Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Apollon | μουσικο-χοροθεατρική παράσταση στο 8 bio-Mechanical festival στο Θέατρο Αυλιδείας Αρτέμιδος

 


Μια μουσικο-χοροθεατρική παράσταση και εικαστική performance της χορογράφου/ σκηνοθέτη Ματίνας Μπάνου βασισμένη σε λογοτεχνικά κείμενα, κυρίως από τις "Μεταμορφώσεις" του Οβιδίου, πάνω σε μύθους από τον "βίο" του Απόλλωνα από την ομάδα Amorphous Dance Theater Company.
Από την γέννηση του από τη μητέρα του Λητώ, στην εφηβεία του, τον φόνο του πύθωνα και την ίδρυση του ναού του στους Δελφούς, την αλαζονεία του που οδήγησε στην τιμωρία του από τον θεό Έρωτα και την Μεταμόρφωση της Δάφνης, μέχρι την μουσική μάχη με τον σάτυρο Μαρσύα.
Απόλλων, ένας θεός σύνθετος, που μια λέξη μόνο δεν θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει, με στοιχεία και πάθη ενός θνητού, αλλά και μια μορφή άπειρου και ασύγκριτου φωτός, μας εμπνέει να ταυτιστούμε και να λουστούμε και εμείς στο φως, το οποίο όμως πάντα εναλλάσεται με το σκοτάδι.
Γιατί από το ίδιο το φως γεννιούνται οι σκιές. Σκοτάδι και φως, ο ίδιος ο Απόλλων σε μια συνεχή εσωτερική μάχη μεταξύ του ζωώδους και του ανθρώπινου, του θεϊκού και του θνητού στοιχείου, με μία τάση προς ένα ιδεώδες, ανώτερου εαυτού, όπου το φως κυριαρχεί του σκότους.
----------------------***-----------------------
4 μουσικοί επί σκηνής εκτελούν ζωντανά την πρωτότυπη μουσική
ειδικά γραμμένη για την παράσταση
10 performer-χορευτές
1 performer-ηθοποιός
Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Ματίνα Μπάνου
Μουσική Σύνθεση: Δημήτρης Μακρής
Μουσική Εκτέλεση: Αλεξάνδρα Χριστοδήμου κιθάρα, Γιάννης Πετρίδης κιθάρα , Παναγιώτης Κολιαβασίλης κρουστά, Λευκή Κολοβού βιολοντσέλο
Βοηθός Σκηνοθεσίας: Έστερ Σώτια Λουκά
Βοηθός Χορογράφου: Αντώνης Μπακλαγεμέζης (Ωκεανός)
Performers: Μάτα Μάρρα*Λητώ, Ματίνα Μπάνου*Δάφνη, Αντώνης Μπακλαγεμέζης (Ωκεανός)*Απόλλων, Δημήτρης Οικονομίδης*Υάκινθος, Κωστής Κοντύλης*Μαρσύας
Όλια Ανγκέλοβα, Κατερίνα Δημητρίου, Κατερίνα Σέγκου, Ιωάννα Σταματίου, Κατερίνα Τσεκούρα, Marlene Fernandes
Ηθοποιός: Γρηγόρης Σερμπής
Ενδυματολόγος: Ελένη Πετρίδη
Σχεδιασμός φωτισμού: Κωνσταντίνος Φάμης
Σκηνικά: Έλενα Ρουμπή, Μιχάλης Παπανικολάτος
Βίντεο Προώθησης: Κωνσταντίνος Μαδαρός
Γραφιστική Επιμέλεια Social media: Έστερ Σώτια Λουκά
Body painting: Νατάσα Δανηιλίδη
Κείμενα: Μάγδα Μαμασούκα
Οργάνωση Παραγωγής: Δημήτρης Μακρής
🗓Τετάρτη 17 Ιουλίου 2024
⏰ 21:30
📍 Θέατρο Αυλιδείας Αρτέμιδος
🎟Γενική Είσοδος: 15€
Προπώληση Eισιτηρίων: 12 euro στα
Καφεκοπτείο Καλαθέρης, Γαζέπη 9 Χαλκίδα
και στο 📞 693 4614 724
 

 
 
Καλή επιτυχία! Ένα θέαμα, σίγουρα μοναδικό!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...