Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΤΣΑ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ. ΕΣΥ;

Και συνεχίζουμε στο ρυθμό της αγάπης με την παραμυθένια Πεταλουδίτσα μας που μιλάει για την αγάπη με έργα και προσφορές ανθρώπων!

Εδώ: http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5.html μπορείτε να απολαύσετε την ανάρτησή της.


Σχόλια

  1. Καλησπέρα Κική μου!! Ετοιμη κι εγώ!!
    http://marilenaspotofart.wordpress.com/2014/06/05/to-paixnidi-tis-agapis/
    Φιλάκια πολλά κοπέλα μου και σε ευχαριστώ!!!! Εγώ με βίντεο αντί τραγουδιού!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οξυγόνο

  Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.   Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.  Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.   Και τότε,  αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.   Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.   Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...

ΜΟΝΟ ΓΙΑ 'ΚΕΙΝΗ ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ - ΠΥΞ ΛΑΞ

Εκφραστικοί φίλοι, καλημέρα. Σήμερα έχω σκοπό να σας κάνω να τραγουδήσετε και να χαμογελάσετε. Ομολογώ πως πριν λίγο έλιωσα απο τα γέλια στο σπίτι της Αγριομελιώς απο μια ανάρτησή της και σκέφτηκα να μεταβιβάσω αυτή τη διάθεσή μου και εδώ. Καταρχάς για το σπίτι του Αγριομελιού διαβαίνεται από εδώ: http://agriomeli.blogspot.gr/2014/02/3.html Και πάμε τώρα στα δικά μας. Ένα αγαπημένο μου τραγούδι είναι αυτό: Και σήμερα ήθελα να το ακούσω. Επειδή "τρώω" κολλήματα, το έχω ακούσει ήδη 3-4 φορές. ;) Ψιλοτραγουδώντας λοιπόν τους στίχους, στο σημείο εκείνο με τους δυο ταχυδρόμους θυμήθηκα μια προσωπική ιστορία και γέλασα  με τη ψυχή μου. Σκέφτηκα λοιπόν να τη μοιραστώ μαζί σας και να διασκεδάσουμε παρέα. Βέβαια άλλο να σας το γράφω και άλλο να σας το λέω ή να το βλέπετε. Εσείς κάντε το όλο αυτό που ακολουθεί εικόνα στο νου και θα καταλάβετε: Γυρίζω το χρόνο πίσω, προ πεντατίας (περίπου) και σας πάω τις πρώτες μέρες που έπιασα δουλειά σε ένα γ...