Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους. Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...
Πολύ όμορφο το παιχνίδι σου Κική μου....θέλω να βρω χρόνο να παίξω κι εγώ....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα :)
Αχ ωραια Ωραιοζηλη μου!
ΔιαγραφήΝα παιξεις ναι!
Παω να σε προσθεσω στα σπιτακια που συμμετεχουν!
Φιλακια πολλα!
Καλημερα!
Άφησα σχόλιο αλλά μου έβγαλε σφάλμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξανά αφήνω λοιπόν!
Κική μου, σ' ευχαριστώ πολύ! Σ' ευχαριστώ που μέσα από το παιχνίδι σου/ιδέα/σκέψη σου, μου δόθηκε η ευκαιρία να ξανά-μιλήσω για την Αγάπη!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Τα φιλιά μου!
Kαλημέρα Μαράκι μου!
ΔιαγραφήΤρωει πολλα σχολιο τωρα τελευταια ο μπλοκερ. Πολυ πεινασμενος ειναι. χαχαχα
Εγω σ ευχαριστω για ολα Μαρια μου!
Με χαροποιησες ιδιαιτερα!
Φιλακια πολλα!
Η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ γιατί είναι ζυμωμένη με την ζωή μας. !!
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι Ζηνακι μου!
Διαγραφήφιλακια πολλα!