Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ BLOGGING. KEEP GOING BLOGGERS.



Εκφραστικοί μου, καλημέρα.
Εύχομαι να σας βρίσκω καλά.

Σήμερα, θα σας γράψω λίγα πράγματα για την μπλοκόσφαιρα.
Η Πέτρα μας, είχε μια ωραία ιδέα, από εκείνες τις ωραίες ιδέες που έχει κατά καιρούς (που και έμπνευση να μην έχεις να γράψεις, σου δίνει η ίδια με τα καλέσματά της) και μας προσκαλεί να γράψουμε στα μπλοκοσπιτάκια μας, την δική μας άποψη, στάση αν θέλετε, επάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
Αυτή τη φορά λοιπόν μας προέτρεψε να μιλήσουμε για το blogging, να κάνουμε δηλαδή μια ανάρτηση αφιερωμένη στον κόσμο αυτό, από τη δική του σκοπιά ο καθένας. Κάτι σαν προσωπικό φόρο τιμής σε κάτι που αγαπάμε γιατί αν δεν το αγαπάς σίγουρα δεν μπορείς να το κρατήσεις καιρό το ιστολόγιο, είναι σαν ένα μικρό παιδί, χρειάζεται φροντίδα και αγάπη (και από εσένα και από τους μπλοκογείτονες φυσικά).


Πριν κάποια χρόνια θυμάμαι, είχα ξεκινήσει να κοιράζομαι μαζί σας την εκφραστική μου πορεία στο χώρο αυτό. Για ελάτε, παρέα, να θυμηθούμε:


Δειλά δειλά βηματάκια: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/h.html 

Γίναμε σιγά σιγά κοινωνία:  http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/h_10.html

Αρχίσαμε να βρίσκουμε το στίγμα, ρόλο μας, στον κόσμο αυτό. Κάπου ανάμεσα σε όλο αυτό ήταν που κατάλαβα οτι μου άρεσε να γράφω: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/blog-post_17.html

Η ίδια εκφραστική πορεία, την στιγμή που γραφόταν, μου θύμισε στιγμές απογοήτευσης και στεναχώριας όταν (και σε πράξη) μου υπενθύμισε κείμενα που είχα δημοσιεύσει και σβήστηκαν χωρίς λόγο και αιτία! Το αρνητικό ακόμη είναι πως και εγώ είχα σβήσει πολλές δημοσιευμένες μου αναρτήσεις, θέλοντας να αναμορφώσω το στυλ του ιστολογίου, κάτι που μετάνιωσα φυσικά αλά δε μπορούσα να διορθώσω: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/blog-post_9222.html

Και έπειτα ακουλούθησε μια μεγάλη καμπή, αποχή θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω, κάτι το οποίο αντιμετωπίζουν θαρρώ τα περισσότερα μπλοκόσπιτα. Η καμπή, η φθορά, η κούραση θα επέλθει αλλά το θέμα είναι να αντιμετωπιστεί. ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Θα υπάρχουν φορές που θα θελήσετε να σβήσετε το μπλοκ και να εγκαταλείψετε τον εικονικό αυτό κόσμο, μη τον κάνετε αν δεν είστε 1000% σίγουροι. Είναι μια φάση που περνάμε οι περισσότεροι μπλοκερς και επιστρέφουμε ανανεωμένοι. Η μπλοκογειτονιά είναι εδώ για όλους μας! Με υποδέχτηκαν με μια ζεστή αγκαλιά και εγώ με τη σειρά μου θα υποδέχομαι με αγάπη τον κάθε έναν σας: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/blog-post_19.html

Επιστρέφουμε και διαπιστώνουμε πως το συναίσθημα της γειτονιάς μας είναι δυνατότερο και ειλικρινέστερο από ότι είχα τολμήσει ποτέ να πιστέψω: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/blog-post_21.html.

Έχουμε βρει τον δρόμο μας και προχωράμε: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/blog-post_30.html

Θα υπάρχουν στιγμές που θα χρειαζόμαστε διακοπές (και σε αυτόν τον κόσμο και στον προσωπικό μας): http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html

Υπάρχει αγάπη εδω μέσα και πολλά όμορφα συναισθήματα που είναι ικανά να σε κάνουν να ξεχάσεις τα όποια αρνητικά του ώστε να θέλεις να συνεχίσεις αυτό που ξεκίνησες και είναι η δική σου διαδρομή και αυτό λεέι τα πάντα: http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/12/blog-post_18.html

Και φτάσαμε στο σήμερα εκφραστικοί, στην "Εβδομάδα Βlogging" που η Πέτρα μας ονόμασε και εγώ σε αντίθεση με άλλες φορές που έγραφα πολλά θέλω να πω πως για μένα δεν έχει αλλάξει τίποτα από τη στιγμή που πριν πεντέμιση σχεδόν χρόνια δημοσίευσα το πρώτο τραγούδι που είχα τότε ανεβάσει σε αυτήν την ατμόσφαιρα. Πάντα ήθελα και ένιωθα, πως απευθύνομαι σε φίλους.  Χαρακτηριστικό μου μάλιστα που πάντα έγραφα και εξακολουθώ να γράφω σα να μιλάω σε φίλους και μη μου πείτε οτι δεν τον κάνω γιατί δε θα σας πιστέψω...
Για μένα το μπλοκ είναι σα να κάθομαι να πίνω καφέ και να συζητάω ιντερνετικά. Είμαι πάντα εγώ και δεν έχω υποκριθεί ποτέ και για κανέναν λόγο. Το μόνο που με τα χρόνια σταδιακά άλλαξα είναι το οτι πλέον θα ήθελα να σας γνωρίσω όλους σας και να πιω έναν καφέ, κάποια στιγμή μαζί σας, ενώ στο παρελθόν δεν ένιωθα την ανάγκη αυτή.
Θα ήθελα να κλείσω την ανάρτηση αυτή με μια αναφορά στην αγάπη και στην στήριξη που μου δείξατε στο πρώτο μου βιβλίο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου", κάτι που οι περισσότεροι ξέρατε πόσο πολύ το ήθελα, άλλωστε εγώ δεν κρύφτηκα ποτέ πίσω από το δάχτυλό μου και πιο συγκεκριμένα πίσω από την οθόνη μου.

Θέλω να ευχαριστήσω τον κάθε έναν απο εσάς που διαβάζει αυτή τη στιγμή αυτές τις γραμμές και να του ευχηθώ να πραγματοποιήσει άμεσα και εκείνος το πιο μεγάλο του όνειρο, στο οποίο μάλιστα να μπορεί να έχει συμμάχους του, όλους μας.

Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να μπορείς να χαρείς ουσιαστικά με την χαρά του άλλου. Εγώ το κάνω, άνετα χαίρομαι με τη χαρά των συνανθρώπων μου και είδα οτι σε μένα το κάνατε και εσείς. Όλοι σας, με τον τρόπο ή με τους τρόπους σας ο καθένας, μου δείξατε πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βοηθούν, στηρίζουν, πιστεύουν, συμβουλεύουν, προσφέρουν μα κυρίως χαίρονται!

Ανέκαθεν πίστευα πως οι άνθρωποι είναι "καλοί" στο να συμπάσχουν και να συμπονούν, κάτι που πολλές φορές το κάνουν οδηγούμενοι σε αυτό από άσχημα συναισθήματα, όπως οίκτο, τύψεις, ενοχές, κτλ κτλ, πλέον πιστεύω πως οι άνθρωποι μπορούν να είναι καλύτεροι στο να χαίρονται και να μοιράζονται τη χαρά του άλλου. Για εμένα άλλωστε η ευτυχία όταν μοιράζεται (μόνο με συντροφιά την ειλικρινεία όμως) πολλαπλασιάζετε, δεν διαιρείτε! 

Αυτά απο εμένα εκφραστικοί μου. 
Να είστε όλοι καλά.

Καλή συνέχεια στις πορείες σας...

Σχόλια

  1. Ξέρεις, είναι αυτό που λέμε: η γειτονιά μας "εδώ μέσα" είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Απ' όλα θα συναντήσεις... Και όμορφα και άσκημα, και θλιβερά και χαρούμενα, μα πάνω απ' όλα αληθινά! Ό,τι δεν είναι αληθινό, θα φανεί αργά ή γρήγορα!
    Όπως λες κι εσύ, η ευτυχία όταν μοιράζεται... πολλαπλασιάζεται! Πραγματικά χαίρομαι για τις γνωριμίες μου σε αυτή τη γειτονιά!
    :-)
    Yeahhhhh! Πριν λίγο μου εμφανίστηκε η... χθεσινή σου ανάρτηση! (Ό,τι να'ναι κάνει ο blogger πάλι!)
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, Κική μου! Καλό μεσημεράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις περί blogging... όλοι μας τα ίδια αισθανόμαστε όντας μέσα στη γειτονιά.
    Keep blogging, λοιπόν, Κική μου! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι είναι Κική μου και χάρηκα πολύ που σε γνώρισα εδώ. Συνέχισε να μας εκπλήσσεις ευχάριστα, να μας κάνεις συντροφιά και να μοιράζεσαι μαζί μας τόσα όμορφα ονειρα.
    Να σαι καλά κούκλα μου
    Φιλιά πολλά και μια καλή μέρα όλη μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κική, εκεί στην τελευταία παράγραφο, είπες πολύ μεγάλες αλήθειες.. Είμαστε παράξενα όντα εμείς οι άνθρωποι, αλλά ευτυχώς υπάρχει η γραφή ως έκφραση (γενικώς) και φυσικά το blogging που όλα τα ομορφαίνει! :)) Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά σου σε μένα.. Να είμαστε καλά να blogάρουμε ασύστολα! Χαχα :) Μάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΟλύ ωραία πρωτοβουλία! και τα αποσπασματα σου σουπερ!! φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνω αλλα δεν τα παραταμε, ειναι κατι παροδικό!
    Καλό ξημέρωμα!
    Φιλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αναμνήσεις θαυμάσιες!!!!!!!!!!!!!!!! και καλή επιτυχία στο βιβλίο σου, Κική!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Α εγώ το ευχαριστήθηκα Κικίτσα μου γιατί πήγα στους συνδέσμους και θυμήθηκα στιγμές , κείμενα και σχόλια από το παρελθόν! Ωραία ήταν!
    Φιλάκια πολλά και keep blogging μάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχα όλα όσα μας θυμισες Κική μου.
    Ετσι είναι αυτή η γειτονιά , αγαπησιάρικη.
    Να είσαι καλά
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ετσι είναι Κική μου!! Μια γειτονιά με συναισθήματα λογιών!!! Μια παρέα με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς και τόσο ίδιους που μοιραζόμαστε σκέψεις, λόγια, κοινές αγάπες!!
    Να σαι καλά κοπέλα μου και να μπλογκάρεις με όλο σου το είναι πάντα!!! Φιλάκια πολλά!!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να