Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΦΥΡΩΝ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΟΥΝ.



Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο " Η Φυγή", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου"



Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Ελευθέρια Πορεία", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".



Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Νύχτα", της ποιητικής συλλογής   
"Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".




Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Αδικοχαμένη κοινωνία", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου"


Ευχαριστώ πολύ τη διαδικτυακή μου φίλη Μαρία για τις υπέροχες φώτο που μου έφτιαξε θέλοντας να βοηθήσει τη προώθηση της ποιητικής συλλογής, σε ελεύθερο τίτλο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".


Όποιος ενδιαφέρεται λοιπόν να αποκτήσει τη ποιητική συλλογή "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω μυνήματος στη σελίδα μου στο facebook που θα βρείτε στο πλαι δεξιά ή μέσω του e - mail μου που είναι το kikh_k@hotmail.com, για να μιλήσουμε και να βρούμε τρόπο για να έρθει το βιβλίο σύντομα κοντά σας.

Την αγάπη και τις θερμότερες ευχές μου σε όλους σας!

Σχόλια

  1. Καλησπέρα Κική μου και καλό μήνα να χεις!!! Οποτε μπορείς πέρνα από το blog μου, κέρδισες ένα δώρο στο giveaway μου για τα 3 χρόνια blogging μου!!
    Μην ξεχάσεις να μου στείλεις και την διεύθυνσή σου εδώ: marilenartspot@gmail.com
    Φιλάκια πολλά εκφραστικό κορίτσι!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ομορφη εκπληξη ηταν αυτη για μενα;
      εΥΧαριστω πολυ πολυ
      ευχομαι πολλα πολλα ακομη χρονια blogging!
      fφιλακια πολλα

      Διαγραφή
  2. Καλό μήνα Κική μου.Καλό και ξεκούραστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Κική! Καλό μήνα και καλή εβδομάδα! Πολύ ωραίο το ποίημά σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι ωραία αποσπάσματα, κομματάκια της ψυχής, μικρά λάφυρα. Να είσαι καλά Κική μου. Καλή σου μέρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...