Ιστορίες ραδιοφώνου: Ένα ναυάγιο που μύριζε αλάτι

 

 

Έβγαιναν οι ήχοι σαν αχτίδες ήλιου και ξεχύνονταν στο δωμάτιο

ως μια μικρή ανάσα βροχής.

 

Ένα σούρουπο,

μια μελωδία γλυκιά με ώθησε

να εξερευνήσω τον κόσμο

όμως σαν ένα μάτι καρφωμένο στη πλάτη μου

με έκανε να απωθήσω τη σκέψη και να αφοσιωθώ

σε ένα ναυάγιο που δεν ορίζει τη στιγμή.

 

Γιατί σε κάτι τέτοια σενάρια του νου

στέκεται ο χρόνος.

Και τότε,

όλα άδεια και νεκρά,

αναζητούν μια θύμηση

που προ πολλού μας έχει εγκαταλείψει

 

Κι όλα σε σένα καταλήγουν,

σε ένα άδειο σκηνικό που μυρίζει αλάτι.

Αλάτι, σαν ένα πνιγμένο κορμί.

Σαν ένα φαγητό που του είπανε

πως μόνο έτσι

νόστιμο θα γίνει.

 

Όμως όλα,

παράταιρα φαίνονται.

Όλα,

σε αχτίδες ήλιου καθοδηγούν

και πλέκουν μια ανάμνηση

βασανισμένη.

 

Και δεν βγάζουν νόημα…

 

Μα  πως γίνεται

στη φυλακή, ο χρόνος,

να ανθίσει;

 

Και τώρα που χορεύουν οι τρελοί

Και τώρα που τραγουδούν οι ξεμυαλισμένοι

Θα σου πω πως όλα οξύμωρα γίνονται.

 

Γιατί ο ρεαλισμός γεννά την ουτοπία

και όταν η ουτοπία ελευθερωθεί

ψάχνει τρόπο να φυλακίσει την αλήθεια

που ζητά παραστάσεις και πλανόδιες

μελωδίες  για να αναπαραστήσει το αύριο.

 

Κι όλα, μέρος του γίνονται.

Μια φωνή και μια ανάγκη.

Ένα παρελθόν και ένα μέλλον.

Ένα φως μες στο σκοτάδι.

Ένα σκοτάδι που γεννιέται απ’ το φως.

Όλα, το αύριο, που μας έλαχε.

 

Σήμερα,  βγαίνουν οι ήχοι σαν στάλες βροχής

και ξεχύνονται στο δωμάτιο

ως μια ηλιαχτίδα φωτός σε  μια σκοτεινή εποχή

που μυρίζει αλάτι.

 

Αλάτι,

σαν πνιγμένες ψυχές που αναζητούν την αλήθεια

σε ένα αβέβαιο αύριο.

 

~~  Ένα Ναυάγιο που Μύριζε Αλάτι  - Κική Κωνσταντίνου

 

________________

 

Με αφορμή το Νέο Δρώμενο της μπλοκογειτονιάς "Ιστορίες Ραδιοφώνου" από το αγαπημένο μου blog "Το Κείμενο" της Μαρίας Νικολάου.

Εμπνεύστηκα από το τραγούδι τίτλων της σειράς του Mega «Το Ναυάγιο», βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη. Ερμηνεία: Ελεονώρα Ζουγανέλη Μουσική: Νίκος Τερζής Στίχοι: Γιάννης Κότσιρας 2η φωνή: Γιάννης Κότσιρα.

Εάν θέλεις να συμμετέχεις και εσύ, σε αυτό το δημιουργικό δρώμενο, διάβασε το κάλεσμα της Μαρίας μας και ακολούθησε τις οδηγίες:

Σε μια εποχή που η μουσική έρχεται τόσο εύκολα στα αυτιά μας, που το ψάξιμο ενός τραγουδιού είναι πλέον πολύ απλή υπόθεση, που η λαχτάρα μια νέας μουσικής φθίνει, εγώ επιμένω ραδιόφωνο. 

Ραδιόφωνο για τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού, για εκείνο το αναπάντεχο τραγούδι από τα παλιά που σου θυμίζει κάποια όμορφη εποχή, για εκείνο το τραγούδι που μας φέρνει θύμησες. Για τις φωνές χωρίς πρόσωπο που μας κρατάνε συντροφιά στη δουλειά, στο αυτοκίνητο, πριν κοιμηθούμε το βράδυ.

Ναι, επιμένω ραδιόφωνο.

Ας γράψουμε λοιπόν.

Για αυτό που μας κρατά συντροφιά χρόνια τώρα, που μας συστήνει νέες μουσικές ή μας φρεσκάρει παλιές, μπαίνει μέσα στο σπίτι μας, μέσα στην ψυχή μας, μέσα στο μυαλό μας.

Ιστορίες ραδιοφώνου για μια αγάπη που χάθηκε, για μια αγάπη που κέρδισε, για φίλους που ορκίστηκαν σε ένα τραγούδι και μετά χάθηκαν ή μείναν για πάντα μαζί.

Για νύχτες μοναξιάς με μοναδική συντροφιά τον εκφωνητή.

Για εκείνη την φωνή που κάποια εποχή αγαπήσαμε.

Για εκείνο το τραγούδι που μας αφιέρωσαν.

Ας γράψουμε λοιπόν για αυτό.

Ελεύθερα κείμενα, ποιήματα, διηγήματα, ότι θεωρείτε ότι σας εμπνέει περισσότερο. Όσες ιστορίες θέλετε. Δηλώνετε συμμετοχή σχολιάζοντας σε αυτήν εδώ την ανάρτηση. Η συμμετοχή σας δεν είναι δεσμευτική. Κάνετε την ανάρτηση στο μπλογκ σας αναφέροντας πως είναι για το εν λόγω δρώμενο. Για τους φίλους που δεν έχουν μπλογκ, μπορούν να δηλώσουν κανονικά συμμετοχή με σχόλιο και να μου αποστείλουν με email στο asmhnio@gmail.com το κείμενό τους. Εγώ με την σειρά μου θα το αναρτήσω στο Κείμενο για λογαριασμό τους. 

Δεν είναι διαγωνισμός, είναι προσπάθεια δημιουργίας, είναι προτροπή σκέψης και συνεργασίας. Στόχος μας μια λίστα ιστοριών που θα μιλάνε για το ραδιόφωνο. Ας γράψουμε όλο το καλοκαίρι και κάπου εκεί στον Σεπτέμβρη θα σημάνω την λήξη.

Βάλτε μουσική και εμπνευστείτε.

Γιατί η ζωή είναι ένα ραδιόφωνο.

Παίζει της στιγμές μας την μια πίσω από την άλλη όσο εμείς φτιάχνουμε νέες.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

**********

συμμετοχές ως τώρα

Νοσταλγία - Katerina Verigka