Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διαπίστωση

 


Σε θέλω. Μη ρωτάς γιατί.

Έτσι, αναίτια.

Γνωρίζοντας όμως, πως μόνο έτσι

μπορώ να αγγίξω το αύριο.

Το αναίτια, ακυρώθηκε.

 

Σε θέλω. Γιατί αν δεν σε θέλω

δε θέλω τίποτα στη ζωή μου

και όλο στο αδιάφορο, καταλήγω.

Παύοντας να ελπίζω.

Παύοντας να υπάρχω.

Παύοντας να ζω.

 

Ανήκουστο είναι

τρελό είναι

να παρακολουθείς τη ζωή από ένα κανάλι

που σήμα δεν έχει.

Να πλησιάζεις τη ζωή,

να είσαι τόσο κοντά στο να ζήσεις

και να σου αποκαλύπτουν πως δεν είσαι άνθρωπος

είσαι μια λάβα καυτή.

 

Σε θέλω. Μη ρωτάς γιατί.

Μη ρωτάς τη λάβα γιατί κρυώνει τόσο.

Τι θέλει μία φλόγα στην άβυσσο;

Μία διέξοδο, λίγο νερό, έναν σκοπό να υπηρετήσει.

Προπάντων τη λύτρωση προσμένει κι ας ξέρει,

πως δεν υπάρχει τίποτα πια.

 

Σε θέλω. Μη ρωτάς γιατί.

Σώπασε.

Φώλιασε η βροχή στα στήθη των ανθρώπων

μα η βροχή δεν αγκαλιάζει την Άβυσσο.

 

 

 ~~ Διαπίστωση - Κική Κωνσταντίνου

 

 

Σχόλια

  1. Είναι πιο δυνατές εκείνες οι φορές, που το "σε θέλω", βγαίνει αυθόρμητα, χωρίς βάση ορθολογισμού και υπεραναλύσεων. Όπως πραγματικά είναι η αγάπη.
    Καλησπέρα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)