Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

🎶 «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ» 🎶

 


Η Μπέλλα, είναι ένα παραμύθι, θεατρικά δοσμένο, που δημιουργήθηκε τα Χριστούγεννα του 2018. Έκτοτε, περίμενε υπομονετικά, να γίνει πράξη αυτό που βαθιά επιθυμούσε. Να πάρει ζωή και να ανθίσει μπροστά σε κοινό. Στο κοινό εκείνο, που δεν έχασε την παιδικότητα του, που δεν σταμάτησε να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Απευθύνεται σε μικρά και μεγάλα παιδιά, που αγαπούν τα Χριστούγεννα και επιλέγουν να ζουν κυνηγώντας το απίθανο.
Ευχαριστώ πολύ τους συντελεστές της παράστασης που αγάπησαν τη Μπέλα, μπήκαν στην ψυχή της, κράτησαν το χέρι της τρυφερά, την ανέσυραν από ένα κρύο συρτάρι και την οδήγησαν, έξι ολόκληρα χρόνια μετά, στο σήμερα. Στην πραγματοποίηση της γέννησής της. Στην υλοποίηση του ονείρου της. Στο μοίρασμα εκείνο, που ολόψυχα δέχτηκε.
Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, μπορώ με βεβαιότητα να σας πω ότι το ηθικό δίδαγμα αυτού του παραμυθιού, πέραν της Αγάπης φυσικά, είναι και η Υπομονή. Αυτή η αρετή, που η Μπέλα γεύτηκε.
Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για εκείνη, δεν έχετε παρά να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα της και την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 18:00, στην αίθουσα Πολυχώρος Τέχνης της 4Dance Academy - Σχολή χορού στην οδό Απόλλωνος 113 - Κάνηθος, να έρθετε να τη γνωρίσετε.

H εβδομάδα έφτασε, η μέρα θα έρθει ακόμη πιο γρήγορα.

Έμεινε τόσο λίγο και μια ανυπόμονη χαρά με έχει παρασύρει σε έναν άκρως γιορτινό κόσμο.

Δεν είναι η χαρά του να πραγματοποιείται ένα ακόμη όνειρο, είναι η ευλογία, του να βλέπεις πως ταλαντούχα άτομα μίας ομάδας, αγκαλιάζουν το εγχείρημά σου με αστείρευτο σεβασμό και του δίνουν ζωή με έναν άκρως δημιουργικό τρόπο, έναν τρόπο που φιλοδοξεί να ζεστάνει τις καρδιές των μικρών και μεγάλων παιδιών, να προσφέρει απλόχερα χαμόγελα και όμορφα συναισθήματα και φυσικά, να παρασύρει τους θεατές σε έναν κόσμο άκρως μαγικό και γιορτινό, όπου η αγάπη ανθίζει, τα στολίδια και τα δέντρα έχουν ζωή και ο χορός συντροφιά με το τραγούδι και την έκφραση, διάχυτος παλμός, στις ψυχές μας. 

 

🎶 «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ» 🎶
 
---------------------------- -----------------------------------
 
✒️ Κείμενο: Κική Κωνσταντίνου
🗣 Σκηνοθεσία: Έστερ Σώτια Λουκά
🎼 Πρωτότυπη Μουσική - Τραγούδι: Δημήτρης Μακρής
💃 Χορογραφίες: Κατερίνα Τσεκούρα
🖌 Make up: Τζέσυ Σούκη
👯‍♂️ Επιμέλεια κίνησης: Ματίνα Μπάνου 
 
Παίζουν
🔴 Βασιλική Κεφαλληνού
🌲 Βενιαμήν Κοέν
🟢 Χριστίνα Κόκκαλη
👸 Τζέσυ Σούκη
🔵 Κατερίνα Τσεκούρα
 
Μετά την παράσταση θα υπάρχει δημιουργική απασχόληση με την δασκάλα χορού 'Ολια Ανγκέλοβα.
 
🧾ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
 
💸 Χορηγός
ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΦΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε. | Χάρτινα είδη
 
Ευχαριστούμε θερμά για τα αντικείμενα του σκηνικού μας, την κα Ευρυδίκη Σαμαρά και το κατάστημα Λευκών Ειδών Παπαπροκοπίου.
 
 
__________________________
 
Θέλω να εκφράσω μέσα από την καρδιά μου τις ευχαριστίες μου σε  όλους τους συντελεστές που βλέπετε στην αφίσα, τον χορηγό μας, την κα Ευρυδίκη Σαμαρά και το κατάστημα Λευκών Ειδών Παπαπροκοπίου, το θεατρικό εργαστήρι Amorphous Dance Theater Company και φυσικά την οικογένεια της 4Dance Academy - Σχολή χορού  που παραμένει μια τεράστια αγκαλιά για όλους μας. 
Ειδική αναφορά στο κόκκινο αστεράκι μου Ester Sotia Louka, που χωρίς εκείνη, η Μπέλλα, θα παρέμενε ένα παραμύθι θλιμμένο και ντροπαλό, σε ένα συρτάρι δωματίου. 
Ειδική αναφορά και στον μουσικό Δημήτρη Μακρή, που έκανε τους στίχους του παραμυθιού, υπέροχα τραγούδια, που νιώθω ότι συγκίνηση θα προσφέρουν σε όλους μας.
 
Μικρά και μεγάλα παιδιά, σας περιμένουμε!

Σχόλια

  1. Εύχομαι αυτές οι γιορτές των Χριστουγέννων να γεμίσουν την καρδιά σου με αγάπη, το σπίτι σου με ζεστασιά και την ψυχή σου με χαρά. Ας είναι κάθε στιγμή γεμάτη φως και ευτυχία, και ο νέος χρόνος να σου φέρει υγεία, ευημερία και κάθε σου όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

H Οδύσσεια ενός δοντιού και πολλά ακόμη

Δεν το πιστεύω πως επιτέλους μπορώ να κάνω αυτή την ανάρτηση... να γράφω για αυτή την Οδύσσεια και να τα έχω αφήσει όλα πίσω.  Πραγματικά αδυνατώ να το πιστέψω, είμαι όμως τόσο χαρούμενη για αυτό.  Η περιπέτειά μου ξεκίνησε μήνες πριν και τελειωμό δεν είχε... Φταίω κι εγώ βέβαια με τις όποιες αναβολές, δεν το αρνούμαι, τη μια οικονομικοί λόγοι (στο Θεό οι τιμές των οδοντιάτρων), την άλλοι προσωπικοί λόγοι, την άλλοι ψυχολογικοί (οι κυριότεροι). Καθότι άνθρωπος με φοβίες στους γιατρούς, στις ασθένειες, στις εξετάσεις και σε όλα τα συναφή, το απέφευγα και το απέφευγα ώσπου κάποια στιγμή δεν μπορούσα να το αποφύγω άλλο και αναγκαστικά οδηγήθηκα στον οδοντίατρο. Αφού πρώτα φτάσαμε στο αμήν, κοινώς περάσαμε πόνους και πόνους και φτάσαμε στο απροχώρητο, δηλαδή μας έσπασε το δοντάκι. Και μιλάμε για το πίσω δοντάκι, το μεγάλο, τον πρώτο γομφίο, κοινώς τον τραπεζίτη.  Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο και κουραστικό και ψυχοφθόρο είναι για μένα αυτό το θέμα με τους γιατρούς...