Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

~~Διωκόμενοι και μονοφωνικοί - Κική Κωνσταντίνου


Η δική μας η φυλή, αδικήθηκε
Διωκόμενοι και μονοφωνικοί

Ποιός άλλος θα μπορούσε;
Εμείς!

Τα ονόματά μας
Η καταγωγή μας
Η ιστορία μας
Τα δικά μας, ήθη

Ο τόπος μας
Ο τόπος μας, μια ευλογημένη γη
Ο πολιτισμός μας

Η δική μας η φυλή, αδικήθηκε
Διωκόμενοι και μονοφωνικοί

Τα παιδιά μας:

- Μεστίζο
- Καστίζο
- Μουλάττο
- Θάμπο

Τα παιδιά μας, σου λέω
Τα ερυθρόδερμα παιδιά μας:
τα όμορφα, τα πολύχρωμα, τα ξεχωριστά

Η δική μας η φυλή, αδικήθηκε
Διωκόμενοι και μονοφωνικοί

Εμείς ανακαλύψαμε πρώτοι από όλους, το σημαντικότερο όργανο της μουσικής, την ανθρωπινή φωνή.
Εμείς μάθαμε να γελάμε, να κλαίμε, να φωνάζουμε τραγουδώντας.
Εμείς μεθύσαμε με το γέλιο μας το χαλάζι.
Εμείς δώσαμε στο φάρμακο, ζωή.
Εμείς θρέψαμε τον κόσμο με αγάπη,
αγάπη αγνή.

Κι όμως

Παρ’ όλα αυτά:
Η δική μας η φυλή, αδικήθηκε
Διωκόμενοι και μονοφωνικοί

~~Διωκόμενοι και μονοφωνικοί - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο Κικίτσα μου!!
    Καλό μήνα! Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ δυνατό Κική μου. Και ως θέμα και εικαστικά! Η Φυλή που κατατρέχτηκε όσο καμία και ξεριζώθηκε με αίμα. Χαίρομαι πολύ για την ευαισθησία σου αγαπημένη μου φίλη. Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΥΠΈΡΟΧΟ ποίημα!
    Έχουν τραβήξει τα πάνδεινα κι αυτοί.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...