Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - "ΤΟ ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ", ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ, ΨΑΛΜΟΣ Ζ'


Ήρθαν
ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Και το μέτρο δεν...
έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά

________________________________________________________

Ένα μικρό απόσπασμα από το θησαυρό που κληρονομίσαμε φίλοι.

Σχόλια

  1. Οι ξένοι "φίλοι" γνωρίζουν μόνο υπουλουςς τρόπους και την καταστροφη,
    δεν έχουν καμία αισθηση συμπόνιας και κανενα ειλικρινες συναίσθημα, περα από το παθος τους για το κέρδος.

    Εξοχο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου.
      Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη μέρα.

      Διαγραφή
  2. Και που δυστυχώς δεν τον εκτιμουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Συλλογικό Βιβλίο "Κάνε μία Αμαρτία" της σειράς "Συνερεύσεις" των Εκδόσεων Λογότυπο

Καλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Με μεγάλη χαρά μοιράζομαι ότι συμμετέχω κι εγώ στο νέο συλλογικό -και γλυκά αμαρτωλό- βιβλίο "ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ" της σειράς "ΣΥΝΕΥΡΕΥΣΕΙΣ" των εκδόσεων "ΛΟΓΟ_ΤΥΠΟ !" Από όλες τις «αμαρτίες» που μας προτάθηκαν, εγώ διάλεξα  την Κακή Μουσική . Πάνω σε αυτήν έπλεξα το διήγημά μου, που βρήκε τον δικό του χώρο μέσα στη συλλογή, και νιώθω πραγματικά ευγνωμοσύνη για την επιλογή και την εμπιστοσύνη των εκδόσεων.   Χαίρομαι κάθε φορά που συμμετέχω σε συλλογικά έργα, αλλά αυτή τη φορά χαίρομαι λίγο περισσότερο, γιατί αμφιταλαντεύτηκα, δυσκολεύτηκα, δημιούργησα και στο τέλος απόλαυσα και απολαμβάνω.   Το διήγημα με το οποίο συμμετέχω ονομάζεται «Η Συμφωνία του Κέλετρου» και είναι εμπνευσμένο από το γνωστό  έργο " Το Φάντασμα της Όπερας ",  ένα βιβλίο που είχα αγοράσει πριν χρόνια σε χρυσή κασετίνα με άλλα έργα του Γκαστόν Λερού, αρκετά ακριβή για εκείνη την εποχή και μοναδική, αλλά ποτέ δεν τ...

Καλικαντζούρια / Η ανάμνηση / Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις

Καλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Ήρθε η στιγμή να μοιραστώ κι εγώ τη δική μου ανάμνηση, στο πλαίσιο του δρώμενου  "Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις" που επινόησε  ο καλός μας φίλος και πάντα δημιουργικός Γιάννης Πιταροκοίλης, μέσα από το blog του «Ηδύποτον».   Η δική μου έντονη ανάμνηση είναι μια εικόνα που έχω στο μυαλό μου για τα καλικαντζούρια. Τα γνωρίζετε; Είναι εκείνα τα μικρά, άτακτα πλασματάκια της παράδοσης, που μέσα στο παιδικό μου μυαλό φτιάχτηκαν και μεγάλωσαν όπως ακριβώς τα φανταζόμουν: σκανταλιάρικα, σκοτεινά, γεμάτα ενέργεια και αταξία. Μια εικόνα που ακόμη και σήμερα, όταν τη θυμάμαι, με κάνει να χαμογελώ αλλά παράλληλα και να τρομάζω.  Θέλω να μοιραστώ μια παιδική ανάμνηση που ακόμα και σήμερα με ακολουθεί, άλλοτε σαν φόβος και άλλοτε σαν γλυκιά ζεστασιά. Ήμουν μικρή, στο χωριό, μαζί με την ξαδέρφη μου. Έκανε κρύο εκείνη τη μέρα και οι δυο μας παίζαμε καθισμένες πάνω στο βυσσινί χαλί, βυθισμένες στον δικό μας παιδικό κόσμο. ...