Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Κρύα, ανέκφραστα μάτια που προσπαθούν να δηλώσουν την πορεία τους μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από άδεια και κενά συναισθήματα.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Μια παγερή, κέρινη έκφραση προσώπου που προσπαθεί να πείσει ότι είναι σημαντική
στην κοινωνία μας. Άραγε πόσα ουσιαστικά πράγματα μπορεί να προσφέρει μια ψυχρή φυσιογνωμία που δεν κρύβει, μα και δε φανερώνει τίποτε το ουσιαστικό και το υποτυπώδες;
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Μια κενότητα που μου δείχνει πόσο βάθος έχεις μέσα στην ψυχή σου. Και δυστυχώς αυτό το βάθος δεν ορίζει γέμισμα, ορίζει κενό!
Και ως γνωστόν, ότι προσπαθεί να γεμίσει κάτι κενό καταλήγει το ίδιο να αδειάσει.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Ένα άκαμπτο σκληρό κορμί που νομίζει πως είναι άγαλμα μα στην ουσία είναι κέρινο ομοίωμα, στη θερμοκρασία λιώνει!
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Ένα ακριβό περιτύλιγμα που προωθεί και τυλίγει τον άσχημο Εαυτό σου.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Όμορφες και σύνθετες εκφράσεις που υπερκαλύπτουν τον ακατέργαστο, σκληροτράχηλο εγωκεντρισμό σου.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Μια πανοπλία με την οποία καλύπτεις το απλοϊκό για σένα παρελθόν σου.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Αλαζονεία!
Ένα συναίσθημα που κάποτε και πιθανόν και σήμερα να απεχθάνεσαι, μόνο όταν το βλέπεις στους άλλους όμως.
Σε κοιτάζω και ξέρεις τι βλέπω;
Εμένα να κοιτάζει την αλαζονεία σου!
Σε κοιτάζω και δεν αντέχω άλλο γιατί πονάει αυτό που βλέπω.
Προς στιγμήν φοβήθηκα μήπως είμαι και εγώ σαν εσένα όμως τα δάκρυα που βρέχουν αυτή τη στιγμή το πρόσωπό μου, μου μαρτυρούν πως όχι.
Ένα αλαζονικό βλέμμα που αντιβάλλεται με ένα όμοιό του, δεν αισθάνεται, δεν προσδοκάται. Ένα καθάριο όμως βλέμμα πονάει και εγώ αυτή τη στιγμή πονάω.
Πονάω όχι για μένα, για σένα!
Γιατί μπόρεσα και είδα!
Είδα την καταστροφή της αλαζονείας σου
Και πίστεψέ με, δε θες να ξέρεις.
Άλλαξε γιατί είναι ύπουλη. Είναι καταστροφική.
Σαράκι είναι που σου κατατρώει τη ψυχή.
Είναι όμορφη το ξέρω! Μοιάζει με νεράιδα αλλά δεν είναι έτσι! Η αληθινή της μορφή είναι άσχημη. Ένα τέρας με κίτρινα μάτια.
Άλλαξε γιατί ο πρώτος/ η πρώτη που θα αφανίσει θα είσαι εσύ!
Άλλαξε γιατί ακόμη μπορείς!
Και να θυμάσαι!
Πρόσεχε!
Τη λένε Αλαζονεία!
Μη ξεχάσεις ποτέ το όνομα της!
Τη λένε Αλαζονεία!
Κι αυτή τη στιγμή με κοιτάει στα μάτια!
Ζει μέσα σου!
Τρέφεται από σένα!
Θεριεύει!
Μα ακόμη μπορεί να νικηθεί!
Μην την αφήσεις να σε πάρει μαζί της!
Το θέλεις κι εσύ!
Εξουδετέρωσέ την!
Μπορείς!
Μόνο εσύ μπορείς!
Πρόσεχε!
Και να θυμάσαι!
Τη λένε Αλαζονεία!
~~ Αλαζονεία - Κική Κωνσταντίνου
Τα Λάφυρα της Ψυχής μου
Αλαζονεία. Το σαράκι στη ψυχή άπειρων ανθρώπων, Κική μου. Πού εξακολουθεί να δηλητηριάζει την καρδιά και τη σκέψη τους. Για το ποίημά σου τι να πω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχεις.
Εξαιρετικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή