Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

CASSANDRA'S EYES/ I's @ 8th Bio-Mechanical Festival στο Θέατρο Αυλιδείας Αρτέμιδος, Μικρό Βαθύ.

 

 
Διαπολιτισμική παράσταση χοροθεάτρου: “Cassandra’s Eyes/ I’s”
Ομάδα Παραστατικών Τεχνών Λάβα
Η διαπολιτισμική παράσταση χοροθεάτρου “Cassandra’s Eyes/I’s” από την Ομάδα Παραστατικών Τεχνών Λάβα θα παρουσιαστεί στο 8ο Bio-Mechanical Festival που οργανώνει το Θέατρο Χαλκίδας στο Θέατρο Αυλιδείας Αρτέμιδος την Πέμπτη 18 Ιουλίου 2024 στις 21:30. Πρόκειται για μια ιστορία εμπνευσμένη από το μύθο της Κασσάνδρας με θέμα την καταστροφική δύναμη της βίας του πολέμου, την εξωτερική και εσωτερική σύγκρουση στην ανθρώπινη ζωή και στη φύση, καθώς και τη δυνατότητα της ανατροπής και της αναγέννησης.
Τα σώματα δύο χορευτριών αφηγούνται αποσπάσματα από τις τραγωδίες Τρωάδες και Αγαμέμνων, πρωτότυπα κείμενα της ομάδας και αυθεντικές ηχητικές αφηγήσεις γυναικών από όλο τον κόσμο (Ελλάδα, Ιταλία, Φινλανδία, Γερμανία, Τουρκία, Σερβία, Κορέα, Ταϊβάν, Μεξικό). Η φωνή της Κασσάνδρας γίνεται η φωνή της θηλυκής φύσης που μοιράζεται μαζί μας την ιστορία μιας προφητείας που ενσαρκώνει τις αντιθέσεις που βιώνουμε: το εξευγενισμένο με το βίαιο και το αρχέγονο με το σύγχρονο. Πρόκειται για μία παράσταση που αξιοποιεί τις τεχνολογίες αιχμής με τα σύγχρονα διαδραστικά πολυμέσα, για να ανασυνθέσει διαφορετικές φωνές γυναικών σε μια κοινή γλώσσα με πολλαπλούς καθρεφτισμούς.
Βλέπω ένα καθρέφτη να σπάει.
Vedo uno specchio rompersi.
Βλέπω εναλλακτικές πραγματικότητες, αλλά δεν τις εμπιστεύομαι.
Näen vaihtoehtoisia todellisuuksia – tarinoita, joita mielikuvitukseni kehittää.
Βλέπω το τέλος και θέλω να βλέπω και τη νέα αρχή.
Συντελεστές
Μαρίνα Μέργου: σκηνοθεσία
Χριστιάνα Μόσχου και Αικατερίνη Μόσχου: δραματουργία
Χριστίνα Μαρκοπούλου: συν-χορογραφία - performing
Δανάη Μπελοσίνωφ: μουσική σύνθεση
Γιώργος Καρτάλος: προγραμματισμός πολυμέσων - sound design
Ελένη Μαρκοπούλου: σκηνικά - κοστούμια
Λυδία Μπεντάλι: συν-χορογραφία - performing
Μελέτης Αλιφέρης: φωτογραφία
Ευαγγελία Κυριακάκη: αφίσα
Ευγενία Μπουλούζου: τραγούδι
Charlotte Luise Fechner, Gözde Atalay, Hsin-I Lin, Kristina Lindfors, Laura Giavon, Μaria Dolores Katsougris Ramirez, Rana Begüm Altun, Sehui Park, Tamara Mladenovic, Χριστίνα Μαρκοπούλου: φωνές σε soundscapes
Πληροφορίες
Ημερομηνίες: Πέμπτη 18 Ιούλιου 2024
Ώρα: 21:30
Διάρκεια παράστασης: 60’ (χωρίς διάλειμμα)
Πληροφορίες χώρου: ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΙΔΕΙΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
Τιμές εισιτηριών: 10 Ευρώ κανονικό 8 Ευρώ μειωμένο (φοιτητικό,ανέργων)
5 Eυρώ μειωμένο (ΑμεΑ) Η παράσταση ενδείκνυται για άτομα άνω των 14 ετών.

Ο Μύθος της Κασσάνδρας
Η Κασσάνδρα ήταν κόρη του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης και δίδυμη αδερφή του Έλενου. Αφιερώθηκε στον θεό Απόλλωνα ως ιέρεια, από τον οποίο έλαβε και το χρίσμα της μαντικής. Ο Απόλλων ήθελε ως αντάλλαγμα τον έρωτά της, όμως η Κασσάνδρα αρνήθηκε κι εκείνος την καταράστηκε να μην πιστεύει κανείς τα λόγια της κι ας παρέμεναν προφητικά. Μια άλλη εκδοχή του μύθου ερμηνεύει την απόκτηση της μαντικής τέχνης από δύο φίδια, όργανα του θεού Απόλλωνα. Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, οι γονείς της Κασσάνδρας τέλεσαν γιορτή στον ναό του Απόλλωνα, λίγο έξω από τα τείχη της Τροίας. Εκεί την ξέχασαν μαζί με τον δίδυμο αδελφό της και σαν ξημέρωσε τους βρήκαν αγκαλιά με δύο φίδια. Η Κασσάνδρα έλαβε το χάρισμα της άτεχνης μαντείας και προέλεγε το μέλλον μετά από θεϊκή κατάληψη, ενώ ο δίδυμος αδερφός της έλαβε το χάρισμα της οιωνοσκοπίας και προφήτευε ερμηνεύοντας τις κινήσεις και τις κραυγές των πουλιών.
Η Κασσάνδρα προέβλεψε την καταστροφή της Τροίας, όμως κανείς δεν την πίστεψε. Μετά την άλωση της πόλης, η Κασσάνδρα κατέφυγε στον ναό της Αθηνάς, ικέτισσα στο άγαλμα της θεάς. Εκεί την βρήκε ο Αίας ο Λοκρός και τη βίασε. Στη συνέχεια, οι κατακτητές μοιράστηκαν τα λάφυρα και η Κασσάνδρα έπεσε με κλήρο στον Αγαμέμνονα, ο οποίος την πήρε μαζί του στις Μυκήνες, όπου δολοφονήθηκαν και οι δύο στο παλάτι από την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο.
Η παράσταση “Cassandra’s Eyes/ I’s”
Με αφορμή το αρχέτυπο της Κασσάνδρας, η Ομάδα Παραστατικών Τεχνών Λάβα δημιούργησε μια διαπολιτισμική παράσταση που συνδυάζει την τέχνη του χοροθεάτρου με τα σύγχρονα πολυμέσα. Πραγματεύεται την καταστροφική δύναμη της βίας και του πολέμου, την εξωτερική και εσωτερική σύγκρουση και τον αντικατοπτρισμό της τόσο στη ζωή μιας γυναίκας όσο και στην ίδια τη φύση, καθώς και τη δυνατότητα της ανατροπής και της αναγέννησης.
Δύο χορεύτριες. Δύο Κασσάνδρες. Δύο εποχές. Μια σύνδεση. Μια φωνή. Αρχέγονη και σύγχρονη. Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο η σύγχρονη Κασσάνδρα ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι ζωντανό. Με το που το ανακαλύπτει χάνει τις αισθήσεις της και τότε ξεκινάει ένα όραμα, μία περιπέτεια αντικατοπτρισμών, βίας και πολέμου, θανάτου και αναγέννησης απ' τα βάθη των αιώνων. Ο ένας ρόλος διεισδύει μέσα στον άλλο, αντικατοπτρίζονται, αποσχίζονται βίαια, αποδομούνται και επαναπροσδιορίζονται, ανταποκρινόμενοι στην κάθε νέα συνθήκη.
Η σκηνοθετική προσέγγιση χρησιμοποιεί στοιχεία από τα παραδοσιακά θέατρα της Ανατολής όσο και σύγχρονες τεχνικές performance. Η γεωγραφία των κινήσεων και της χορογραφικής σύνθεσης συνδέεται με την αρχέγονη γλώσσα των χεριών mudras, την αρχαιοελληνική και ινδική εικονογραφία και τον σύγχρονο χορό. Οι σκηνικές εικόνες μπλέκονται η μια μέσα στην άλλη από τα ζωντανά κινησιολογικά μοτίβα των ερμηνευτριών σε συνδυασμό με audioreactive βιντεοπροβολές. Η μουσική και τα ηχοτοπία εμπνέονται από καρνατικές τεχνικές και από την ινδονησιακή παράδοση της ορχήστρας Γκάμελαν. Στο έργο ακούγονται σύγχρονες "προφητείες" γυναικών από όλο τον κόσμο και έχει μελοποιηθεί ο θρήνος της Κασσάνδρας από τις αρχαίες τραγωδίες Αγαμέμνων του Αισχύλου και Τρωάδες του Ευριπίδη.
Η Κασσάνδρα βλέπει, αφουγκράζεται, προβλέπει και μιλά, αλλά τα λόγια της δεν γίνονται πιστευτά. Η Κασσάνδρα είναι η ρίζα που φυτεύουμε. Φυτρώνει μέσα από τη στάχτη την αρχέγονη και γίνεται ένα κομμάτι φως.
[photos by Meletis Aliferis]
Πέμπτη 18 Ιουλίου στο Θέατρο Αυλίδειας Αρτέμιδος
21.30
 
Καλή επιτυχία!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

Οι Τελευταίες των Ρομαντικών

    Ο Ρομαντισμός είναι ένα πνευματικό και καλλιτεχνικό κίνημα που ξεκίνησε στα τέλη του18° αιώνα από την Ευρώπη. Ειδικότερα στην ποίηση, εκφράζει τα προσωπικά συναισθήματα του ποιητή ή του ήρωα, όπου κυριαρχεί στους στίχους η μελαγχολία και η θλίψη για ανεκπλήρωτους ή μοιραίους έρωτες, η νοσταλγία για το παρελθόν, η απαισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον. Στην εποχή μας, εξακολουθεί να προσελκύει και να μαγεύει τον αναγνώστη, ενώ παράλληλα, του ξυπνά αναμνήσεις με έντονο συναισθηματικό φορτίο. Σαράντα επτά ρομαντικές ποιήτριες της σύγχρονης εποχής, σας καλωσορίζουν στο παρόν ανθολόγιο και σας υπόσχονται μια ατέρμονη, όσο και αξέχαστη, ποιητική ρομαντζάδα! Ποιητική Έλξη Χρήστος Χριστόπουλος Το τρίτο ανθολόγιο της ομάδας "Ποιητική έλξη" με τίτλο "Οι Τελευταίες των Ρομαντικών", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΓΛΑΥΚΑ και περιλαμβάνει ποιήματα σε ρομαντικό ύφος από γυναίκες ποιήτριες. Περήφανη που συμμετέχω και εγώ, με τέσσερα ποιήματά μου, στο συλλο

Φθινόπωρο

    Τα μάτια σου για εμένα είναι, ένα μελαγχολικό φθινόπωρο που πασχίζει μέσα από πλημμύρες να αναγεννηθεί.   Η δική μου Εύκρατη Ζώνη  σε πολιορκεί θανάσιμα  και ως Φθινοπωρινή Ισημερία  έχει ορίσει τον ανέλπιστο εκείνο μήνα,  της συμφοράς.   Κανένα χειμερινό ηλιοστάσιο δεν μας παρέδωσε την "φλόγα", όσο κι αν την διεκδικήσαμε εμείς, θανάσιμα.   Όσο η μέρα μειώνεται, τόσο ο ήλιος της καρδιάς μου γεμίζει και όσο η θερμοκρασία της γης πέφτει, τόσο ανεβαίνει η ψυχική μου αναλγησία.   Σαν εποχή της συγκομιδής σε κουβαλάω μαζί μου και αποδομούμαι, σαν το σενάριο εκείνο, το πιο εφιαλτικό.   Τα φυλλοβόλα δέντρα θα χάσουν το φύλλωμα τους και τα αειθαλή θα παρακολουθούν θέλοντας να λάβουν μέρος στην μυσταγωγία της φύσης.    Πάντα θα ρέει μέσα μου, ο αμυντικός μηχανισμός της χλωροφύλλης.    Είναι που η δική μου ρίζα πηγάζει κατευθείαν από την καρδιά  -ως άλλη μία -  άσβηστη φλόγα.   Τα χρώματα και η αρμονία σου,  κάνουν την υφήλιο να μοιάζει  με έναν καφέ παράδεισο. Τον δικό μου Παράδει