Προχωρούσα...
και προχωρούσα….
και
προχωρούσα….., χαμένη στον δρόμο, που οδηγούσε στο Εγώ μου.
Ένα φθινοπωρινό
φυλλαράκι, που είχε πέσει από κάποιο δέντρο, βρέθηκε στο διάβα μου και με έκανε
να σταματήσω, να σκύψω, να το πιάσω, να το δω.
Νοσταλγικά θυμάμαι
του χαμογέλασα, το άφησα πάλι κάτω και συνέχισα να προχωρώ σε έναν άυλο δρόμο.
Συνέχισα…
Συνέχισα..
Για ώρα συνέχισα
ανάμεσα σε ξύλινους, καφέ φράχτες, ώσπου έφτασα σε ένα αμπέλι με πολλά σταφύλια
που μοσχοβολούσαν και σκέφτηκα να κάτσω να ξεκουραστώ.
Έψαξα για νεράκι,
αφού «τσακώθηκα» με δυο σφήγκες και αποφάσισα να κοιμηθώ για λίγο κάτω από ένα
πεύκο που υπήρχε στο τέλος του συγκεκριμένου χωραφιού.
Ξύπνησα μετά από
ώρες. Πεινούσα. Πεινούσα πολύ.
Έφαγα ένα τσαμπί
πράσινο σταφύλι και ένιωσα πως χόρτασα για πάντα.
Σκέφτηκα να πάρω
λίγες ρώγες σταφυλιού σε περίπτωση που πεινάσω στον επόμενό μου δρόμο, μα
σκέφτηκα πως θα περάσουν άλλοι τόσοι πεζοπόροι και θα ’ναι κρίμα κι άδικο να μην
τους αφήσω ό,τι άφησαν άλλοι τόσοι για εμένα.
Έμαθα. Έμαθα να
σέβομαι, να εκτιμώ, να τιμάω, να αφήνω για τους άλλους.
Να κληρονομώ, μα
και να κληροδοτώ συνάμα…
Κι έφυγα.
Έφυγα από εκεί.
Ορμώμενη από
χιλιάδες, εσωτερικές επεμβάσεις για να οδηγηθώ σε ένα αδιάβατο στενό που
οδηγούσε στη Σαλαμίνα.
Τη μάχη, τη μάχη
σκέφτηκα και θέλησα αργότερα να πάω στις Θερμοπύλες. Κι υστέρα στο Δίστομο, στο
Μεσολόγγι, να φιλήσω τα χεριά όλων των πολεμιστών. Να τους αφήσω ένα κεράκι,
ένα γαρίφαλο, μια ακόμη δυνατή προϊστορία.
Κι ύστερα από
όλα αυτά βρέθηκα έξω από ένα μικρό σπίτι, φτωχικό.
Μου θύμιζε σπίτι
αυλής ενός περιέργου, μικροσκοπικού παραδείσου.
Ξύλινη πόρτα
είχε κι ένα χερούλι μικρό, που ήθελα τόσο πολύ να μπορέσω να χτυπήσω ελαφρώς,
για να μου ανοίξουν οι άνθρωποι που το κατοικούσαν.
Είχε κι ένα
ραγισμένο παράθυρο και μ’ άρεσε, μ’ άρεσε τόσο πολύ, μου θύμισε εικόνα παιδικού
παραμυθιού και όταν είδα μια μικρή φωτιά να φεγγοβολά προερχόμενη από ένα
ετοιμόρροπο τζάκι ήθελα να δακρύσω από μια εσωτερική χαρά που δεν είναι ανάγκη
πια να αναστήσω.
Σκέφτηκα να
χτυπήσω την πόρτα, μα αποφάσισα να φύγω.
Δυο…
Μόνο δυο βήματα
ήταν αρκετά για να γυρίσω πίσω.
Με φώναξε.
Εκείνη με φώναξε. Μια συμπαθητική, ηλικιωμένη, μικροσκοπική κυρία. Όμορφη,
όμορφη πολύ με μια γκρίζα σοφία στα μαλλιά και στο πρόσωπο που με έκανε να θέλω
να σκύψω και να προσκυνήσω.
Με πλησίασε
γοργά και μου έπιασε τα χέρια. Μου έβαλε μέσα στις χούφτες μου μια λευκή
χαρτοπετσέτα και μου την σκέπασε με τα όμορφα ζαρωμένα της δάχτυλα.
Με κοίταξε με
τόση ζεστασιά, μου χαμογέλασε, μου έδωσε να φιλί στο μέτωπο και επέστρεψε στο
σπίτι της.
Δεν την ήξερα,
όχι, δεν την ήξερα.
Περίεργο; Γιατί
νιώθω ότι την ξέρω τόσο;
____________
Εκφραστικοί, μόλις διαβάσατε ένα απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Και Προχωρούσα..." από το δεύτερο βιβλίο μου, που ελπίζω, άμεσα να κυκλοφορήσει.
Μόλις είδα την επάνω κινούμενη εικόνα, λέω αυτή είναι για εμένα. ;)
Καλησπέρα Κική μου. Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά. Πόσο όμορφη ανάρτηση. Με το καλό να ταξιδέψει και να διαβαστεί παντού. Τα λόγια σου μοσχοβολάνε ωριμότητα και αλτρουισμό, ευγένεια και απαντοχή. καλές διαδρομές να έχεις πάντα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια στην αναρτηση της Μαρίας. Τωρα που γραφτηκα στο ιστολόγιό σου θα τα λέμε πιο συχνά. Σε φιλώ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως πάντα γλαφυρή με την χαρακτηριστική σου γραφή. Εύχομαι με το καλό να βγει και να έχει την επιτυχία που του αξίζει. Καλή συνέχεια στην πορεία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι καλή Παρασκευή και υπέροχο σ/κ !!
Κική μου, με το καλό! Εύχομαι κάθε επιτυχία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά, καλό Σ/Κ!
Κατάλαβα! Μόλις ανακάλυψες την κινούμενη εικόνα!!! Αχαχαχα! (χιούμορ ε;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία στη νέα αρχή Κική και ναι, η εικόνα είναι ακριβώς η σωστή :)
Όντως η εικόνα ταιριάζει απόλυτα με το κείμενο...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το ποίημα σου με ωραία νοήματα, μου άρεσε ιδιαιτέρως η φράση "Να κληρονομώ, μα και να κληροδοτώ συνάμα.."
Καλή επιτυχία εύχομαι στο βιβλίο σου...και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!
Παρα πολύ όμορφο Κικη μου και σε ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζί μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποιήμα σου είναι υπέροχο. Περιμένουμε το βιβλίο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά.
Άντε βρε Κική μου, άντε με το καλό....! πολύ όμορφο όπως το εκφράζεις. Να έχεις τη θετική μας αύρα και να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στην έκδοση.
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ τί ωραίο !! ειδικα εκει που αναδυκνύεις τις αξίες!! ανυπομονω για το νέο σου βιβλίο !! φιλακια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα φιλί στο μέτωπο πάντα κάνει την διαφορά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Κική μου και πάντα δημιουργική!! Σε φιλώ!!
Η ζεστασία και η συμπάθεια της ηλικειωμένης είναι ένα γνώριμο μοτίβο στο ελληνικό χωριό, μια καλή στάση στην πορεία... Εξάπτεις το ενδιαφέρον για το παρακάτω του ποιήματος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο και θα πάει καλά και αυτό σου το βιβλό θα δεις! Με το καλό μάτια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χαμογελαστή εβδομάδα
Φιλιά πολλά
Μια γλυκιά και αισιόδοξη καλημέρα Κική μου, ομορφούλα της παρέας, είσαι το λουλουδάκι μας το ξέρεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο ωραία ταίριαξαν τα λόγια σου με την εικόνα Κικίτσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία και στη δεύτερη προσπάθειά σου εύχομαι ολόψυχα!
Φιλάκια πολλά :))
Καλή επιτυχία Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα μόλις τώρα.
Φιλάκια πολλά.