Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΟΝΟ... ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ.



Εκφραστικοί μου, καλημέρα.
Τη συγκεκριμένη εικόνα την βρήκα σε μια αγαπημένη μου σελίδα, την  Secret Place και αμέσως θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Δυστυχώς, δεν έγραφε περισσότερες πληροφορίες και παρ' όλο που έψαξα, δεν μπόρεσα να βρω απο που μπορεί να είναι απόσπασμα το συγκεκριμένο παράθεμα, σε ποιον ανήκει για παράδειγμα ή απο πιο βιβλίο μπορεί να απατελεί, πιθανολογώ, το εισαγωγικό του μέρος.

Βέβαια, είναι τόσο σημαντικό το μήνυμα που εισπράττω που πραγματικά το μόνο που θέλω, είναι να το μοιραστώ μαζί σας. 

Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς αναλύσεις. επεξηγήσεις κτλ.
Απλό μοίρασμα, τίποτε άλλο.

Κι επίσης,


Ναι, θα την έβαφα!

Σχόλια

  1. Χάνουμε όταν δεν οραματιζόμαστε!!!!

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως μείναμε στις προθέσεις...και είναι λυπηρό Κική μου
    Υπέροχη η αλλαγή του μπλογκ σου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα λέει όλα θαρρώ Κική....! έτσι κι αλλιώς τα ουσιαστικά μας έχουν χαιρετίσει εδώ και καιρό. Εμείς δηλαδή τα ξαποστείλαμε. Και μαζί μ' αυτά ξαποστείλαμε και τη γλώσσα μας ως ιδανικοί αυτόχειρες. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα ομορφούλα της μπλοκογειτονιάς με τα όμορφα στοχαστικά στιχάκια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ με το που είδα το "από τη "Γραμματική"", σκέφτηκα πως ο "ποιητής" το εννοεί περισσότερο γραμματικά , παρά ποιητικά. Καταλαβαίνω όμως και την ποιητική του έννοια και συμφωνώ μ'αυτήν. And the world keeps spinning round, round, round. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μενει να ξαναβρουμε τα ουσιαστικά λοιπον!
    Καλό μηνα!
    Καλό Σαββατοκύριακο!
    Φιλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχαριστούμε πολύ για το εξαιρετικό αυτό μοίρασμα και για το τραγουδάκι που το συνοδεύεις Κική μου!
    Με την ευχή να ξαναβρούμε τα χαμένα μας ουσιαστικά λοιπόν.
    Καλή Μεγαλοβδομάδα να έχεις γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χρόνια πολλά Κική μου!! Καλή Ανάσταση να χεις κι εσύ κι οι αγαπημένοι σου!! Πολλά πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...