Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει. Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα. Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ. Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου". Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...
καταλαβαίνω τι λες.δεν μπορεί όμως κάποτε θα αλλάξει και αυτή η ρόδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήamhn kai pote file mou! :)
ΔιαγραφήΕίδες που αναρωτιόσουν; Είναι σοφός ο λαός παιδί μου! Δεν βγαίνουν τυχαία αυτές οι ρήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
nai... mono pou th sigkekrimenh rhsh thn eixa kapos allios sto mualo mou. pos th lene gia autous pou otan kanoun kati labainoun akribos to idio sth poreia. telika exei k allo sumperasma! :)
Διαγραφήφτιαξε τιμονι στη ροδα και αλλαξε πορεια.....
ΑπάντησηΔιαγραφήna sou po dikio exeis! mono mh peso pali sta idia! xixixixixi!
Διαγραφή