ψυχές υπενδεδυμένες στο τίποτα!

Κι ένα μαύρο πανί!

Ένα μαύρο πανί να καλύβει τα πάντα για να τα ξεσκεπάσει μετά και να λάμπουν!

Να λάμπουν τοσο πολύ, τόσο δυνατά, τόσο εκτυφλωτικά, με σκοπό να θαμπώσουν τους θεατές και τον ίδιο για άλλη μια «μοναδικά», υπέροχη βραδιά!

Και κάπου εκεί θυμάται!

Βλέπει τον εαυτό του να χορεύει ξέφρενα κάτω από το μαύρο πανί και εκείνο να τον σφίγγει, να τον σφίγγει ολοένα και περισσότερο, ώσπου λίγο πριν το τέλος της αναπνοής του, να τον ελευθερώνει και να του «φορά» ένα νέο χρυσαφί κοστούμι που μοιάζει να είναι φτιαγμένο από χρυσό!

Και όλα βαδίζουν καλώς!

Σύμφωνα με το σωστό σενάριο!

Τη σωστή καθοδήγηση!

Τη σωστή σκηνοθεσία

Κι εκείνον σε μια ερμηνεία που αξίζει επιβράβευση!

Και όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο!

Με τη ζωή!

Με τα παιχνίδια της, τη θεωρία της, τον «θεσμό» της ύπαρξής της!

Και νοιώθει τέλεια!

Φανταστικά!

Αδρεναλίνη κυλάει στις φλέβες του και χαμογελά!

Κοιτάζει τον εαυτό του στο καθρέπτη και επιτέλους το είδωλό του του χαμογελά!

Με λάμψη έντονη! Αστραφτερή!

Μα ψεύτικη, καλοσκηνοθετημένη!

Δεν τον νοιάζει! Του αρκεί που μπορεί να χαμογελά με το πετσί της μάσκας που ονομάτισε Εαυτό!

Και το κουδούνι κροά!

Όλα σκοτεινιάζουν, γίνονται απλώς το δωμάτιο του μπάνιου κι εκείνος αναρωτιέται! Πονά! Μια γροθιά στο στομάχι τον κάνει να πονά!

Το κουδούνι χτυπά ακόμη μια φορά και ο ήχος μοιάζει πιο επίμονος από ποτέ!

Τα χέρια του απλώνονται στο νιπτήρα, τα δάχτυλα ανοίγουν διάπλατα και μοιάζουν να τρέμουν!

Γέρνει το κεφάλι στα δεξιά, κοιτάξει εξονυχιστικά προς την έξοδο του μπάνιου και επιστρέφει το βλέμμα στο αντικατοπτριζόμενο εαυτό του!

Τον κοιτάζει εντονα, μα άγρια, μαχητικά.

Το κορμί του σφίγγετε, οι φλέβες ξεπηδούν και το γυμνό του στέρνο μαρτυρά συσσώρευση οργής.

Το κουδούνι ακούγεται ξανά και εκείνος θυμώνει περισσότερο.

Οργισμένος φεύγει από το μπάνιο και κατευθύνεται στο σαλόνι.

Μεγάλο σπίτι!

Ευρύχωρο!

Επιβλητικό!

Όμορφο μα υπερβολικά άδειο για το μέγεθός του!

Ακριβώς σαν τον εαυτό του!

«Οξύμωρο» σκέφτεται, κουνά το κεφάλι και κατευθύνεται στην πόρτα που τρίζει από το έντονο κουδούνισμα.

Στέκεται εμπρός της, ακουμπά το πόμολο μα δεν ανοίγει!

Σκέφτεται!

Το κουδούνι σταματά να χτυπά!

Σχεδόν μηχανικά κοιτάζει τον εαυτό του!

Ξυπόλητος, γυμνός από τη μέση και πάνω και ένα λευκό παντελόνι φόρμας να «σκουπίζει» το πεντακάθαρο, γυαλιστερό πάτωμα.

Ατενίζει το βλέμμα στην μισάνοιχτη, τεράστια μπαλκονόπορτα που δε θυμάται από πότε την είχε ξεχάσει ανοιχτή και θυμάται στο τέλος της, εκείνη την γλάστρα με τα γεράνια!

Η αγαπημένη της γλάστρα! Η αγαπημένη του γλάστρα!

Μια γλάστρα που άνθισε σε μια νύχτα και ξεράθηκε σε μια μόνο ώρα!

Είναι η γλάστρα με τα γεράνια!

Αχ αυτά τα γεράνια!

Το κουδούνι ίσα που ακούγεται! Σαν ένα αδύναμο δάχτυλο να προσπάθησε να το χτυπήσει!

Με απότομη κίνηση ανοίγει τη πόρτα!

Στέκει ακίνητος!

Μοιάζει χαμένος!

Μα ξέρει!

Το ήξερε!

Πάντα ήξερε πως θα έρθει αυτή η στιγμή, αυτή η ώρα!

«Εσύ;;;» Ρωτά υποδύοντας τον ανήξερο, έναν ακόμη καμουφλαρισμένο ρόλο!

____________________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ________________

Αυτά μέχρι στιγμής απο μένα φίλοι!

Εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ και απο εβδομάδα μόνο χαρμόσυνα νέα! 

Για όλους!

Να περάσετε όμορφα και να χαμογελάτε! <3