Δεν είχες καταλάβει τι σημαίνει να πετάς στον ουρανό, με το αεροπλάνο όπου εσύ επέλεξες και πριν προλάβεις καλά - καλά να γευτείς τη διαδρομή, να συνειδητοποιείς ότι το αεροπλάνο στο οποίο επιβαίνεις για κάποιο λόγο ετοιμάζεται να επιχειρήσει έκτακτη προσγείωση και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι γίνετε, ποιο είναι το πρόβλημα, πότε και γιατί δημιουργήθηκε, γιατί κανείς δεν σε ενημέρωσε και γιατί δεν είχε ανιχνευτεί νωρίτερα, να πρέπει μέσα στο πανικό που επικρατεί να φορέσεις τη ζώνη σου, την οποία αν και βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου εσύ δεν την βλέπεις και ψάχνεις, συνεχίζεις απεγνωσμένα να ψάχνεις να την βρεις και όταν τελικά τα καταφέρεις, πριν προλάβεις να προσδεθείς, συνειδητοποιείς ότι το αεροπλάνο έχει ήδη προσγειωθεί και μάλιστα απότομα.
Κοιτάζεις τριγύρω σου και βλέπεις ότι επικρατεί ένα χάος. Προσπαθείς να καταλάβεις τι έγινε. Κλείνεις τα μάτια σου για λίγα δευτερόλεπτα και ύστερα τα ξανανοίγεις πιστεύοντας ότι όλα όσα έζησες προηγουμένως ήταν ψεύτικα, ότι όλα αυτά ήταν το περιεχόμενο ενός εφιάλτη που έβλεπες για ακόμη μία φορά στον ύπνο σου.
Παρακαλάς να ξυπνήσεις για να αποφύγεις τον εφιάλτη που βλέπεις, αλλά ανοίγοντας τα μάτια σου βλέπεις ότι όλα είναι ίδια, τίποτα δεν έχει αλλάξει και τότε αρχίζεις να πανικοβάλλεσαι, αγχώνεσαι, φοβάσαι και ξεσπάς σε κλάματα και ύστερα από λίγα λεπτά ηρεμίας ακούς μέσα στο μυαλό σου μια φράση: «ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ». Την ακούς ολοένα και πιο δυνατά και αρχίζεις κι εσύ πλέον να το πιστεύεις, ότι ΝΑΙ, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!
Συγκεντρώνεσαι, παίρνεις λίγες βαθιές ανάσες, ανασυγκροτείς τις χαμένες σου δυνάμεις, συνειδητοποιείς τη κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και βρίσκεις τρόπους για να την αντιμετωπίσεις. Προσπαθείς να βρεις την έξοδο κινδύνου, θέλεις οπωσδήποτε να αναπνεύσεις καθαρό οξυγόνο. Απελπίζεσαι που δεν την έχεις βρει έως τώρα, αλλά ξέρεις μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις και τελικά την βρίσκεις. Τρέχεις προς το μέρος της, την ανοίγεις και μόλις πατήσεις τα πόδια σου στο έδαφος αισθάνεσαι πλέον ανακούφιση, χαρά και δύναμη. Ξέρεις ότι όλη αυτή η διαδικασία σε έκανε δυνατότερο άνθρωπο!
Απέναντί σου βλέπεις κάποιες γνώριμες φιγούρες, πλησιάζεις κοντά τους και ΝΑΙ είναι αυτοί που κατάλαβες. Είναι οι άνθρωποί σου, οι δικοί σου άνθρωποι, αυτοί που αγαπάς και σε αγαπάνε πραγματικά, οι οποίοι μόλις έμαθαν για το πρόβλημα που μόλις αντιμετώπισες, τα άφησαν όλα και έτρεξαν κοντά σου να σε δουν και να σε στηρίξουν. Θέλουν να σου δείξουν ότι είναι δίπλα σου όχι μόνο στα καλά, αλλά και στα άσχημα της ζωής σου. Επίσης θέλουν να σε βοηθήσουν να σβήσεις όλες τις εφιαλτικές στιγμές που έζησες πριν λίγο και μέσα σου ξέρεις καλά ότι θα κάνουν τα πάντα για να το επιτύχουν.
Εσύ τρέχεις και χώνεσαι στην αγκαλιά τους και ξεσπάς σε κλάματα, αλλά κλάματα ευτυχίας αυτή τη φορά και αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη και τυχερός άνθρωπος που τους έχεις στη ζωή σου και υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι δεν θα τους πληγώσεις ποτέ, θα τους αγαπάς και θα τους στηρίζεις περισσότερο από ότι αυτοί εσένα.
Στη συνέχεια, κατευθύνεστε όλοι μαζί προς την είσοδο του αεροδρομίου, για να επιβιβαστείτε στο αεροπλάνο της επιστροφής αυτή τη φορά και ακούγονται γέλια, πολλά γέλια, γέλια και αγάπη. Η αγάπη βέβαια θα μου πείτε δεν ακούγεται, φαίνεται όμως και εσύ την βλέπεις ξεκάθαρα πια.
Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα όλα είναι στο μυαλό σου μια παλιά και ξεχασμένη ανάμνηση. Αποφεύγεις να την θυμάσαι όμως, γιατί πλέον στη ζωή σου έρχονται νέα ταξίδια με νέους προορισμούς. Δεν υπάρχει λόγος να εστιάζεις την προσοχή σου σε κάτι παλιό κ λυπηρό, τη στιγμή που ξέρεις ότι σε περιμένουν νέες και ευχάριστες αναμνήσεις στο μέλλον.
Ετοιμάζεις τις αποσκευές σου, σβήνεις το φώς και αποχωρείς από το σπίτι σου. Φτάνεις στο αεροδρόμιο και χαμογελάς γιατί κάτι σου θυμίζει από τα παλιά… και ύστερα από λίγα λεπτά ακούς ότι η πτήση σου σε λίγα λεπτά αναχωρεί και εσύ είσαι πλέον έτοιμος/έτοιμη για την επιβίβασή σου.
Μπαίνοντας στο εσωτερικό του αεροπλάνου κάθεσαι αναπαυτικά στην αγαπημένη σου θέση, κοιτάζεις έξω από το παράθυρο, χαμογελάς και φοράς τη ζώνη σου πριν προλάβει να ανάψει η ένδειξη «παρακαλώ προσδεθείτε». Έπειτα παραγγέλνεις το αγαπημένο σου ποτό και χαλαρώνεις για να απολαύσεις τη νέα σου πτήση.
Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι το πως θα είναι πλέον η νέα σου ζωή, όμως αυτή τη φορά ονειρεύεσαι φορώντας τη ζώνη σου για τις πιθανόν αναταράξεις που μπορεί να προκύψουν στη διαδρομή της πτήσης σου, δεν θα αφήσεις κανένα κενό αέρος να σε αποσπάσει από τα όνειρά σου αυτή τη φορά.
Γι’ αυτό φίλοι μου, να μην ξεχνάτε να φοράτε πάντα τη ζώνη σας και στη γη όταν οδηγείτε αυτοκίνητο, αλλά και στον ουρανό όταν πετάτε είτε με αεροπλάνο, είτε με τις σκέψεις του μυαλού σας…!
Μια γλυκόπικρη γεύση, σαν κάτι να της ήταν τόσο οικείο αλλά και τόσο ξένο. Δεν μπορούσε να ερμηνεύσει αυτό που ένιωθε. Δεν ήθελε να εξηγήσει κάτι περισσότερο από όσα της θύμιζαν οι λέξεις. Ήθελε απλώς να πάει παρακάτω. Να πάει παρακάτω… Και πιο κάτω.. Και πιο κάτω… Σε εκείνο το αναθεματισμένο αύριο.
~~ Απότομη προσγείωση - Κική Κωνσταντίνου
Ναι, Κική μου. Το έχω πάθει αυτό, το έχω βιώσει. Έχω ξεκινήσει ένα όμορφο ταξίδι σε ένα ρεαλιστικό όνειρο και ξαφνικά αυτό μετατρέπεται σε δοκιμασία και αποτυχία. Χωρίς κανείς να με έχει, κατ' ουσία, ενημερώσει ή προειδοποιήσει ή μού δώσει ένα δείγμα ανησυχίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω ένα ξέσπασμα στη γραφή σου σήμερα, καλή μου φίλη.
Την καλησπέρα μου, κορίτσι μου.