Κείμενο 10: Η Σιωπή Μεταξύ των Σελίδων

Κείμενο 10:
Η Σιωπή Μεταξύ των Σελίδων

Υπάρχουν μέρες που δεν γράφεται τίποτα. Μέρες που το χαρτί μένει λευκό και το μυαλό γεμάτο.
Μέρες που οι λέξεις αρνούνται να εμφανιστούν, λες και έχουν φοβηθεί κι αυτές την τόση φασαρία του κόσμου.

Μα και τότε κάτι γίνεται. Κάτι αλλάζει. Γιατί ακόμη κι η σιωπή είναι μέρος της δημιουργίας. Η παύση, το κενό, το άδειο — είναι όλα μέρος του ρυθμού.

Όταν η καρδιά σωπά, δεν σημαίνει πως σταματά. Σημαίνει πως κάτι μέσα της ωριμάζει. Κάτι ετοιμάζεται. Και όταν έρθει η στιγμή, η ψυχή ξέρει να μιλήσει.

#ΣιωπήΚαιΈμπνευση #ΛευκέςΣελίδες #ΚαλλιτεχνικήΣιωπή #ΣυγγραφήΜεΡυθμό #ΨυχικήΔιαδρομή #ΓράφωΌτανΈρθειΗΣτιγμή #ΑποδοχήΤηςΠορείας

🕊️ Όταν η σιωπή σε πνίγει, μα δεν έχεις πού να την αφήσεις…

Υπάρχουν στιγμές που δεν γράφω.
Όχι επειδή δεν έχω τι να πω — αλλά γιατί οι λέξεις δεν χωράνε αυτό που νιώθω.
Γιατί υπάρχουν συναισθήματα τόσο βαριά, τόσο άγρια ή τόσο ιερά… που η γλώσσα σωπαίνει μπροστά τους.

Υπάρχουν μέρες που στέκομαι μπροστά στο λευκό χαρτί και το κοιτάζω σαν καθρέφτη.
Δεν γράφω. Απλώς υπάρχω.
Και μέσα σε αυτή τη σιωπή, κάτι ωριμάζει. Κάτι σχηματίζεται, σαν ψίθυρος από τα βάθη.

Κι εσύ;
Έχεις τέτοιες στιγμές;

Εκείνες τις νύχτες που δεν αντέχεις άλλο να κρατάς τα πάντα μέσα σου — αλλά και δεν ξέρεις πώς να τα εξωτερικεύσεις.
Εκείνες τις σιωπές που δεν είναι κενές, αλλά γεμάτες κραυγές.
Εκείνα τα "δεν είμαι καλά", που ποτέ δεν ειπώθηκαν δυνατά.

Θέλω να σε καλέσω — αληθινά, ουσιαστικά — να μου πεις.
Όχι απαραίτητα με τέλειες λέξεις.
Με ψυχή. Όπως σου βγαίνει. Όπως είσαι.

Άφησέ μου ένα σχόλιο, ένα μήνυμα, μία φράση ή ακόμα και μια απλή σιωπή.
Γιατί κι αυτή λέει πολλά.

Δεν είσαι μόνος.
Είμαστε πολλοί που νιώθουμε, που σιωπούμε, που παλεύουμε, που ψάχνουμε λίγο φως μέσα στη σκόνη των ημερών.

Κι αν οι λέξεις σου δεν αλλάξουν τον κόσμο, ίσως αλλάξουν τον δικό μου.
Ίσως μαζί φτιάξουμε έναν χώρο που να χωράει και τη φωνή και τη σιωπή μας.

🖋️
Με καρδιά ανοιχτή,
Κική

#ΑπόΤηΣιωπήΣτηνΈκφραση #ΜίλαΜουΜεΨυχή #ΔενΕίσαιΜόνος #ΑληθινάΛόγια #ΨυχικέςΔιαδρομές #ΣκέψειςΠουΔενΕιπώθηκαν #ΣιωπέςΜεΒάθος #ΑκρόασηΜεΚατανόηση #ΓράφουμεΓιαΝαΘυμόμαστε #ΗΣιωπήΜιλάει

Είμαι η Κική Κωνσταντίνου.

Δεν γράφω απλά λέξεις.

Γράφω κομμάτια της ψυχής μου,

τις στιγμές που δείλιασα να μιλήσω,

τους φόβους που αγκάλιασα και τις ελπίδες που δεν παράτησα.

Αυτά τα κείμενα είναι το φως που άναψε μέσα στο σκοτάδι μου —

κι αν κάποια από αυτές τις λέξεις σου ψιθύρισε «δεν είσαι μόνος»,

τότε όλα όσα έγραψα είχαν νόημα.

Γιατί γράφω για σένα, που νιώθεις, που ονειρεύεσαι, που παλεύεις.

Είμαι εδώ, μαζί σου, με την καρδιά μου ανοιχτή —

έτοιμη να σε αγγίξει και να σε ταξιδέψει.

Κική Κωνσταντίνου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά! Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;) Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα; ...

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.

Πόσες; Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες; Πές μου! Πές μου, πόσες; Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής; Πόσα; Πές μου, πόσα; Κοίτα με Κοίτα με για λίγο μόνο! Κοίτα με! Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια; Πόσες; Ε; Πές μου, πόσες; Μη μου γυρνάς τη πλάτη! Όχι, όχι μη μου τη γυρνάς! Πές μου! Μόνο πές μου! Πόσα; Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γής; Πές μου! Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήσεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου, ελπίδα και ζωή; Πές μου! Θέλω να μάθω! Πές μου! Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Μα πώς μπορείς να εξαπλώνεις τοσο πράσινο κάτω από τον έναστρο ουρανό και ν...

ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου