Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ακολουθώντας τον εσωτερικό της κόσμο....

 

Αντί προλόγου, "Το Χαστούκι της Μοίρας".
Γιατί υπάρχουν και μας θυμίζουν...

 
 

 

Αντιγράφω από το λευκό μας, οπισθόφυλλο:

~~ Το Τετράδιο των Ονείρων: Μία κοπέλα, προσπαθώντας να βρει τον εαυτό της, βαδίζει σε γνώριμους δρόμους… μα όλα, εκείνη τη στιγμή, της είναι τόσο διαφορετικά. Τυχαία, αν και υποψιάζεται πως τίποτα από όσα της συμβαίνουν εκείνη την ημέρα, δεν μπορεί να είναι τυχαία γεγονότα, «πέφτει» στα χέρια της ένα τετράδιο. Ένα τετράδιο γεμάτο εικόνες, στιγμές, ανάσες, ένα τετράδιο «ζωντανό». Μέσα από αυτό «ξεπηδούν» πολλές ιστορίες, ανάμεσά τους ένα παραμύθι, ένα ποίημα, ένα δοκίμιο. Όλες ζωντανές, όλες ανθρώπινες, όλες δικές της. Όλα, ο εαυτός της.

~~ Το Τσίρκο των Χρωμάτων: Τη λένε Βενεδικτίνη, ή Βενεδί, ή «τσίρκο». Λατρεύει τα χρώματα, τόσο επάνω, «μέσα» και γύρω της. Η πρώτη της ανάμνηση, ήταν μία μεγάλη, ροζ ντισκομπάλα. Τον λένε Γιώργο, απλώς Γιώργο. Μινιμαλιστής, απρόσιτος, απόμακρος, μουσικός. Αγαπά τις γήινες αποχρώσεις, λάτρης του ασπρόμαυρου. Τόσο διαφορετικοί, καθόλου ίδιοι. Όμως η αγάπη, σε κάνει παιδί, σε κάνει χαρούμενο, σε κάνει… γενναίο.

~~ Ο Κρίνος της Χιλής: Θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα λευκό άλογο, με ένα λευκό σύννεφο, με έναν λευκό κρίνο… Είναι η Ίρις και όχι, το όνομά της δεν προέρχεται από τις Άρπυιες, από τη μυθολογία των Θεών του Ολύμπου, προέρχεται από την Ίρις, της βοτανολογίας, το επονομαζόμενο λουλούδι. Ίσως αυτό να μπορούσε να εξηγήσει τον ειδικά, διαμορφωμένο κήπο της. Ισομετρία, αρμονία, αντιστοιχία, «συμβολισμός» και τέλος, η κάθαρση της αλήθειας.

Φυσικά και όπως είναι γνωστό, δεν συναντάτε μόνο αυτές τις ιστορίες στο βιβλίο, σίγουρα όμως είναι οι βασικές.

Εύχομαι να σας αρέσουν, να τις αγαπήσετε και να ταξιδέψετε πλάι τους.
 
 

Ακολουθώντας τον εσωτερικό της κόσμο, βάδισε προς το σημείο από το οποίο είχε έρθει εκείνος, ο αλλόκοτος άντρας.
Είδε ένα πλήθος να διασπάται και έπιασε τον εαυτό της να προχωρά ανάμεσά τους, σχεδόν απαρατήρητη.
Μια άσχημη και άπλυτη γυναίκα έπεσε πάνω της δήθεν τυχαία και τρόμαξε με την φρικιαστική από κακία, όψη της. Ένιωσε αηδιασμένη όταν της χαμογέλασε οικτρά και διαπίστωσε πως τα δόντια της, ήταν λειψά και σάπια.
Ξαφνικά, βρέθηκε ολομόναχη και ένας σιωπηλός, κρύος αέρας, την έκανε να κοιτάξει την πλάση με φόβο και θαυμασμό, για αυτό το συναίσθημα που ένιωθε κι ας μην ήξερε με λόγια, να περιγράψει.
Κάποια φθινοπωρινά φύλλα έπεσαν – τυχαία – στο παπούτσι της. Τα κοίταξε ενώ θα μπορούσε να ορκιστεί πως άκουγε δυσνόητους ψιθύρους.
Τα φύλλα, την προέτρεψαν με τον ιδιαίτερο τρόπο τους, να τα ακολουθήσει.
Βάδισαν αυτά μπροστά, και εκείνη ακολούθησε, σχεδόν υπνωτισμένη.

~~ Απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο, με τίτλο "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω" από τις εκδόσεις Ανατολικός.
 
Εάν θέλεις να το αποκτήσεις και να ταξιδέψεις με τους ήρωες και τις ιστορίες του, δεν έχεις παρά να μου στείλεις σε προσωπικό μήνυμα στο kikh_k@hotmail.com τη παραγγελία σου, με τα στοιχεία αλληλογραφίας σου και ένα κινητό τηλέφωνο.
Κόστος βιβλίου: 12,00€ + 3,00€ τα έξοδα αποστολής της κουριερ.
Έρχεται σπίτι σου και κατά συνέπεια στην αγκαλιά και τη βιβλιοθήκη σου, με ασφάλεια και αγάπη.
Για αποστολές στην αγαπημένη μας Κύπρο: + 10,00€ τα έξοδα αποστολής της κουριερ.
Δεν διατίθεται η μέθοδος της αντικαταβολής.

Ευχαριστώ ολόψυχα!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...