Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΑ ΧΑΡΕΙΤΕ! ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ!

    Να που και σήμερα έχω ένα πολύ όμορφο νέο να σας πω. Το διάβασα μόλις πριν λίγα λεπτά και αμέσως σας το γνωστοποιώ και εδώ.
    Θυμάστε πριν τρεις μέρες που είχα κάνει μια ανάρτηση σχετικά με μία κοπέλα που προσπαθούσε μέσω του διαδικτύου να συγκεντρώσει χρήματα για να μπορέσει να πολεμήσει την ασθένειά της;
    Εάν δε θυμάστε μπορείτε να πατήσετε ΕΔΩ για να ενημερωθείτε...
    Εάν πάλι θυμάστε όσοι είχατε διαβάσει τη συγκεκριμένη ανάρτηση, σας λέω με πολύ χαρά πως πριν απο λίγο διάβασα στο tlife.gr ότι τα χρήματα συγκεντρώθηκαν και η κοπέλα είναι έτοιμη να ταξιδέψει στο εξωτερικό για τη θεραπεία της. Μπορείτε να πατήσετε ΕΔΩ για να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το κατόρθωμα πολλών συνανθρώπων μας.
    Το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε στη κοπέλα ότι καλύτερο και να επιστρέψει σύντομα κοντά μας!
    Περαστικά και ότι καλύτερο Γεωργία μου! :)
Labels:

Σχόλια

  1. ΜaRioNaSTRo22 Ιουλίου 2011 στις 1:31 μ.μ.

    Αυτά είαι τα ευχάριστα!
    Καλά έκανες και το μοιράστηκες μαζί μας!
    Είναι Παρασκευή και θέλαμε μια αφορμή για να χαμογελάσουμε λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική Κωνσταντίνου22 Ιουλίου 2011 στις 1:46 μ.μ.

    ΜaRioNaSTRo

    γλυκια μου κοπελα... μεσα σε ολα τα δυσαρεστα ευτυχως υπαρχουν και τετοιες ειδησεις!

    ξερεις.. ειναι σα σταγονες δροσια σε καυσωνα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...irida...22 Ιουλίου 2011 στις 3:03 μ.μ.

    kαλή δύναμη..στο κορίτσι
    και γρήγορα πίσω γερή και δυνατή!!!
    οι ευχές μας ας την συντροφεύουν,,,......


    καλο Σαββατοκύριακο μικρή μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΔΗΜΗΤΡΑ - ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ22 Ιουλίου 2011 στις 5:35 μ.μ.

    Να και κάτι ευχάριστο σήμερα.
    Εεεεε τι μέρα και η σημερινή.....
    Καλό απόγευμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κική Κωνσταντίνου22 Ιουλίου 2011 στις 6:43 μ.μ.

    καλό σαββατοκύριακο και σε σένα γλυκιά μου ιριδούλα!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κική Κωνσταντίνου22 Ιουλίου 2011 στις 6:44 μ.μ.

    επίσης δημητρούλα μου!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος22 Ιουλίου 2011 στις 7:39 μ.μ.

    οι ευχες ολων μας απ τα βαθη της καρδιας...

    ολα να πανε κατ ευχήν..

    καλο απογευμα καλη μου εκφρασου με φιλια συγκίνησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρεβεκκα23 Ιουλίου 2011 στις 12:12 π.μ.

    Τι ευαισθητο πλασμα που εισαι.Μακαρι να γυρισει γρηγορα πισω υγιεις η γιωργια.φιλια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Prisoned Soul23 Ιουλίου 2011 στις 2:38 π.μ.

    Να ναι καλά η κοπέλα! Μπράβο που συγκεντρώθηκαν τα χρήματα! Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κική Κωνσταντίνου23 Ιουλίου 2011 στις 8:14 π.μ.

    σ αγαπω

    όπως είσαι πάντα. γλυκιά και αληθινή! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κική Κωνσταντίνου23 Ιουλίου 2011 στις 8:16 π.μ.

    Ρεβεκκα μου αυτή είναι η καλή πλευρά της ευαισθησίας γιατί υπάρχει και η άλλη, η άσχημη.. αυτή που επιτρέπεις στους άλλους να σε πληγώνουν γιατί δε μπορείς εσύ να πληγώσεις εκείνους...

    τουλάχιστον ευτυχως που η ευαισθησία εχει και καλή όψη! :)

    φιλακια πολλα γλυκια μου φιλη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κική Κωνσταντίνου23 Ιουλίου 2011 στις 8:17 π.μ.

    Sweet truth!

    και συγκεντρώθηκαν και πολύ γρήγορα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μουσική προ-ΠΑΙΔΕΙΑ ''Η Ροδούλα και τα μουσικά της αστεράκια''23 Ιουλίου 2011 στις 2:09 μ.μ.

    "Εκφράσου" μου, τώρα είδα αυτή την ανάρτηση. Το πόσο χάρηκα δεν το φαντάζεσαι. ΤΙ ΚΑΛΑ!!!!
    Μακάρι η Γεωργία να κάνει γρήγορα ανάρτηση ότι είναι πια ΥΓΕΙΗΣ!!!
    Ορίστε που η ανθρωπιά δεν έχει λήψει.
    Πολλά φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κική Κωνσταντίνου25 Ιουλίου 2011 στις 8:39 π.μ.

    είδες Ροδούλα μου; Όντως η ανθρωπιά δεν έχει ληψει... :)

    Φιλάκια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...
2 σχόλια
Read more »

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...
10 σχόλια
Read more »