Νανούρισε την ευτυχία
με λέξεις απαλές σαν ψίθυρο.
Τύλιξέ την σ’ ένα βλέμμα,
σε μια αγκαλιά που δεν ξεχνά
και άσε την να λυγίσει απαλά
στο φως της σιωπής.
Κοιμήθηκε ο κόσμος για χρόνια,
με μάτια ανοιχτά και καρδιές κλειδωμένες.
Μα η ζωή δεν είναι παραμύθι—
ούτε όνειρο φθινοπωρινό.
Είναι φιλί που γεννά το ξημέρωμα,
χτύπος που βρίσκει ρυθμό
μόνο όταν τον αγγίξεις.
Ένα άγγιγμα, κι όλα αλλάζουν.
Η σκόνη του χρόνου σηκώνεται,
η ψυχή αναπνέει,
και το σκοτάδι γίνεται σπίτι.
Το χάδι δεν είναι μόνο πράξη—
είναι υπόσχεση.
Να είσαι εδώ.
Να μένεις.
Να θυμίζεις πως το θαύμα υπάρχει.
Μην ξυπνάς την ευτυχία απότομα.
Άφησέ την να ανθίσει σαν πρωινή αύρα.
Κι όταν ανοίξει τα μάτια της,
να της χαρίσεις το μόνο που κρατά αιώνια—
την αλήθεια σου.
Κική Κωνσταντίνου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ