~~ Τρυφερός Ψίθυρος - Κική Κωνσταντίνου

Θρόισμα μίας λεύκας, η καρδιά της.
Ένα σώμα για δύο.
Ένα οξυγόνο μοιρασμένης ζωής.
Ένα φορτίο, βάλσαμο.
Μια ευλογία και μια ευθύνη, ιερή.

Χρυσά λουλούδια, στολίζουν τα μαλλιά της. Χρυσά άστρα, εναποτέθηκαν στην αγκαλιά της.
Χρυσές ευχές, αναγεννήθηκαν μέσα της.
Τα αστέρια φωτίζουν τους φόβους της, μοιάζει με μέλι, η σιωπή της αγάπης, στα όσα άσχημα ειπώθηκαν, στα δύσκολα που θα πρέπει ως στύλος, να σταθεί.
Μία ζωή, μίας αμέριμνης ύλης.

Ένα σαλιγκάρι μέσα σε ένα άλλο σαλιγκάρι.
Ένας σάκος και μια πληγή που μυρίζει, λεβάντα.
Ένα κλάμα, γεμάτο ορμή. Ορμή επιβίωσης.
Και μια μυρωδιά, ασπίδας. Η αγκαλιά της, η αγκαλιά της, το φάρμακο, το αντίδοτο, το καταφύγιο της κάθε ιστορίας.

Δειλά ακουμπώντας το μέτωπό σου, θα σου ψιθυρίσω τρυφερά, "Σ' αγαπώ".

~~ Τρυφερός Ψίθυρος - Κική Κωνσταντίνου

Στις μαμάδες μας...