Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΤΟ " ΠΑΡΑΠΕΡΑ".


Εκφραστικοί μου, καλημέρα.
Καλή εβδομάδα να έχουμε.

Ελάτε μαζί μου σε ενα παράθυρο με θέα:


 
«Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος.
Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα.
Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά.
Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες.
Για να υπόσχονται το «παραπέρα».

Για να λούζουν στο αληθινό φώς τ’ άδεια δωμάτια.
Για να φτιάχνουν σκιές με χρώμα πάνω στους λευκούς τοίχους…»

-Ο. Ελύτης: [Δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα]

________

Ε, λοιπόν, αυτή η φωτογραφία κυριολεκτικά με μαγνήτισε.
Για αυτό το πορτρέτο, διότι έτσι θέλω να το ονομάσω, υπαίτια είναι η αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli.

Με το που την πρωτοείδα, ήξερα ακριβώς με ποιους στίχους θα την συνοδέψω, μα κυρίως ήξερα ποιον άνθρωπο μου θυμίζει, ίσως και λόγω του μπλοκ του (http://parathuro.blogspot.gr/), αλλά κυρίως λόγω της προσωπικότητάς του, που δε χρειάζεται να πω πολλά, άλλωστε τα ίχνη του στο διαδίκτυο και όχι μόνο, μαρτυρούν το πόσο, βαθιά σκεπτόμενος και συνειδητοποιημένος είναι.


"Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ’ όλη τη ζωή μου."

Αιώνας εμπορίου, Τάσος Λειβαδίτης 
 
 
 
 
 Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας
 



Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας

(«Ασκητική»)
 
 
Οι φωτογραφίες από την αγαπημένη μου ξαδέρφη, Ιωάννα Κωνσταντίνου.
Στο Φρούριο Ναυπλίου, φυσικά.
 
Ευχαριστώ πολύ για όλα! <3  
 
 

Σχόλια

  1. Τι όμορφο απάνθισμα......

    Καλή εβδομάδα Κική μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα αγαπημένη μου Ελένη.
      Να περνάς πάντα όμορφα εύχομαι.
      Την αγάπη μου! <3

      Διαγραφή
  2. Υπέροχα αποσπάσματα όμορφων στίχων και έργων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πανέμορφα!! Και τα έργα σου τι όμορφα που αναδεικνύονται!! Οι στίχοι που επέλεξες φοβεροί!
    Καλή εβδομάδα Κική μου
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά αγαπημένη μου!
      Ευχαριστώ απο καρδιάς!
      Όμορφη μέρα και σε εσένα! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...