Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

🎶 «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ» 🎶

 


Η Μπέλλα, είναι ένα παραμύθι, θεατρικά δοσμένο, που δημιουργήθηκε τα Χριστούγεννα του 2018. Έκτοτε, περίμενε υπομονετικά, να γίνει πράξη αυτό που βαθιά επιθυμούσε. Να πάρει ζωή και να ανθίσει μπροστά σε κοινό. Στο κοινό εκείνο, που δεν έχασε την παιδικότητα του, που δεν σταμάτησε να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Απευθύνεται σε μικρά και μεγάλα παιδιά, που αγαπούν τα Χριστούγεννα και επιλέγουν να ζουν κυνηγώντας το απίθανο.
Ευχαριστώ πολύ τους συντελεστές της παράστασης που αγάπησαν τη Μπέλα, μπήκαν στην ψυχή της, κράτησαν το χέρι της τρυφερά, την ανέσυραν από ένα κρύο συρτάρι και την οδήγησαν, έξι ολόκληρα χρόνια μετά, στο σήμερα. Στην πραγματοποίηση της γέννησής της. Στην υλοποίηση του ονείρου της. Στο μοίρασμα εκείνο, που ολόψυχα δέχτηκε.
Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, μπορώ με βεβαιότητα να σας πω ότι το ηθικό δίδαγμα αυτού του παραμυθιού, πέραν της Αγάπης φυσικά, είναι και η Υπομονή. Αυτή η αρετή, που η Μπέλα γεύτηκε.
Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για εκείνη, δεν έχετε παρά να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα της και την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 18:00, στην αίθουσα Πολυχώρος Τέχνης της 4Dance Academy - Σχολή χορού στην οδό Απόλλωνος 113 - Κάνηθος, να έρθετε να τη γνωρίσετε.

H εβδομάδα έφτασε, η μέρα θα έρθει ακόμη πιο γρήγορα.

Έμεινε τόσο λίγο και μια ανυπόμονη χαρά με έχει παρασύρει σε έναν άκρως γιορτινό κόσμο.

Δεν είναι η χαρά του να πραγματοποιείται ένα ακόμη όνειρο, είναι η ευλογία, του να βλέπεις πως ταλαντούχα άτομα μίας ομάδας, αγκαλιάζουν το εγχείρημά σου με αστείρευτο σεβασμό και του δίνουν ζωή με έναν άκρως δημιουργικό τρόπο, έναν τρόπο που φιλοδοξεί να ζεστάνει τις καρδιές των μικρών και μεγάλων παιδιών, να προσφέρει απλόχερα χαμόγελα και όμορφα συναισθήματα και φυσικά, να παρασύρει τους θεατές σε έναν κόσμο άκρως μαγικό και γιορτινό, όπου η αγάπη ανθίζει, τα στολίδια και τα δέντρα έχουν ζωή και ο χορός συντροφιά με το τραγούδι και την έκφραση, διάχυτος παλμός, στις ψυχές μας. 

 

🎶 «Έλα μαζί μου μπες στο ρυθμό, όπου κι εσύ-όπου κι εγώ» 🎶
 
---------------------------- -----------------------------------
 
✒️ Κείμενο: Κική Κωνσταντίνου
🗣 Σκηνοθεσία: Έστερ Σώτια Λουκά
🎼 Πρωτότυπη Μουσική - Τραγούδι: Δημήτρης Μακρής
💃 Χορογραφίες: Κατερίνα Τσεκούρα
🖌 Make up: Τζέσυ Σούκη
👯‍♂️ Επιμέλεια κίνησης: Ματίνα Μπάνου 
 
Παίζουν
🔴 Βασιλική Κεφαλληνού
🌲 Βενιαμήν Κοέν
🟢 Χριστίνα Κόκκαλη
👸 Τζέσυ Σούκη
🔵 Κατερίνα Τσεκούρα
 
Μετά την παράσταση θα υπάρχει δημιουργική απασχόληση με την δασκάλα χορού 'Ολια Ανγκέλοβα.
 
🧾ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
 
💸 Χορηγός
ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΦΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε. | Χάρτινα είδη
 
Ευχαριστούμε θερμά για τα αντικείμενα του σκηνικού μας, την κα Ευρυδίκη Σαμαρά και το κατάστημα Λευκών Ειδών Παπαπροκοπίου.
 
 
__________________________
 
Θέλω να εκφράσω μέσα από την καρδιά μου τις ευχαριστίες μου σε  όλους τους συντελεστές που βλέπετε στην αφίσα, τον χορηγό μας, την κα Ευρυδίκη Σαμαρά και το κατάστημα Λευκών Ειδών Παπαπροκοπίου, το θεατρικό εργαστήρι Amorphous Dance Theater Company και φυσικά την οικογένεια της 4Dance Academy - Σχολή χορού  που παραμένει μια τεράστια αγκαλιά για όλους μας. 
Ειδική αναφορά στο κόκκινο αστεράκι μου Ester Sotia Louka, που χωρίς εκείνη, η Μπέλλα, θα παρέμενε ένα παραμύθι θλιμμένο και ντροπαλό, σε ένα συρτάρι δωματίου. 
Ειδική αναφορά και στον μουσικό Δημήτρη Μακρή, που έκανε τους στίχους του παραμυθιού, υπέροχα τραγούδια, που νιώθω ότι συγκίνηση θα προσφέρουν σε όλους μας.
 
Μικρά και μεγάλα παιδιά, σας περιμένουμε!

Σχόλια

  1. Εύχομαι αυτές οι γιορτές των Χριστουγέννων να γεμίσουν την καρδιά σου με αγάπη, το σπίτι σου με ζεστασιά και την ψυχή σου με χαρά. Ας είναι κάθε στιγμή γεμάτη φως και ευτυχία, και ο νέος χρόνος να σου φέρει υγεία, ευημερία και κάθε σου όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...