ΕΝΑΣ ΠΙΝΑΚΑΣ... ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ! (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ).

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! :)

Τι μου κάνετε;

Είστε όλοι καλα;

Εγώ μιλάμε έχω μια σχετικά συνήθη χαρά για μένα που θέλω να τη μοιραστώ με όλο τον κόσμο. Αν μπορούσα μέσω μιας ηλεκτρονικής αγκαλιάς να σας τη μεταδώσω έστω και λίγο, θα το έκανα με μεγάλη μου χαρά!

Μάλλον γιατί να μη το κάνω;
Μπορώ νομίζω….
Τουλάχιστον θα χαρώ πάρα πολύ να το δοκιμάσω!

Λέω να μοιράσω ηλεκτρονικές αγκαλιές σήμερα, χρώματος «χρυσαφί» παρακαλώ!

Τι λέτε, θα δεχτείτε μία; :)

Για ποιό λογο τις αποκάλεσα «χρυσές»;

Θα μάθετε στη πορεία! ;)

Η αλήθεια ειναι πως σκεφτόμουνα την συγκεκριμένη ανάρτηση να την δημοσιεύσω τη Παρασκευή για να έχετε το ΣΚ μπροστά σας να τη διαβάσετε με ευκολίας μιας και που ειναι μεγάλη αλλα σαν παρορμητικό κριάρι που είμαι, ποιός περιμένει μέχρι τότε;

Εγώ πάντως με τίποτα! Χαχαχα

Ένας άλλος λόγος βέβαια που θέλησα να την δημοσιεύσω σήμερα ειναι επειδη ακολουθεί αμέσως μετα του ποστ με τα τραγούδια της Βροχής και θεωρώ πως κατά κάποιο τρόπο ειναι άριστα συνδεδεμένη μαζί της.

Το «γιατί» θα το καταλάβετε παρακάτω.

Λοιπόν, υπάρχει μία πρό(σ)κληση στη μπλοκογειτονιά απο την αγαπημένη μας Μαριλένα που μας ζητάει το εξής υπέροχο θα τολμήσω να πω:

Ένας πίνακας, δικής μας επιλογής.

Δύο ιστορίες.

Μία αντανάκλαση και ένας Παραμορφωτικός καθρέπτης.

Τι είναι και τι συνθέτουν όλα αυτά θα το διαβάσετε αμέσως όπως ακριβώς τα εμπνεύστηκε και τα μοιράστηκε μαζί μας.

Αντιγράφω τις εκφράσεις της:

" Την ονόμασα: «Ένας πίνακας… δυο ιστορίες».  Θέλω να εμπνευστείτε από έναν πίνακα που σε εσάς κάτι λέει, να μας τον συστήσετε με λίγα λόγια για να τον μάθουμε κι εμείς  και να γράψετε δυο ιστορίες (πεζό ή ποίημα) διαφορετικές .

α) Αντανάκλαση: Η ιστορία-αντανάκλαση θα είναι μια ιστορία που είτε απεικονίζει το θέμα του πίνακα είτε αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθετε εσείς για τον πίνακα.

β) Παραμορφωτικός καθρέφτης: Η ιστορία-παραμορφωτικός καθρέφτης θα είναι το αντίθετο.. Μια ιστορία που είτε θα παραμορφώνει το θέμα του πίνακα είτε θα περιγράφει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νιώθετε για τον πίνακα. "

Εντάξει! Εξαιρετική ιδέα! Άκρως ενδιαφέρουσα και δε ξερω γιατί αλλα τη νοιώθω και κάπως σαν μια μινι ψυχογραφία. Πολύ μου αρέσουν αυτού του είδους οι προ(σ)κλήσεις και σιγά μην απείχα απο αυτό! :)

Για μένα ηταν σχεδόν βέβαιο απο την ίδια στιγμή που διάβασα την ιδέα αυτή με ποιόν πίνακα θα ήθελα να «δουλέψω».

Τόσο απλός μα και τόσο όμορφος, λαμπερός και ουσιώδης για μένα!

Ο πίνακας αυτός ειναι  Τα Ηλιοτρόπια (1889) του Βίνσεντ Βαν Γκογκ και είναι ο εξής:

Ο λόγος που επέλεξα αυτόν τον πίνακα είναι αυτός που ανέφερα παραπάνω, καθώς επίσης και το ότι τα ηλιοτρόπια είναι ένα αγαπημένο μου φυτό - λουλούδι!

Ένας ήλιος της Γης! 

Ολόδικός της!

Να πω επίσης ότι τα ηλιοτρόπια σε αριθμό είναι 12 που για μένα σημαίνει ένας χρόνος. Αυτομάτως το μυαλό μου τρέχει στη ζωή!

Τι θέλω να πω στη ζωή θα το δείτε στα πεζά ποιήματα που ακολουθούν.

Πριν πάμε στα ποιήματα θα ήθελα να πω για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει την ιστορία του συγκεκριμένου πίνακα να πατήσει εδώ και γενικώς στο google αναφέρονται πολλά πράγματα για αυτό το έργο του. Είναι πολύ εύκολο να μάθετε πολλές πληροφορίες. Ενδεικτικά ανέφερα μόνο μία πηγή...

Ξεκινάμε; :)

Αντανάκλαση:

«O Ήλιος»

Να!

Ένας ήλιος.

Ένας ήλιος τοσο λαμπερός, τόσο ζεστός, τόσο όμορφος, με μία μονο λέξη Υπέρλαμπρος!

Ένας ήλιος σαν φως, σα φωτοστέφανο,

σα χορδή απο μια παραδεισένια λύρα.

Μα τί όμορφος ήλιος!

Κι είναι άραγε μόνο ένας;

Για να δω!

Μοιάζουν να ειναι πολλοί.

Φαντάζουν σαν ένα μεγάλο ρολόι τοίχου που  δείχνει να είναι φτιαγμένο απο χρυσάφι.

Ένας ήλιος όλο χρυσάφι!

Ένας ήλιος από χρυσάφι!

Και λάμπει τοσο πολύ…

Δε τυφλώνει, ζεσταίνει και μοιάζει να θέλει να σε αγκαλιάζει ευγενικά.

Και ειναι τόσο όμορφος.

Τόσο ρεαλιστικός, τοσο αληθινά φτιαγμένος

που μοιάζει ψεύτικος μέσα στη γεμάτη με αβεβαιότητα κοινωνίας μας.

Κι όμως, το ξερω!

Είναι αληθινός!

Είναι σαν τον ήλιο που αντίκρισα το πρωί να μου γνέφει απο τον απέραντο, γαλάζιο ουρανό.

Είναι σαν τον ήλιο που εύχομαι να φωτίζει τη ζωη των ανθρώπων μετα την προσωπική τους καταιγίδα.

Ναι!

Αυτόν τον ήλιο ονειρεύομαι για τους συνανθρώπους μου!

Ένα μπουκέτο με χρυσά λουλούδια που δημιούργησε η φύση επειδη ζήλεψε την λιακάδα των ουρανών!

Ναι!

Αυτόν τον ήλιο θέλω!

Ξέρω!

Ένα βράδυ σε έκλεψε η φύση  και σε έφερε στην αγκαλιά της.

Γεννήθηκες για να είσαι ψηλά!

Δεν άντεξες!

Έφυγες!

Ανέβηκες και πάλι πάνω!

Μας αγάπησες όμως

και θα μας αγαπάς για πάντα!

Το ξέρω!

Το γνωρίζω!

Είμαι βέβαιη!

Έκλαψες απο κει ψηλά που μας έβλεπες να λυπόμαστε για σένα και ράντισες τον κόσμο μας με τα μαύρα σου δάκρυα!

Ακόμη κι έτσι, κατάφερες να είσαι κοντά μας!

Είσαι δίπλα μας! Βρίσκεσαι εδώ, κάτω στη γη!

Έκανες τα δάκρυά σου να ανθίσουν και να μας δείξεις πως θα είσαι κοντά μας για πάντα!

Πόσο ίδιος είσαι με εμάς!

Αναγεννήθηκες μέσα απο τα «δάκρυά» σου, τους σπόρους σου, τις δικές μας λεγόμενες στάχτες!

Είσαι εδώ! Και είσαι κοντά μας!

Νίκησες!

Νικήσαμε!

Εύχομαι να μη σε απογοητεύσουμε ποτέ Ήλιε μου!

Υπάρχεις για να λάμπεις!

Υπάρχουμε για να σε ευγνωμονούμε!

Σε κοιτάζω και βλέπω φως!

Σε αισθάνομαι και νοιώθω χάδι!

Θέλω να υπάρχεις για πάντα Ήλιε μου!

Όχι μονο για μένα, για όλους!

Όλοι χωράμε στην αγκαλιά σου!

Όλοι μπορούμε να μυρίσουμε τα κίτρινα, μαργαριταρένια φύλλα σου!

Άσε μας!

Λύγισε προς το μέρος μας και άσε να ευφρανθούμε από τη μυρωδιά σου!

Σ’ ευχαριστώ!

_______________________ ΤΕΛΟΣ ______________________

Αυτή ηταν η αντανάκλαση φίλοι μου και επειδή το περιεχόμενο του παραμορφωτικού καθρέπτη είναι άλλο τόσο σε μέγεθος (το έχω χειρόγραφο αυτή τη στιγμή) λέω να το αφήσω προς στιγμήν και να το μοιραστώ μαζί σας σε επόμενη ανάρτηση! :)

Ε Κική είμαι ότι θέλω κάνω! :P

Έχω αδυναμίες στις συνέχειες, τί να κάνουμε τώρα.

Αυτά για σήμερα φίλοι! Να είστε όλοι καλα και να χαμογελάτε!

Ελάτε ανταποκριθείτε στο χαμόγελο του ήλιου μας σήμερα! :)

Φιλάκια πολλά σε όλους!