Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

XOΡΕΥΕΙΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ;


Ναι, ο καιρός ευθύνεται και η μελαγχολία που συνήθως φέρνει η βροχή...
Όμως, εσύ χορεύεις υπό τους ήχους και την "αγκαλιά " της;


στοβιλίζοντας  


 την


 ευτυχία




Γιατί...



Μη με απειλείς με την αγάπη, μωρό μου. Ας περπατήσουμε απλά στη βροχή.
Billie Holiday, 1915-1959, Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ


Και κάθε φορά η βροχή μου θυμίζει το αγαπημένο μου ποίημα: http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/10/blog-post_11.html



Τελικά, χορεύεις;  ;)

Σχόλια

  1. Dancing in the rain Κική......
    τι όμορφο....! ρομαντικό, εκφραστικό, ερωτικό....
    Καλό απόγευμα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια όμορφη πλευρά της βροχής...αισθησιακή, τρυφερή και ρομαντική γεμάτη αγάπη. Έχω χορέψει στη βροχή και είναι υπέροχα...
    Φιλάκι γλυκο Κικίτσα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. να περνάς όμορφα αγαπημένη μου!
      να ξέρεις πως πάντα σε έχω στις σκέψεις μου!

      Διαγραφή
  3. Μονο ετσι μας αρεσει η βροχή, γιατι ειμαστε και ρομαντικες ψυχες!
    Φιλια πολλά Κικη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμένα πάντως μου αρέσει όταν βρέχει. Αρκεί να είμαι σπίτι και να την απολαμβάνω!
    Καλημέρα Κική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμενα μου αρεσει, οταν ομως δεν ειμαι καλα ψυχολογικα, εκει με γειωνει τελείως, όμως με εμπνέει κιολας ταυτοχρονα. χαχαχα

      Διαγραφή
  5. Βρέχει αγάπη εδώ μέσα ♥
    φιλιά πολλά ρομαντικό μου πλάσμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα μπορούσα να χορεύω αν πετούσα από χαρά!
    Θα μπορούσα να χορεύω αν φορούσα γαλότσες κι όχι τα καλά μου παπούτσια!
    Θα μπορούσα να χορεύω αν αμεσως μετά έμπαινα σε ένα ζεστό μπάνιο, Είμαι κι ευαισθητούλα βλέπεις!
    Εγώ εκφράζομαι πεζά, ενώ εσύ Κική μου, μας τα λες τόσο όμορφα στο ποίημα σου!
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ετσι μονο αρεσει σε ολους η βροχη νομιζω!καλο σβ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άμα είναι καλή η γαλότσα..ναι! :))
    Βροχερή καλημέρα! Λονδίνο γίναμε,
    αλλά χωρίς Big Ben :) Καλή Κυριακή ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι όμορφο να μπορείς να αφεθείς στη στιγμή, χωρίς να νοιάζεσαι για τίποτα (παπούτσια, μαλλιά, ρούχα, την παρουσία άλλων...)
    Έχω χορέψει στη βροχή παραπάνω από μία φορές και όλες τους ήταν εμπειρίες που τις θυμάμαι με γλύκα.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σαν ανάρτηση ερωτευμένης την..κόβω!!!όμορφες στιγμές για τα όμορφα νεανικά σου χρόνια γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...