Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΗ.

       Ναι πράγματι, όταν διάβασα τη παρακάτω είδηση στο hamomilaki αισθάνθηκα περήφανη. Και εκτός από αυτό το συναίσθημα, η πρώτη σκέψη του μυαλού μου ήταν η εξής: "Επιτέλους διαβάζω και κάτι καλό".
       Η είδηση αυτή είναι η εξής:

         "Κρατούμενοι μαθητές του γυμνασίου, που λειτουργεί μέσα στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης, αρίστευσαν (συγκέντρωσαν βαθμολογία πάνω από 85%) σε παγκόμιο μαθητικό διαγωνισμό. Σ' αυτό τον διαγωνισμό έλαβαν μέρος συνολικά 43 χώρες και συμμετείχαν έξι εκατομμύρια μαθητές από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για τον... μεγαλύτερο εκπαιδευτικό διαγωνισμό, που ξεκίνησε το 1993 ο οργανισμός "Kangourou Sans Frontieres" (Καγκουρό χωρίς σύνορα). 
       Η μαθηματικός Φιλιώ Μαρινοπούλου, διευθύντρια του 3ου Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) των φυλακών Θεσσαλονίκης δήλωσε σχετικά: "Ενιωσα περήφανη και πολύ χαρούμενη. Είναι πολύ σημαντικό ότι διακρίνονται και αριστεύουν τα παιδιά του σχολείου μας, γιατί οι ίδιοι καταρχήν παίρνουν το μήνυμα ότι όταν προσπαθούν πετυχαίνουν πράγματα. 
         Η επιτυχία αυτή τους ανέβασε την ψυχολογία, ενώ αισθάνονται ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Νιώθουν δηλαδή ότι δεν στερούνται σε τίποτα, διότι ανταγωνίζονται επάξια άλλους μαθητές που ζούν έξω ελεύθερα. Παράλληλα από αυτή τη δημιουργική εκπαιδευτική διαδικασία ενισχύθηκε η ομαδικότητα και το 'δέσιμο' μεταξύ τους". 


 

Σχόλια

  1. Eίναι να μη νοιώθεις περήφανη με αυτά?
    Μπράβο στα παιδιά και μπράβο και στους Καθηγητές τους γιατί αυτή η επιτυχία ήρθε
    πιστεύω μέσα απο μια καλή συνεργασία και
    των δυο .
    Να που η Ελλάδα μας έχει και δείχνει και αλλα πρόσωπα προς τα έξω εκτός απο αυτά που θέλουν σώνει και καλά να μας κολλήσουν, της μιζέριας και του ωχαδελφισμού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο στα παιδιά! όλοι έχουμε δικαίωμα στη μάθηση και αυτά τα παιδιά το απόδειξαν απόλυτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. συμφωνώ μαζί σου μανταρινάκι μου! ολοι εχουμε δικαίωμα στη μάθηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια στην Διευθύντρια του σχολείου για το αξιέπαινο έργο της, συγχαρητήρια στους μαθητές του σχολείου, παιδιά που αξίζουν την προσοχή και την έμπρακτη αγάπη όλων μας..!
    Συγχαρητήρια και σε σένα φίλη μας, που φρόντισες να αναδημοσιεύσεις αυτό το γεγονός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπράβο στα παιδιά. Η παιδεία θεωρώ πως είναι το σημαντικότερο εφόδιο για την μετέπειτα πορεία της ζωής μας! Καλό απόγευμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά και στους καθηγητές τους και από μένα! Ναι, έχεις κάθε δίκιο να νιώθεις περήφανη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. kariatida62

    σ' ευχαριστώ γλυκιά μου αν και δε πιστεύω πως τα αξίζω και εγώ. όσοι προανέφερες φυσικά και τα αξίζουν. ελπίζω να τους αναγνωριστούν όπως πρεπει.

    φιλακιαααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΔΗΜΗΤΡΑ

    και εγω συμφωνώ μαζί σου φίλη μου! και πιστευω πως για εκείνα τα παιδιά η παιδεία ειναι και μια διέξοδος στη καθημερινότητά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αθηνά...

    χαίρομαι ποολύ που για μια ακόμη φορά είσαι εδώ και το δηλώνεις! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Απίστευτο πραγματικά...!
    Μπράβο σου που το ανάρτησες κι εδώ, ΜΠΡΑΒΟ σε εκείνα τα παιδιά!
    Είναι κρίμα που παιδιά που τα έχουν όλα και είναι ελεύθερα, δεν έχουν το πάθος που χρειάζεται η παιδεία για να κάνει την εκπαίδευση λειτούργημα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Sweet truth!

    πόσο ωραία το έθεσες! συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...