Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι εναλλαγές των χρωμάτων...

"Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά! Είναι στιγμές που χτυπάει τόσο δυνατά και το στομάχι μου έχει γεμίσει με πολύχρωμες πεταλούδες. Άκουγα για αυτές τις πεταλούδες, μα τώρα τις νιώθω. Το σκίρτημα του έρωτα λαχταρά η καρδιά μου και εγώ, γίνομαι έρμαιο στην αγκαλιά του και χάνομαι, σαν πάλλευκο φτερό στα μάτια του. Του κρατώ το χέρι, γέρνω πάνω του, ενώνω τα χείλη μου με τα δικά του κι αρχίζω να ονειροπολώ την Αγάπη".

 ~~ Πορτοκαλί, από το ηλιοβασίλεμα...

 

 

"Ξυπνώ! Ιδρωμένος και μόνος! Όλα είναι μαύρα και τρομακτικά. Το δωμάτιο γυρίζει, τα μάτια κλαίνε, η καρδιά χτυπά δυνατά και εγώ, τρέχω φοβισμένος στο μπάνιο για να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου. Με κοιτάζω στον καθρέπτη και δεν με αναγνωρίζω. Αυτό το είδωλο δεν είναι δικό μου, δεν είμαι εγώ! Θέλω πίσω τον εαυτό μου, φέρτε μου πίσω τον εαυτό μου! ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!
Κλαίω και καταρρέω και προσεύχομαι! Μια ανεμώνα αποζητώ και την βλέπω, να στολίζει την πετσέτα, που σέρνω πάνω μου - καθώς κείτομαι - στα παγωμένα πλακάκια … νεκρός!"
Νεκρός;
Όχι, δεν είμαι νεκρός!
Εγώ είμαι!
Εγώ!
Ο ίδιος άνθρωπος.
Ο ίδιος!
Εγώ!
Εγώ ζητούσα αγάπη
Ζητούσα ποδήλατο
Έπειτα, μηχανή και αμάξι
Μου τα πρόσφερα.
Εγώ, εγώ δούλευα
Εγώ θέλησα καλύτερη δουλειά, καλύτερο αύριο, καλύτερη ελπίδα.
Μου τα έκλεψαν, μα τα κατάφερα! Βρήκα τον δρόμο, πάλεψα! τα απέκτησα πάλι!
Είμαι ο ίδιος άνθρωπος
Ο ίδιος άνθρωπος που αγάπησα με όλες τις αισθήσεις μου, που δόθηκα χωρίς περιορισμό και πληγώθηκα και προδόθηκα και εξαπατήθηκα και ελπίζω ξανά…. Θα έρθει η Αγάπη, η αληθινή!
Είμαι ο ίδιος άνθρωπος!
Ο ίδιος!
Αυτός, που τα χέρια του γέμισαν αίματα, που στην πλάτη του, καρφώθηκαν λεπίδες.
Που γέμισα πληγές και περπάτησα, περπάτησα επάνω σε αγκάθια, πολλά.
Περπάτησα και…. χόρεψα…
και χορεύω…
Χoρεύω ξανά!
Κοίταξέ με!
ΠΗΡΑ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!
 
  ~~ Μαύρο, από την παραπλάνηση..
 
 
Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου εκείνη την δυσάρεστη στιγμή, προσπαθώ μα δεν μπορώ, δεν βγαίνει. Νιώθω πως πασχίζω με τα νύχια μου να καταστρέψω την καταραμένη ανάμνηση μα δεν μπορώ. Έχει γίνει μια μαύρη εικόνα και με διώκει. Παντού με καταδιώκει. Στην καθημερινή ζωή, στις σκέψεις, στις μηχανικές μου κινήσεις, ακόμα και στον ύπνο μου, ακόμη και εκεί με καταδιώκει. Εφιάλτες, πολλοί εφιάλτες. Ξυπνώ! Ιδρωμένη και μόνη! Όλα είναι μαύρα και τρομακτικά. Το δωμάτιο γυρίζει, τα μάτια κλαίνε, η καρδιά χτυπά δυνατά και εγώ, τρέχω φοβισμένη στο μπάνιο για να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου. Με κοιτάζω στον καθρέπτη και δεν με αναγνωρίζω. Αυτό το είδωλο, δεν είμαι εγώ! Θέλω πίσω τον εαυτό μου, φέρε πίσω τον εαυτό μου! Κλαίω και καταρρέω και προσεύχομαι! Μια ανεμώνα αναζητώ και την βλέπω να στολίζει την πετσέτα που σέρνω πάνω μου - καθώς κείτομαι - στα παγωμένα πλακάκια και κρυώνω όσο άλλοτε.
ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!
 

~~  Σταχτί, από τις στάχτες..
 
Ένα μπλε φεγγάρι η ζωή της, 
ένας κύκλος παράταιρος.
Μια σημαία και μια ανάγκη.
Μια συλλαβή και μια δεκάρα.
Μια ερώτηση και ένας ακόμη εξευτελισμός.
Οι κύκλοι, γινόμενο έγιναν
στεφάνι ενός πύργου και μιας αυταπάτης.
Μιας προβολής και μιας αιχμαλωσίας​.
Ενός υπαινιγμού και μιας θεωρίας αβάσιμης.
Συμμετρικά τα όνειρα.
Αλλότρια τα βιβλία.
Φεγγίτης η αυταπάρνηση, και ρόδα ενός ψεύτικου κάρου, η Επιστήμη.
Μαζί της τα αστέρια ήταν ναυαγοί και τα ψάρια σύννεφο, γεμάτο αλάτι.
Κανείς δεν βλέπει τα φύκια που στάζουν, λίγοι κατανοούν το φως του Ασημένιου Κάστρου.
Όλοι θαρρούν πως το μέλλον τους ανήκει.
Οι αστερίες έγιναν πρόσφυγες και το μπλε φουστάνι ντύνει πλέον τους χάρτες ενός νάυλον πλανήτη.
Πληθαίνει η ουρά του αγκιστρωμένου φορέματος και το φεγγάρι απομακρύνεται.
Θαρρείς και ένα παιχνίδι επικρατεί - που όρια κανείς - δεν φρόντισε να βάλει.
Οι κανόνες από καιρό μας εγκατέλειψαν.
Πηγάζει μια αλλιώτικη θεωρία.
Κάποιοι 'βαψαν κόκκινο το φεγγάρι, άλλοι το 'θέλαν μελαμψό.
Μέσα σε κάθε ξεθωριασμένο μωβ, κατοικεί μια ακόμη μπλε φαντασία. Κάτω τα χέρια από την πλάνη, άστα στην​ καρδιά, πάντα στην καρδιά.
Φλέγεται, να πετάξει...
Κανείς δεν θωρεί τα "πνιγμένα" νοήματα.
Δώσε μου μια κουβέρτα, μπλε
Ώρα να αποκοιμηθώ.
Ένα μπλε φεγγάρι η ζωή της​, 
ένας κύκλος παράταιρος.
 
 
 ~~  Μπλε, από ένα παράταιρο φεγγάρι..



 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

2η επανεκτύπωση για τη Σονάτα του Θήτα και συνέντευξη/συζήτηση στο κανάλι της αγαπημένης, ChristiLar

Kαλημέρα και καλή εβδομάδα, εκφραστικοί μου. Eλπίζω να σας βρίσκω καλά. ΄Δεύτερη επανεκτύπωση για το βιβλίο μου "Η Σονάτα του Θήτα" από τις εκδόσεις Ανατολικός και όπως καταλαβαίνετε είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενη γι' αυτό. Εκτός όμως από αυτό, έχω χαρά και ενθουσιασμό για τη συνέντευξη/συζήτηση που κάναμε στο κανάλι της,  στο youtube, της αγαπημένης μου φίλης και κουμπάρας, Χριστίνας (ChristiLar), όπου μιλήσαμε για το βιβλίο/βιβλία, στόχους, βλέψεις, όνειρα κτλ. και φυσικά, ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας. Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή και για τις δυο μας, νομίζω φαίνεται άλλωστε αυτό, γιατί απολαύσαμε τον καφέ μας συζητώντας όπως παλιά και συνομιλώντας από τη ψυχή μας. Από το καναπέ μας σε μια πιο "ευρεία" εμβέλεια. Με το Χριστινάκι γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, κοντεύουμε εικοσαετία, όσο κι αν αυτό μου φαίνεται απίστευτο (πως περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουν κάποιοι χαχα) κι εκτός από αληθινή και βαθιά φιλία, μας συνδέει και ο ιερός δεσμός της οικογένειας μέσω της κο...

Φωτεινή Κοροβού / Μαζί σου η αγάπη ένα αστέρι.

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Σήμερα σας έχω μια διαφορετική ανάρτηση από τις συνηθισμένες και είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενη για αυτό. Θα σας παρουσιάσω δύο υπέροχα τραγούδια, τους στίχους των οποίων έχει γράψει η συμμαθήτρια μου στο Γυμνάσιο (καθόμασταν και στο ίδιο θρανίο για δύο χρόνια αν θυμάμαι καλά), Φωτεινή Κοροβού. Δηλώνω υπερήφανη και με χαρά σας προσκαλώ να απολαύσουμε τα τραγούδια, τον τρόπο που δημιουργήθηκαν οι στίχοι της και φυσικά την ίδια τη στιχουργό.      Η Φωτεινή Κοροβού, είναι μία νέα κοπέλα από το Μαντούδι Ευβοίας , απόφοιτη Γυμναστικής Ακαδημίας (ΑΠΘ) και σήμερα μητέρα, αποτυπώνει σε στίχους την έμπνευση που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής της ,με ένα συναίσθημα που συναρπάζει!  Οι στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από την Ειρήνη Τουμπάκη και τον Μάριο Στρόφαλη .   Ακολουθούν λόγια της στιχουργού για τον τρόπο έμπνευσης των στίχων της: "Στη νέα μου δουλειά, το 2021 σε ένα γραφείο χωρίς υπολογιστή στην αρχή,  έπρ...