ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ....

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! 

Καλή εβδομάδα να έχουμε…. 

Βασικά δε ξέρω πόσο καλή μπορεί να ειναι μία εβδομάδα που ξεκίνησε με τόσο δυσάρεστες ειδήσεις… αλλά ξέρω πως θέλω ή μάλλον έχω την ανάγκη να κάνω και εγω μια μικρή ανάρτηση για τη μνήμη αυτού του αθώου παιδιού…! 

Δε θα πω πολλά, εξάλλου υπάρχουν πολλά άρθρα που εχουν γραφτεί και με εκφράζουν απόλυτα αλλά θα πω για άλλη μια φορά ότι η σιωπή πρέπει να σπάσει ενάντια σε κάθε μορφή βίας! Κάποιοι ασκούσανε σωματική και ψυχική βία σε ένα παιδί! Το παιδί αυτό για δικούς του λογους δεν μιλούσε (μέγα λάθος), οι υπόλοιποι που έβλεπαν γιατί δε μιλούσαν; Ίσως γιατί ακόμη κι εκείνοι να γελούσαν όταν τα έβλεπαν και χαίρονταν που δεν ηταν στη θέση του! Κι αυτό είναι το ίδιο άσχημο και τερατώδες με όλα όσα του προκαλούσαν οι άλλοι! 

Εκείνοι οι άλλοι…. 

Η σιωπή ειναι συνενοχή αλλά η παρακολούθηση είναι ίδια σαν τη πράξη για εμένα! 

Τώρα ότι και να πούμε δεν αλλάζει! Το παιδί δεν γυρνάει πίσω! Αντίθετα πιστεύω ότι το να ακούγονται καθημερινά τα βασανιστήρια αυτού του παιδιού μόνο κακό κάνει στην οικογένεια και στους φίλους του.

Το θέμα ειναι απο δω και πέρα τί κάνουμε! Σαν κοινωνία και σαν οντότητα! Τί πρέπει να κάνουμε για να μην ξανασυμβεί ανάλογο περιστατικό! Για να μην γίνει θύμα μα και θύτης βίας κανείς συνάνθρωπός μας. 

Βασικά δε πρέπει να ξεχάσουμε και πρέπει να μάθουμε να μιλάμε ανοιχτά για τα προβλήματά μας! Για όλα όσα κάποιοι μας μάθανε ότι θα πρέπει να ντρεπόμαστε!

Είσαι θύμα βίας; Μίλησε! 

Είσαι παρατηρητής βίας; Μίλησε! 

Είσαι θύτης βίας;! Ναι και εσύ, μάθε να μιλάς και ζήτησε βοήθεια για να την αποβάλλεις! 

Κάποιες φορές η σιωπή είναι όντως χρυσός αλλά κάποιες άλλες είναι η παράταση ή ακόμη χειρότερα η επιβράβευση σε πράγματα που δεν πρέπει να αποκρύπτονται και να αποσιωπούνται! 

Μίλησε για την βία, πριν "μιλήσει" πρώτη εκείνη σε σένα! Και μπορεί να σου "μιλήσει" με χίλιους δύο τρόπους! 

Η οικογένεια και οι θεσμοί της κοινωνίας μας συμβάλλουν σε όλο αυτό το ανεξέλεκγτο κύμα βίας (και μιλάω για όλες τις μορφές της) αλλά όλα γύρω μας ειναι μια "κεντρική μονάδα συστημάτων συμπεριφοράς" που χρειάζεται μια επανεκκίνηση αν θέλετε απο την αρχή!

Η αρχή έγινε! Με απάνθρωπα άσχημο τρόπο αλλά έγινε! Μη πάμε πάλι πίσω λοιπόν! Ας προχωρήσουμε ενάντια σε κάθε μορφή βίας μιλώντας για αυτή! 

Δε θα γράψω άλλα, θα χαιρετήσω με ένα δικό μου τρόπο τον άνθρωπο εκείνο που κι ας μη γνώριζα, νοιώθω πως ξέρω και μακάρι να μη μου δινόταν ποτέ η ευκαιρία να τον μάθω με αυτόν τον τραγικό τρόπο!

Τελικά να σας πω κάτι; Σκέφτομαι πολλές φορές ότι οι άνθρωποι που αυτοκτονούν εχουν αστείρευτη δύναμη μέσα τους γιατί για να δώσει κάποιος άνθρωπος τέλος στη ζωη του θέλει θρασσος και πυγμή. Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι ειναι αδύναμοι και δεν αντέχουν άλλο! Κι όμως ειναι τοσο δυνατοί που ποτέ δεν το συνειδητοποίησαν! Γιατί κάποιοι τους έπεισαν ότι δεν ειναι! Και ξεγελάστηκαν! Και κανένας δεν τους το υπενθύμισε τη στιγμή που χρειάστηκε! Ουτε καν ο ίδιος τους ο εαυτός!

Αποφάσεις δευτερολέπτων ειναι! Μην αφήνουμε τη «θολούρα» του νου να μας κυριεύσει! Να μιλάμε για να διώχνουμε το όποιο σκούρο σύννεφο!

Μάθαμε να κραυγάζουμε για ανούσια πράγματα και σιωπήσαμε για όσα θα έπρεπε να είχαμε ουρλιάξει!

Πόσο λάθος Θεέ μου! Για άλλη μια φορά… πόσο λάθος! :(