Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΜΠΛΟΚ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.

    Η παρακάτω ανάρτηση έχει να κάνει με ένα αγώνα επιβίωσης που δίνει καθημερινά ένας από τους πολλούς αγωνιστές συνανθρώπους μας. Κάπου εδώ λοιπόν συμβάλλει και με το δικό του τρόπο το μπλοκάκι όλων μας. Πώς; Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια και θα καταλάβετε.


" Η Γεωργία είναι μια νέα γυναίκα η οποία παλεύει με τη Νόσο Λάιμ

Μέχρι πρότινος ζούσε μια φυσιολογική ζωή, ήταν χαρούμενη, έκανε όνειρα για δική της οικογένεια μαζί με τον σύντροφό της, ταξίδευε, απολάμβανε τη ζωή με τους φίλους της και χαιρόταν τα χάδια του τετράποδου Πέπε. Με σπουδές στη Ψυχολογία και με μια δεκάχρονη καριέρα στα τραπεζικά, η ζωή ήταν όλη μπροστά της μέχρι που διαγνώστηκε με την εν λόγω νόσο.

Η Γεωργία Παπαζήση εδώ και 4 χρόνια δίνει σκληρή μάχη βλέποντας το σώμα της να την εγκαταλείπει ενώ η ψυχή της θέλει να ζήσει, να σταθεί και πάλι στα πόδια της.

Η Γεωργία πλέον ζει στο διαδίκτυο. Ζει όπως λέει εγκλωβισμένη μέσα σε ένα σώμα που αρνείται να συνεργαστεί. Απλές καθημερινές δραστηριότητες όπως το βούρτσισμα των δοντιών είναι εξαντλητικές. Η νόσος την ανάγκασε να αλλάξει τρόπο ζωής. Σταμάτησε να εργάζεται, η σχέση της διαλύθηκε και επέστρεψε στο σπίτι των γονιών της. 

Απευθύνθηκε στους ψηφιακούς της φίλους με σκοπό να την βοηθήσουν να συγκεντρώσει χρήματα ώστε να πάει στο Νέο Δελχί της Ινδίας και να εισαχθεί στη κλινική Nu Tech για να ξεκινήσει αγωγή με με εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα. Μέχρι τώρα έχει μαζευτεί το ποσό των 6.800ευρώ από απλούς ανθρώπους που θέλησαν να την βοηθήσουν με τη Γεωργία να χαμογελάει ξανά. 

Τράπεζα Πειραιώς 
Αρ.Λογαριασμου: 50 3003 6721 264 - IBAN: GR77 0172 0300 0050 3003 6721 264 "






      Νομίζω πως το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας είναι μια μικρή αναδημοσίευση. Γιατί εμείς μπορεί να μην έχουμε να προσφέρουμε πολλά, κάποιος άλλος όμως που θα το δει μέσω εμάς μπορεί να είναι σε θέσει να προσφέρει πολλά περισσότερα.
        Καλημέρα σε όλους σας!!

Σχόλια

  1. καλημερα γλυκο μου κοριτσακι ! το αναδημοσιευω και εγω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημέρα μαράκι μου!

    μπράβο! ήμουν σίγουρη οτι εσύ θα το αναδημοσιεύσεις... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι καλη μου Εκφράσου... έχω λιγες μέρες που την "γνωρισα" και εγω... και εχω σκοπο να κανω και εγω την αναδημοσίευση..
    μπορεί να αργώ αλλα πάντα... ποτέ δεν ξεχνώ..

    εύχομαι να πάνε όλα καλα..

    καλημερα και απ εδω ευαίσθητη μου.. με φιλια συγκίνησης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διάβασα με προσοχή την ανάρτηση της Γιωργίας...
    Δεν την γνώριζα και έκανες πολύ καλά που το αναφέρεις.
    Να γίνει μια προσπάθεια από όλους μας!

    Κοριτσάκι να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιαγιά Αντιγόνη

    και εσύ το ίδιο αγαπημένη μου γιαγιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...