Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί επέλεξα το ποίημα «Η πολύτιμη συλλαβή μιας αμέριμνης πεταλούδας» για την ποιητική ανθολογία των Εκδόσεων Όμηρος.


Ποιες λέξεις αξίζουν να μοιραστούν με άλλες; Ποια ποιήματα αντέχουν να σταθούν πλάι σε διαφορετικές φωνές, μέσα σε έναν κοινό τόμο που φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως καθρέφτης της ανθρώπινης ψυχής;

Αυτές τις ερωτήσεις κουβαλούσα μαζί μου όταν αποφάσισα να συμμετάσχω στην πρόσφατη ποιητική ανθολογία των Εκδόσεων Όμηρος, ανάμεσα σε αξιόλογους δημιουργούς. Κι ανάμεσα στα κείμενα που έχω γράψει, διάλεξα ένα που γεννήθηκε από βαθιά σιωπή, ευαλωτότητα και τρυφερότητα:

 


 

✍️ Η πολύτιμη συλλαβή μιας αμέριμνης πεταλούδας

Γεννήθηκες μέσα μου,
σαν μια πολύτιμη συλλαβή.
Μια ανάσα ο χτύπος της καρδιάς σου
και εγώ, μια πεταλούδα αμέριμνη.

Σαν φυσάει βοριάς, οι σκεπές των σπιτιών
σχηματίζουν το γράμμα ωμέγα
και σαν χαράζει το δειλινό της αστροφεγγιάς
μυρίζει η πλάση ανθόνερο
γιατί ραντίστηκε με χάρη
το πέπλο της αγάπης που ως δια μαγείας
πριν δημιουργηθεί ο νέος κόσμος,
εξαφανίστηκε.

Μην μου μιλάς με λέξεις,
κατέχω τα κλειστά μάτια
και τις ανοιχτές αγκαλιές.

Μην με καλωσορίζεις στη ζωή που οραματίστηκες,
πλάθω όνειρα και κόσμους μαρτυρικούς.
Ανήκω και δεν ανήκω στα τυφλωμένα πάθη.

Απόψε, σε προσκαλώ σε ένα εφιαλτικό όνειρο
που πλάσθηκε από διαλυμένα πάθη.
Εγώ κι εσύ, ευάλωτοι.
Εσύ κι εγώ, ειλικρινείς.

Γεννήθηκες μέσα μου,
σαν μια πολύτιμη συλλαβή.
Μια ανάσα ο χτύπος της καρδιάς σου
και εγώ, μια πεταλούδα αμέριμνη.

 


 

🔹 Ένα ποίημα για ό,τι δεν χωρά στις λέξεις

Το ποίημα αυτό δεν κραυγάζει. Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει, ούτε να συγκλονίσει. Αντίθετα, στέκει ήσυχα, σαν μια εσωτερική αφήγηση, σαν μια μικρή προσωπική αλήθεια.

Η «πολύτιμη συλλαβή» δεν είναι απλώς φράση — είναι σύμβολο. Είναι ο ήχος που γεννιέται όταν κάποιος αγαπημένος εγκαθίσταται εντός μας — όχι με τη λογική, αλλά με την καρδιά. Μπορεί να είναι μια στιγμή, ένα βλέμμα, ένας χτύπος καρδιάς. Μπορεί να είναι ο ίδιος ο Άλλος, ειπωμένος όχι με λέξεις, αλλά με σιωπή.

 


 

🔹 Η πεταλούδα της ύπαρξης

Η πεταλούδα δεν είναι μόνο σύμβολο ελαφρότητας ή ομορφιάς. Είναι και σύμβολο ευαλωτότητας, μεταμόρφωσης, παροδικότητας. Στο ποίημα, η πεταλούδα είναι το «εγώ» — ένα εγώ ανοιχτό, αμέριμνο, που μπορεί να πετά επειδή πρώτα αγαπήθηκε, επειδή μέσα του γεννήθηκε ο Άλλος.

 


 

🔹 Το ποίημα ως μέρος μιας συλλογικής φωνής

Μέσα σε μια ανθολογία, κάθε ποίημα συνομιλεί όχι μόνο με τον αναγνώστη, αλλά και με τα υπόλοιπα έργα.

Επέλεξα αυτό το ποίημα γιατί ένιωσα πως εκφράζει μια υπαρξιακή, ειλικρινή αλλά και τρυφερή φωνή. Μια φωνή που επιμένει σιωπηλά, που δεν εξηγεί — αλλά συνοδεύει. Που δεν επιβάλλεται — αλλά ανασαίνει. Και αυτό είναι κάτι που πιστεύω ότι αξίζει να μοιραστεί.

 


 

🔹 Τελικά, γιατί αυτό το ποίημα;

Γιατί κουβαλά κάτι κοινό και προσωπικό μαζί.
Γιατί λέει πολλά με λίγα.
Γιατί είναι συγκινητικό χωρίς να γίνεται μελοδραματικό.
Γιατί αγγίζει την ουσία του έρωτα και της ύπαρξης, χωρίς εξιδανίκευση.

Και πάνω απ’ όλα:
Γιατί αυτή η «πολύτιμη συλλαβή» μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς,
τη στιγμή που αγαπά,
τη στιγμή που χάνεται,
τη στιγμή που θυμάται.

Η πολύτιμη συλλαβή είναι το σημείο όπου η αγάπη, η ζωή και το είναι συναντιούνται.
Είναι η ένωση και το ίχνος του τέλους.
Είναι το ποίημα που γράφεται με σιωπή.

 


 

💐 Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Όμηρος

Θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη στις Εκδόσεις Όμηρος και τον αγαπημένο ποιητή - λογοτέχνη Θεοφάνη Παναγιωτόπουλο, για την τιμή να συμπεριλάβουν το έργο μου σε αυτή τη συλλογική ποιητική ανθολογία.

Η συμμετοχή αυτή με τιμά βαθιά, γιατί με συνδέει με μια ομάδα δημιουργών που, ο καθένας και η καθεμιά με τον δικό του τρόπο, αποτύπωσε κάτι από το φως, το σκοτάδι, την ευθραυστότητα και την ουσία της ανθρώπινης ψυχής.

Διαβάζοντας τα ποιήματα των άλλων δημιουργών, ένιωσα βαθιά συγκίνηση. Συνάντησα φωνές αυθεντικές, ευαίσθητες, μεστό λόγο και μοναδικές εικόνες — και αυτή η επαφή από μόνη της είναι για μένα δώρο.

Εύχομαι ολόψυχα η ανθολογία αυτή:

  • να ταξιδέψει σε αναγνώστες που θα αναγνωρίσουν κομμάτια του εαυτού τους στις λέξεις,

  • να γεννήσει διάλογο και συγκίνηση,

  • και να γίνει αφορμή για περισσότερες δημιουργικές συναντήσεις στο μέλλον.

Γιατί όταν η ποίηση μοιράζεται, αποκτά βαθύτερο νόημα.
Και τότε, ακόμα και η πιο αθόρυβη συλλαβή μπορεί να γίνει πολύτιμη.

 

Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου φίλοι!

Σας φιλώ και σας εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ.  


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...