Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

🎶 «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ» 🎶

 


Η Μπέλλα, είναι ένα παραμύθι, θεατρικά δοσμένο, που δημιουργήθηκε τα Χριστούγεννα του 2018. Έκτοτε, περίμενε υπομονετικά, να γίνει πράξη αυτό που βαθιά επιθυμούσε. Να πάρει ζωή και να ανθίσει μπροστά σε κοινό. Στο κοινό εκείνο, που δεν έχασε την παιδικότητα του, που δεν σταμάτησε να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Απευθύνεται σε μικρά και μεγάλα παιδιά, που αγαπούν τα Χριστούγεννα και επιλέγουν να ζουν κυνηγώντας το απίθανο.
Ευχαριστώ πολύ τους συντελεστές της παράστασης που αγάπησαν τη Μπέλα, μπήκαν στην ψυχή της, κράτησαν το χέρι της τρυφερά, την ανέσυραν από ένα κρύο συρτάρι και την οδήγησαν, έξι ολόκληρα χρόνια μετά, στο σήμερα. Στην πραγματοποίηση της γέννησής της. Στην υλοποίηση του ονείρου της. Στο μοίρασμα εκείνο, που ολόψυχα δέχτηκε.
Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, μπορώ με βεβαιότητα να σας πω ότι το ηθικό δίδαγμα αυτού του παραμυθιού, πέραν της Αγάπης φυσικά, είναι και η Υπομονή. Αυτή η αρετή, που η Μπέλα γεύτηκε.
Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για εκείνη, δεν έχετε παρά να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα της και την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 18:00, στην αίθουσα Πολυχώρος Τέχνης της 4Dance Academy - Σχολή χορού στην οδό Απόλλωνος 113 - Κάνηθος, να έρθετε να τη γνωρίσετε.

H εβδομάδα έφτασε, η μέρα θα έρθει ακόμη πιο γρήγορα.

Έμεινε τόσο λίγο και μια ανυπόμονη χαρά με έχει παρασύρει σε έναν άκρως γιορτινό κόσμο.

Δεν είναι η χαρά του να πραγματοποιείται ένα ακόμη όνειρο, είναι η ευλογία, του να βλέπεις πως ταλαντούχα άτομα μίας ομάδας, αγκαλιάζουν το εγχείρημά σου με αστείρευτο σεβασμό και του δίνουν ζωή με έναν άκρως δημιουργικό τρόπο, έναν τρόπο που φιλοδοξεί να ζεστάνει τις καρδιές των μικρών και μεγάλων παιδιών, να προσφέρει απλόχερα χαμόγελα και όμορφα συναισθήματα και φυσικά, να παρασύρει τους θεατές σε έναν κόσμο άκρως μαγικό και γιορτινό, όπου η αγάπη ανθίζει, τα στολίδια και τα δέντρα έχουν ζωή και ο χορός συντροφιά με το τραγούδι και την έκφραση, διάχυτος παλμός, στις ψυχές μας. 

 

🎶 «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ» 🎶
 
---------------------------- -----------------------------------
 
✒️ Κείμενο: Κική Κωνσταντίνου
🗣 Σκηνοθεσία: Έστερ Σώτια Λουκά
🎼 Πρωτότυπη Μουσική - Τραγούδι: Δημήτρης Μακρής
💃 Χορογραφίες: Κατερίνα Τσεκούρα
🖌 Make up: Τζέσυ Σούκη
👯‍♂️ Επιμέλεια κίνησης: Ματίνα Μπάνου 
 
Παίζουν
🔴 Βασιλική Κεφαλληνού
🌲 Βενιαμήν Κοέν
🟢 Χριστίνα Κόκκαλη
👸 Τζέσυ Σούκη
🔵 Κατερίνα Τσεκούρα
 
Μετά την παράσταση θα υπάρχει δημιουργική απασχόληση με την δασκάλα χορού 'Ολια Ανγκέλοβα.
 
🧾ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
 
💸 Χορηγός
ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΦΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε. | Χάρτινα είδη
 
Ευχαριστούμε θερμά για τα αντικείμενα του σκηνικού μας, την κα Ευρυδίκη Σαμαρά και το κατάστημα Λευκών Ειδών Παπαπροκοπίου.
 
 
__________________________
 
Θέλω να εκφράσω μέσα από την καρδιά μου τις ευχαριστίες μου σε  όλους τους συντελεστές που βλέπετε στην αφίσα, τον χορηγό μας, την κα Ευρυδίκη Σαμαρά και το κατάστημα Λευκών Ειδών Παπαπροκοπίου, το θεατρικό εργαστήρι Amorphous Dance Theater Company και φυσικά την οικογένεια της 4Dance Academy - Σχολή χορού  που παραμένει μια τεράστια αγκαλιά για όλους μας. 
Ειδική αναφορά στο κόκκινο αστεράκι μου Ester Sotia Louka, που χωρίς εκείνη, η Μπέλλα, θα παρέμενε ένα παραμύθι θλιμμένο και ντροπαλό, σε ένα συρτάρι δωματίου. 
Ειδική αναφορά και στον μουσικό Δημήτρη Μακρή, που έκανε τους στίχους του παραμυθιού, υπέροχα τραγούδια, που νιώθω ότι συγκίνηση θα προσφέρουν σε όλους μας.
 
Μικρά και μεγάλα παιδιά, σας περιμένουμε!

Σχόλια

  1. Εύχομαι αυτές οι γιορτές των Χριστουγέννων να γεμίσουν την καρδιά σου με αγάπη, το σπίτι σου με ζεστασιά και την ψυχή σου με χαρά. Ας είναι κάθε στιγμή γεμάτη φως και ευτυχία, και ο νέος χρόνος να σου φέρει υγεία, ευημερία και κάθε σου όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...