ΕΝΑΣ ΠΙΝΑΚΑΣ... ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ! (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ - ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ).

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα!

Τί μου κάνετε; Εύχομαι να είστε καλά και γεμάτοι θετική ενέργεια.

Σήμερα θα δημοσιεύσω το δεύτερο μέρος του πίνακα με τις δύο ιστορίες αλλά πριν από αυτό θα ήθελα να σας θυμίσω ποιό είναι το περιεχόμενο της υπέροχης αυτής ιδέας που δημιούργησε η αγαπημένη και ταλαντούχα Μαριλένα μας!

Ένας πίνακας, δικής μας επιλογής.

Δύο ιστορίες.

Μία αντανάκλαση και ένας Παραμορφωτικός καθρέπτης.

Τι είναι και τι συνθέτουν όλα αυτά θα το διαβάσετε αμέσως όπως ακριβώς τα εμπνεύστηκε και τα μοιράστηκε μαζί μας.

Αντιγράφω τις εκφράσεις της:

" Την ονόμασα: «Ένας πίνακας… δυο ιστορίες».  Θέλω να εμπνευστείτε από έναν πίνακα που σε εσάς κάτι λέει, να μας τον συστήσετε με λίγα λόγια για να τον μάθουμε κι εμείς  και να γράψετε δυο ιστορίες (πεζό ή ποίημα) διαφορετικές .

α) Αντανάκλαση: Η ιστορία-αντανάκλαση θα είναι μια ιστορία που είτε απεικονίζει το θέμα του πίνακα είτε αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθετε εσείς για τον πίνακα.

β) Παραμορφωτικός καθρέφτης: Η ιστορία-παραμορφωτικός καθρέφτης θα είναι το αντίθετο.. Μια ιστορία που είτε θα παραμορφώνει το θέμα του πίνακα είτε θα περιγράφει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νιώθετε για τον πίνακα. "

Θυμίζω πως εγώ εμπνεύστηκα από τον πίνακα Τα Ηλιοτρόπια (1889) του Βίνσεντ Βαν Γκογκ και είναι ο εξής:

Τόσο απλός μα και τόσο όμορφος, λαμπερός και ουσιώδης για μένα!

Ο λόγος που επέλεξα αυτόν τον πίνακα είναι αυτός που ανέφερα παραπάνω, καθώς επίσης και το ότι τα ηλιοτρόπια είναι ένα αγαπημένο μου φυτό - λουλούδι!

Ένας ήλιος της Γης! 

Ολόδικός της!

Να πω επίσης ότι τα ηλιοτρόπια σε αριθμό είναι 12 που για μένα σημαίνει ένας χρόνος. Αυτομάτως το μυαλό μου τρέχει στη ζωή!

Το πρώτο σκέλος της Αντανάκλασης είναι ήδη έτοιμο και το έχω δημοσιεύσει σε παλαιότερη ανάρτηση. Όποιος απο εσάς δεν το έχει διαβάσει ή θέλει να το ξαναθυμηθεί μπορεί να πατήσει εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/05/blog-post_7.html.

Πάμε τώρα στο δεύτερο σκέλος της πρό(σ)κλησης που για μένα ήταν αυτονόητο το τι θα έβλεπα, αυτό όμως που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν τα συναισθήματά μου. Θέλω να πω πως περίμενα να μπορέσω να αισθανθώ ακριβώς τα αντίθετα συναισθήματα από αυτά του Ήλιου αλλά όχι μόνο δεν αισθάνθηκα αρνητικά αλλά αισθάνθηκα το ίδιο όμορφα εσωτερικά και κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα του πρώτου ποιήματος.

Δε ξέρω πως το κατάφερα αυτό αλλά το κατάφερα. :)

Χαχαχαχαχα

Για πάμε να δούμε τι θα δούμε....

Παραμορφωτικός καθρέπτης:

«Η Σελήνη»

Σε κοιτάζω προσεκτικά και σκέφτομαι.

Παρατηρώ το πόσο όμορφη είσαι.

Δείχνεις μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα

και μου θυμίζεις όσα θέλω κάποτε να γίνω.

Έχεις μόλις κάνεις τον κύκλο σου!

Τελείωσες, μα μπορείς να αρχίσεις και πάλι!

Είσαι στρογγυλή, πυκνή.

Όμορφη μα σκοτεινή.

Σκοτεινή, μα πολλές φωτεινές, αθέατες πλευρές.

Συνεχίζω να σε κοιτάζω και πλέον ξερω.

Είμαι σίγουρη πως ξερω.

Είσαι το θηλυκό του ήλιου,

η κυρά του ουρανού και των αστεριών.

Σε θαυμάζουν, σε υπηρετούν

και σε σέβονται όλοι εξίσου.

Δεν είσαι συναισθηματικά τοσο κοντά με εμάς για κάποιον λογο μα όλοι σε αγαπάμε και σε έχουμε ανάγκη περισσοτερο απ’ όσο νομίζεις.

Σαν γνήσιο, άγριο θηλυκό δημιουργείς αντιπάλους και ενίοτε προκαλείς εκνευρισμό. Είσαι γυναίκα όμως και ξέρεις να μάχεσαι μα και να τιθασεύεις όλους εκείνους τους δούρειους ανέμους που απειλούν να ταράξουν τη φιλήσυχη ζωή σου.

Είσαι παρορμητική, χυμώδης, άγρια, μαχήτρια μα και γαλήνια συνάμα.

Κάποιες φορές "πουδράρεσε" με κεχριμπαρένιες αποχρώσεις και εμείς σε κοιτάμε αποσβολωμένοι και σε καμαρώνουμε από κει κάτω!

Δημιουργείς παροξυσμό μα είσαι η μάνα, η φίλη, αδερφή, η θεία, η γιαγιά μας.

Είσαι όσα είμαστε εμείς και όσα θα γίνουμε κάποτε!

Σε κοιτάζω και νοιώθω βαθιά μέσα μου ότι χαμογελάς.

Δεν ξερω αν το χαμόγελό σου είναι μια καμουφλαρισμένη ειρωνεία αλλά είμαι σίγουρη πώς είναι κάτι.

Είσαι συναίσθημα, είναι ουσία!

Κάτω από το φαινομενικά σκοτεινό πρόσωπό σου κρύβεις δυο ευέξαπτα, κόκκινα μάγουλα που σε κάνουν τόσο μα τόσο χαριτωμένη.

Άλλοι σε βλέπουν ως μια μυστηριώδη ύπαρξη μα εγώ νοιώθω πως είσαι μια γλυκιά φυσιογνωμία που κάλυψες με μαύρο χρώμα τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου για να θυμίσεις στους ανθρώπους πως το μαύρο είναι απλώς ένα χρώμα!

Ένα χρώμα που δε διαφέρει, δεν κλέβει εντυπώσεις, είναι ξεχωριστό και ιδιαίτερο όμως γιατί επάνω του δείχνει υπέρλαμπρο το λευκό που διαθέτεις ως βάση!

Και κάπου εκεί αρχίζω να βλέπω τα ροζ πλέον μάγουλά σου!

Θυμίζουν μωρουδιακό χαμόγελο και ανεμώνες που κάνουν "καλλιστεία" επάνω στο βουνό.

Ναι! Ξέρω!

Η ώρα εχει περάσει!

Ξημερώνει!

Η γυναίκα κοιμάται! Η κόρη ξυπνά!

Να το! 

Το βλέπω!

Τρέχει!

Το κορίτσι τρέχει!

Αλαφιασμένο τρέχει και κατευθύνεται γοργά προς την κουζίνα.

Το κορίτσι μπαίνει με ενθουσιώδη ρυθμό στην κουζίνα και αντικρίζει μια γνώριμη για εκείνο σκηνή.

Υπάρχει πρωινό!

Υπάρχει ο μπαμπάς!

Η γνώριμη εφημερίδα!

Το κορίτσι χαμογελά και φαίνονται τα δυο μπροστινά δοντάκια που λείπουν!

Το κορίτσι ανοίγει τα χέρια και τρέχει!

Τρέξε Σελήνη μου, τρέξε!

Τρέχει!

Τρέχει και χώνεται στην αγκαλιά του μπαμπά της!

Χαμογελά! Αναβιώνει!

Ο μπαμπάς ανταποδίδει το ευτυχές χαμόγελο και η μέρα εχει μόλις αρχίσει!

Έτσι Ήλιε μου, χαμογέλα και φώτισε τον κόσμο όλο!

Άλλη μια μέρα εχει ήδη αρχίσει!

Σ’ ευχαριστώ!

 _______________________ ΤΕΛΟΣ ______________________ 

Αυτό ήταν φίλοι! Ελπίζω να σας άρεσε.

Εντάξει, παραμορφωτικό δε το λές αλλά εγώ αυτά είδα και αυτά αισθάνθηκα.

Να είστε όλοι καλά και ένα έχετε ένα όμορφο ΣΚ. 

Φιλάκια πολλά σε όλους! <3