Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αυτή η Άνοιξη μου κρύβει τον Ήλιο



 

Καθρεπτίζονται οάσεις στα πράσινα μάτια σου,

η θέληση μοιάζει με ένα παιδί που γελάει.

Ποιος μπορεί να πάρει από μπροστά μου

την Άνοιξη;

 

Λένε, πως μόνο λίγοι, οι τρελοί

μπορούν να νιώσουν την Άβυσσο.

Λένε, πως μόνο λίγοι, οι λογικοί

μπορούν να αγγίξουν τη Σελήνη.

 

Στη σειρά στοιχίζονται οι επιθυμίες

και όλες,

διάφανες κόρες,

λούζουν και λούζονται,

τις ανάγκες των άτρωτων.

 

Προσπαθώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις σου

δεν είναι δικό μου προνόμιο αυτό.

Προσπαθώ να σε πείσω να αποχωρήσεις

μα είσαι γεννημένος αθλητής και αυτό

όσο να ΄ναι σε οπλίζει, σε κάνει δυνατό.

 

Καθρεπτίζονται φόβοι στα παιδικά σου μάτια,

η ανάγκη μοιάζει με ένα ζώο αγνό.

Ποιος μπορεί να θυσιάσει την φύση ως αντάλλαγμα

το αύριο;

 

 Λένε, πως μόνο λίγοι, οι αδύναμοι

μπορούν να νιώσουν την Άβυσσο.

Λένε, πως μόνο λίγοι, οι ισχυροί

μπορούν να αγγίξουν τη Σελήνη.

 

Στη σειρά στοιχίζονται οι επιθυμίες

και όλες,

διάφανες κόρες,

λούζουν και λούζονται,

τους πόθους των αλησμόνητων.

 

Προσπαθώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις σου

δεν είναι δικό μου προνόμιο αυτό.

Προσπαθώ να σε πείσω να αποχωρήσεις

μα είσαι γεννημένος αθλητής και αυτό

όσο να ’ναι σε οπλίζει, σε κάνει δυνατό.

 

Μην αφήνεις

για αύριο

το σήμερα.

Το τώρα

μετέωρο.

Μήτε καν

ιδανικό.

 

Μην κοιτάς τι λέω,

μην διαβάζεις τι γράφω,

δεν είναι σωστό.

Μην προσπαθείς να δεις τι κρύβω,

δεν φανερώνεται έτσι το μέλλον.

 

Άπιαστο όνειρο η ζωή,

τα λόγια τα αβίαστα

συνηγορούν στην αλληλουχία

στην παραδοχή και στον θάνατο.

 

Καθρεπτίζονται οάσεις στα πράσινα μάτια σου,

η θέληση μοιάζει με ένα παιδί που γελάει.

Ποιος μπορεί να πάρει από μπροστά μου

την Άνοιξη;

 

 ~~ Αυτή η Άνοιξη μου κρύβει τον Ήλιο - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)